ΟΙ ΤΡΑΚΟΣΟΙ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΑΝ ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ, ΟΙ ΤΡΑΚΟΣΟΙ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΘΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΟΥΝ ΑΙΩΝΙΑ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.

19:03 12/2/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Γράφει «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ».

Σαν να ήταν χθες, που στην πόλη της Σπάρτης μια χούφτα πολεμιστές φώναζαν με βροντερή και διαπεραστική ιαχή κραυγές συμπαράστασης προς τον αρχηγό τους, τον αγέρωχο και Έλληνα βασιλιά πολεμιστή Λεωνίδα, ο οποίος και παρά την αντίρρηση του τότε πουλημένου θρησκευτικού και πολιτικού κατεστημένου της πόλης ξεκίνησε με τρακόσα ημίθεα παλικάρια για να πάνε να πολεμήσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες πάνοπλου και.....
σαρκοβόρου περσικού στρατού, που και τότες, αλλά και τώρα, ήθελαν ένα και μόνο πράγμα, Γη και Ύδωρ και ναι, ο Βασιλιάς Λεωνίδας μαζί με τα παλικάρια του

όχι μόνο πολέμησαν τον βάρβαρο στρατό, φυλάσσοντας την στενωπό με τα σώματα και τις ασπίδες τους, αλλά κατάφεραν να διαλύσουν και να καταρρακώσουν τόσο την υπερηφάνεια, όσο και την δόξα, του μέχρι τότε αήττητου περσικού στρατού, έως την στιγμή που ο τότε προδότης Εφιάλτης πήγε υποτάχτηκε και υπέγραψε το δικό του μνημόνιο σωτηρίας με τον Ξέρξη, ζητώντας τότε τα ίδια πράγματα που ζητάνε και σήμερα οι δικοί μας προδότες εφιάλτες, να κρατήσουν ζωντανά τα βασιλικά τους προνόμια, σε αντίθεση με τον λαό, ο οποίος θα σφαγιαστεί προς χάριν της μεγάλης ιδέας, της ιδέας, της εδραίωσης του παγκόσμιου σκοταδισμού, που και τότε, αλλά και τώρα, θέλει ένα και μόνο πράγμα, να υποτάξει όλους τους λαούς κάτω από το δικό του σπαθί, με το οποίο θα παίρνει ότι ώρα θέλει το μοναδικό και το ποιο πολύτιμο αγαθό του ανθρώπου, την ΣΚΕΨΗ και την ΨΥΧΗ, για να μπορεί με αυτά να τροφοδοτεί την αιώνια δύναμη και ύπαρξη του.

Σαν σήμερα, οι περισπούδαστοι σωτήρες θα τολμήσουν χωρίς καμία ενοχή και στα έδρανα της ντροπής θα καθίσουν, για να μιλήσουν δήθεν, να συζητήσουν και της πατρίδος και του λαού την ζωή να σβήσουν, αδιαφορώντας για των άλλων τα προνόμια, παρά με μια φωνή να υπογράψουν όλοι μαζί για τα δικά τους δικαιώματα και κατόπιν, οσάν τον πρόγονο τους Εφιάλτη να χαρούν, για πόσο όμως άραγε, γιατί στο τέλος ένα είναι το σίγουρο, την τύχη του προγόνου τους θα έχουν.

Σήμερα το πρωί λες και δεν ήθελε η μέρα η παγωμένη να ξημερώσει, με το σκοτάδι για πρώτη φορά να στέκει εκεί αγέρωχο, λες και δεν ήθελε ο ήλιος να ανατείλει, για να μην γίνει κι αυτός μάρτυρας του κακού που θα έρθει, ακόμα και τα λιγοστά πουλιά και ζώα της πατρίδος μας λούφαξαν στις φωλιές τους, για να μην δούνε τα μάτια τους το μεγάλο κακό, αλλά δυστυχώς, η μέρα ξημέρωσε και το σκοτάδι θα έρθει και πάλι και αυτήν την φορά θα είναι μόνιμο και παντοτινό, διότι του κόσμου οι προδότες μέσα στο σκοτάδι θα υπογράψουν το τέλος αυτού του ωραίου και μεγάλου έθνους, που κάποτε ημίθεοι πολεμιστές, φιλόσοφοι, δάσκαλοι, ποιητές, ηγέτες και επιστήμονες μας έδωσαν για να το προστατεύουμε και να το φυλάμε, όχι για να το πουλήσουμε, αλλά για να το παραδώσουμε και εμείς με την σειρά μας στις επόμενες γενιές, τις δικές μας γενιές.

Παλέψαμε σαν λαός, τόσο όσο κανείς άλλος, δώσαμε μάχες, οι οποίες έχουν καταγραφεί στο αιώνιο βιβλίο της παγκόσμιας ιστορίας, τις κερδίσαμε όλες, ακόμα και αυτές που χάσαμε, σ