Οστεοπόρωση: Ό,τι χρειάζεται να γνωρίζετε

15:36 11/10/2024 - Πηγή: iEfimerida

Τι είναι η οστεοπόρωση, πότε εμφανίζεται και σε ποιους; Υπάρχει θεραπεία και πώς προλαμβάνεται; Ακολουθούν όλα όσα πρέπει να γνωρίζεται.

Τινόσημα είναι η οστεοπόρωση;

Ηοστεοπόρωση ανήκει στα μεταβολικάνοσήματα των οστών.

Ποιοςείναι ο ορισμός της;

Ορίζεταιως η μείωση της οστικής πυκνότητας πουσε συνδυασμό με την διαταραχή τηςδοκίδωσης των οστών, οδηγεί σε αύξησητης ευθραυστότητας τους και πιθανότηταςκατάγματος ακόμα

και με μικρή άσκησηβίας (απότομη κίνηση, μικρή άρση βάρους,ακόμα και μετά από έντονο βήχα, φτάρνισμαή μια σφιχτή αγκαλιά).

Πότεεμφανίζεται η οστεοπόρωση και σε ποιους;

Η οστεοπόρωση δεν θεωρείται αμιγώς γυναικεία νόσος, αφού 1 στις 2 γυναίκες αλλά και 1 στους 5 άντρες άνω των 50 ετών παρουσιάζουν οστεοπορωτικά προβλήματα. Ο κίνδυνος να εμφανισθεί οστεοπόρωση είναι μεγαλύτερος σε γυναίκες άνω των 65 ετών και άνδρες άνω των 70 ετών. Ωστόσο η νόσος μπορεί να εμφανιστεί και σε νεότερα άτομα υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις καθώς και σε άμεσα μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

Ποιοιπαράγοντες συμμετέχουν στην εμφάνισηοστεοπόρωσης;Ηκληρονομικότητα ΤοφύλοΗηλικία Οσωματότυπος Τοείδος της διατροφήςΟρμονικοίπαράγοντες Ηπαρουσία συγκεκριμένων χρόνιωννοσημάτωνΗμακροχρόνια λήψη συγκεκριμένων φαρμάκων Ηπαρατεταμένη ακινησία ή η έλλειψηάσκησης Τοκάπνισμα Ηκατάχρηση αλκοόλ ή καφέ Πωςθα υποπτευθούμε ότι έχουμε οστεοπόρωση;

Δυστυχώςη οστεοπόρωση δεν παρουσιάζει πρόδρομασυμπτώματα και δεν μας προειδοποιεί.Για αυτόν τον λόγο την αποκαλούν και«σιωπηλή νόσο». Οι ασθενείς παρουσιάζουνμετά από μικρή άσκηση βίας και χωρίς ναμπορούν να το αιτιολογήσουν τιςπερισσότερες φορές, οξύ και έντονο πόνοσε κάποιο οστό (σπονδυλική στήλη, ισχίο,καρπό) και αφού απευθυνθούν στον ιατρότους, διαπιστώνεται κάταγμα.

Πωςμπορούμε να διαγνώσουμε την οστεοπόρωσηπριν συμβεί το κάταγμα;

Απευθύνεστε στον ειδικό ιατρό που, αφού συνεκτιμήσει όλες τις παραμέτρους (λεπτομερές ιατρικό ιστορικό για νοσήματα και φάρμακα που λαμβάνετε, εργαστηριακές εξετάσεις, ακτινογραφίες και μέτρηση της οστικής πυκνότητας (DEXA), θα εκτιμήσει τον καταγματικό κίνδυνο που βρίσκεστε και ανάλογα θα υπάρξει η ενδεικνυόμενη θεραπευτική παρέμβαση ή συμβουλευτική.

Τιπεριλαμβάνει η θεραπεία για τηνοστεοπόρωση;

α) συντηρητική (φαρμακευτική) αντιμετώπιση β) επεμβατική-χειρουργική αντιμετώπιση

Ηφαρμακευτική θεραπεία έχει ως στόχοτη μείωση του κινδύνου κατάγματος καιτην αποφυγή κατ΄επέκταση συνοδώννοσηροτήτων και θνητότητας. Αποσκοπείστην συμπτωματική ανακούφιση/αντιμετώπισητων καταγμάτων όταν συμβούν, με αναλγητικήαγωγή (απλά αναλγητικά/οπιοειδή από τοστόμα ή ενδοφλεβίως) ή χρήση κηδεμόνωνγια περιορισμό της κινητικότητας, όπωςαπαιτείται ανάλογα με την κλινική εικόνατου ασθενούς.

Ηεπεμβατική αντιμετώπιση (σπονδυλοπλαστική και κυφοπλαστική) έχει συγκεκριμένεςενδείξεις και αφορά σε δύο μικροεπεμβατικέςτεχνικές που διενεργούνται διαδερμικάαπό εξειδικευμένους χειρουργούςσπονδυλικής στήλης. Η απόφαση λαμβάνεταιανάλογα με τη χρονιότητα του κατάγματος,του αριθμού των καταγμάτων, της έντασηςτων συμπτωμάτων, της ανταπόκρισης τουπόνου στην αναλγητική αγωγή, της ηλικίαςτου ασθενούς και της συνύπαρξης άλλωννοσημάτων. Η εφαρμογή των ανωτέρωυπερτερεί των ανοικτών χειρουργικώνεπεμβάσεων στη σπονδυλική στήλη.

Τελικά προλαμβάνεται η οστεοπόρωση;

Ηιατρική μη φαρμακευτική παρέμβαση στοπρόβλημα της οστεοπόρωσης αποσκοπείακριβώς στην πρόληψη η οποία είναιπολυεπίπεδη και ανάλογη της ηλικιακήςομάδας που απευθύνεται. Ξεκινάει απότη παιδική ηλικία, με τη σωστή διατροφήκαι την άσκηση. Συνεχίζεται στηνενηλικίωση με την πρόσληψη συμπληρωμάτωνασβεστίου και Βιταμίνης D, την αλλαγήτου τρόπου ζωής και κάποιων συνηθειώνκαι την αποφυγή επιβαρυντικών παραγόντων,μέχρι και την γεροντική ηλικία. Ιδιαίτεραστις μεγάλες ηλικίες λαμβάνουμε υπόψηόλα τα παραπάνω και με αλλαγές πουυποδεικνύουμε στον τρόπο ζωής, βάδισηςκαι φαρμακευτικής αγωγής μειώνουμε τονκίνδυνο πτώσεων, που μπορεί σε αυτέςτις ηλικίες να οδηγήσουν σε κατάγματα.

Συμπερασματικά,η οστεοπόρωση αποτελεί συχνή νόσο, τόσογια γυναίκες όσο και άνδρες. Συνιστάσημαντικό πρόβλημα για το άτομο αλλάκαι συνολικά για την Δημόσια Υγεία γιαλόγους επιδημιολογικούς, κοινωνικούςκαι οικονομικούς. Οι συνέπειες της(πρόκληση καταγμάτων, λειτουργικήανικανότητα, απώλεια ωρών εργασίας,υψηλό κόστος αντιμετώπισης - αποκατάστασης),δεν αφορούν μόνο στο άτομο που τηνπαρουσιάζει αλλά και στο κοινωνικόσύνολο. Υπάρχουν κριτήρια διάγνωσηςκαθώς και τρόποι πρόληψης και θεραπευτικήςαντιμετώπισής της. Ας είμαστε λοιπόνευαισθητοποιημένοι.

Γράφουν οι
Κοτσαλίδου Αγγελική
Ρευματολόγος,
Επιμελήτρια Ρευματολογικού Τμήματος, ΥΓΕΙΑ

Κήτας Γεώργιος,
Ρευματολόγος,
Διευθυντής Τμήματος Ρευματολογίας, ΥΓΕΙΑ

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr