«Η Τουρκία γράφει στα παλιά της τα παπούτσια την Βάρνα»

16:02 28/3/2018 - Πηγή: Sigma Live

Την άποψη ότι η Τουρκία «γράφει στα παλιά της τα παπούτσια» τις υποδείξεις των Ευρωπαίων και τις δηλώσεις της Βάρνας για την κυπριακή ΑΟΖ και το Αιγαίο εξέφρασε το Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών Χρήστος Ιακώβου.

Μιλώντας στην εκπομπή «Όλα στο φως» του Ράδιο Πρώτο ο κος Ιακώβου ανέφερε ότι ναι μεν μετά την πρόσφατη συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) με την Τουρκία υπήρξαν

κάποιες θετικές φράσεις σε διπλωματικό επίπεδο, ωστόσο οι δηλώσεις κινήθηκαν στο πλαίσιο της διακήρυξης των αρχών του ευρωπαϊκού κοινοτικού πολιτισμού και της εφαρμογής του ευρωπαϊκού κεκτημένου, κάτι που όπως τόνισε δεν αποτελεί άσκηση πρακτικής πίεσης προς την Τουρκία, ώστε αυτή να ακυρώσει τις επεκτατικές της βλέψεις στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ.

«Όπως μας έχει συνηθίσει και στο παρελθόν η Τουρκία, γράφει στα παλαιά της υποδήματα τέτοιου είδους υποδείξεις. Επίσης, η αλληλεγγύη της ΕΕ, κυρίως σε αυτά τα θέματα που είναι μείζονος σημασίας για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, περιορίζεται σε κάποιες διατυπώσεις χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εμπράκτως έχει τους μηχανισμούς να ασκήσει πίεση ή να λειτουργήσει κατά κάποιον τρόπο αποτρεπτικά», είπε.

Στην παρατήρηση ότι το αίτημα για ενεργοποίηση του άρθρου 42 παρ. 7 της ΕΕ για έμπρακτη συμβολή σε κράτος μέλος της ΕΕ που βρίσκεται υπό στρατιωτική απειλή βρίσκεται στα χέρια της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάτι που αποτελεί μοχλό άσκησης πίεσης, ο κος Ιακώβου απάντησε ότι το μέτρο βρίσκεται στην σφαίρα του θεωρητικού, καθώς δεν υπάρχει ευρωπαϊκός στρατός που θα μπορούσε να το υλοποιήσει.

«Για να ενεργοποιηθεί το άρθρο στον βαθμό που εμείς επιδιώκουμε, θα πρέπει να υπάρξει ευρω-στρατός, κάτι το οποίο δεν υπάρχει αυτή την στιγμή. Όλες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις θα κληθεί στο μέλλον να αναλάβει η ΕΕ, θα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με διμερείς συμβάσεις που έχουν υπογραφεί στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, το οποίο αποτελεί μέχρι σήμερα την υποδομή ασφάλειας της ΕΕ. Συνεπώς, πρόκειται για κάτι νεφελώδες για το οποίο πολλές φορές δίνουμε μια ερμηνεία πολύ διαφορετική από την πραγματική», είπε.

Πρόσθεσε δε ότι αν στο μέλλον η ΕΕ κληθεί να λάβει τέτοιου είδους δράση, η επιλογή θα γίνει στη βάση του εθνικού συμφέροντος, με κάθε κράτος μέλος να αποφασίζει ξεχωριστά αν επιθυμεί να αποστείλει στρατό ή όχι.

Εν συνεχεία, ο κος Ιακώβου σημείωσε ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρά το ευρωπαϊκό προσωπείο το οποίο έχει φορέσει λόγω της ανάγκης να εκταμιεύσει τα 3 δισ. Ευρώ τα οποία προορίζονται για το προσφυγικό πρόβλημα, στην ουσία έχει στείλει μήνυμα ότι η προτεραιότητα μιας ισλαμοφασιστικής αυτοκρατορίας στην Τουρκία είναι σε μεγαλύτερη προτεραιότητα από ότι ΕΕ.

«Αυτό το σημείο θα πρέπει να προβληματίσει περισσότερο, τόσο στον ελληνικό χώρο, όσο και στον ευρωπαϊκό. Αυτή την στιγμή η ένταξη στην ΕΕ δεν είναι προτεραιότητα της Τουρκίας. Αν υπάρχει κάποια προτεραιότητα, είναι να διατηρήσει αυτή την τροχιά, προκειμένου να διαπραγματεύεται ως οιονεί ευρωπαϊκό κράτος», σημείωσε.

Στην ερώτηση αν η μεταστροφή του Ταγίπ Ερντογάν στο πέρας των ετών, από την πρώτη εκλογή του μέχρι σήμερα, έχει κοινά σημεία με την περίπτωση του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί με τον οποίο αρχικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης διατηρούσε πολύ καλές μέχρι και φιλικές σχέσεις, ο κος Ιακώβου συμφώνησε.

«Πρόκειται για αδυναμία και ανεπάρκεια των πολιτικών να αναγνώσουν και να κατανοήσουν σωστά τα μηνύματα που έρχονται από την Τουρκία. Περιορίζονται σε μια επιφανειακή προσέγγιση η οποία καταναλώνεται και επικοινωνιακώς, μέσω κάποιον επαφών κοινωνικού τύπου. Δίνονται εσφαλμένο μηνύματα. Πέρα από την επιφάνεια της εικόνας, υπάρχουν στρατηγικοί στόχοι οι οποίοι κρύβονται πίσω από προσωπεία και επιτηδευμένες προσεγγίσεις. Το ίδιο συνέβη με τον Ερντογάν.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τον Φεβρουάριο του 2005 είχε πάει στην Τουρκία να επισκεφθεί τον Ερντογάν για να στείλει το μήνυμα ότι αυτός ο πρωθυπουργός ενδιαφέρεται πραγματικά για την ειρήνη στην Κύπρο. Τα ίδια είχαν γίνει και με τον κος Χριστόφια και τον κος Ταλάτ», είπε.

Διερωτήθηκε δε αν μπορεί ένας «αναλώσιμος προϊστάμενος» στα κατεχόμενα, εκπρόσωπος της πολιτικής πτέρυγας του Αττίλα, όσο καλή διάθεση κι αν έχουν, να μετακινήσει ή να αλλοιώσει τους στρατηγικούς στόχους της Τουρκίας οι οποίοι είναι διατυπωμένοι από την δεκαετία του ’50.