Μια βόλτα στα άδυτα της ψυχής…

12:21 5/12/2012 - Πηγή: Olympia

γραφει ο ακης κουστουλιδης

Εδω και πολύ ώρα προσπαθώ να πάρω την μέσα βόλτα , μα δεν μπορώ να ανοίξω την πόρτα, δεν μπορώ να πάρω μαζί μου όσα τα μάτια μου έχουν δει σήμερα και όσα τα αυτιά μου έχουν ακούσει
Μα να έρχεται μια φράση από ένα τραγουδάκι του Νικόλα ……αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια θέλω να τρέξω στις καλαμιές και στα λιβάδια…

ναι αυτό είναι βρήκα την πόρτα και άρχισα να κατεβαίνω στα ενδότερα μου.
Μα έχω να ξεφορτωθώ πολλά , πολλά που μου βαραίνουν τον νου και είναι όλα της μέρας , είναι όλα βάσανα

της στιγμής , χαρές πρόσκαιρες , μα εγώ θέλω να τα αφήσω πίσω και ν’ αγγίξω την ψυχή μου.
Αφήνω πίσω όλους τους βασανιστές μου , αυτούς που με νόμους θέλουν την ζωή που δεν μου δώσανε.
Αφήνω πίσω όλες τις ελπίδες που σακατευουν τα όνειρά μου, αφήνω τον ιδρώτα της δουλείας μου χωρίς πληρωμή , αφήνω όλα μου τα υλικά δανεικά υπάρχοντα μου , αφήνω κάτι φίλους που δεν τολμούν να μου πουν μια στραβομάρα μου , αφήνω όλους τους εχθρούς μου που μεγαλώνουν τον εαυτό τους μπροστά στα ελαττώματα μου , θαρρείς και έχω ανάγκη την σύγκριση .
Αφήνω πίσω μου κάτι διαιρέσεις χρωμάτων , λες και το άσπρο έχει παραπάνω δικαίωμα σ’ αυτόν τον πλανήτη , αφήνω πίσω μου κάτι Θεούς που μου υπόσχονται τα αιώνια αρκεί να δηλώσω αμαρτωλός.
Αφήνω κάτι ξεθωριασμένες ιδέες που δεν γίνανε πράξη ποτέ αλλά κουβαλάνε το αίμα από αμέτρητους πολεμιστές που πέθαναν για χάρη τους.
Αφήνω αυτά τα συναισθήματα του φόβου για να ζήσω , την απογοήτευση από την ράτσα μου που έμεινε ένα άγαλμα, ένα άγαλμα με ξεχασμένη ιστορία.
Αφήνω και αυτές τις φωνές από το μικρή μου ανιψιά , που μου θυμίζει την αθωότητα , το γέλιο και το παιχνίδι.
Αφήνω όλες μου τις νότες που καλμάρουν κάποιες στιγμές της μέρας μου.
Αφήνω τις εικόνες από το βουνό που άλλοτε μου δείχνει την αγριότητα του και άλλοτε μου δίνει την καταπράσινη πνοή του.
Αφήνω πίσω μου ότι αγαπώ για να το αγαπήσω με την ψυχή μου αργότερα .
Και όσο αρχίζω να αφήνω πράγματα , εικόνες , συναισθήματα πίσω μου, αρχίζω να νιώθω την γύμνια μου , την αδυναμία μου να ανταμώσω την ψυχή μου.
Μα αυτή είναι εκεί και περιμένει με ανοιχτές αγκάλες , με την αγάπη της και την σκληρή της αλήθεια ,θέλει να αγκαλιάσει σαν την μανα που πιάνει για πρώτη φορά το παιδί της στα χέρια της .
Τόσες και τόσες φορές, και αυτή είναι ακούραστη και πάντα έχει την δύναμη να μου δώσει την απάντηση σε όλα όσα ψάχνω να βρω πάνω στον ορατό κόσμο.
Δεν έχει τα λόγια της παρηγοριάς για τα παραστρατήματα μου , μα έχει τον χάρτη για το μονοπάτι μου.
Ξέρει το μονοπάτι που θα με οδηγήσει στο ξέφωτο , θα με πάρει από το σκοτάδι του νόμιμου κόσμου και θα με παει στα αναπάντεχο , στο άγνωστο , στο απολυτός ανθρώπινο και θεϊκό μαζί .
Ξέρει το μονοπάτι που θα με οδηγήσει στην ένωση μου με την ράτσα μου , γλιτώνοντας με από τον απόλυτο εμφύλιο.
Αυτή είναι που θα με γλυτώσει από τον αφανισμό της ράτσας μου και την γέννηση μιας ράτσας  αριθμό- δούλων
Αυτή ξέρει το τρόπο για να μου αλλάξει τα μάτια