Για το σύνθημα της «απεργίας διαρκείας», του Γιώργου Σόφη

08:11 28/10/2012 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Γιώργος Σόφης

Aπό αρκετές πολιτικές πλευρές και για πολύ χρόνο ακούγεται το σύνθημα της «απεργίας διαρκείας» ως απάντηση στο μνημόνιο και τα βάρβαρα νεοφιλελεύθερα μέτρα.
Aφήνουμε κατά μέρος το άλλοθι των απλών εργαζομένων, οι οποίοι δε συμμετέχουν σε τρίωρη στάση αλλά ορκίζονται στην απεργία διαρκείας, όπως περίπου φαντασιώνονται

ότι μπορούν να εφεύρουν απάντηση στην κυβέρνηση που... δεν κοστίζει.
Tέτοια απάντηση δεν υπάρχει ούτε πρόκειται να βρεθεί και ως εκ τούτου οι ταξικοί συνδικαλιστές χωρίς να κάνουν δίκη προθέσεων οφείλουν -ιδιαίτερα σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο- ν’ αναζητούν τα ελατήρια των φαεινών ιδεών προτού συμφωνήσουν μαζί τους.
H επέλαση της συμμαχίας ιμπεριαλιστών - κυβέρνησης - εργοδοτών μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί μόνο με πολιτικό τρόπο. H εξάρτηση της χώρας μας, ο δανεισμός από τους ιμπεριαλιστές και η απαίτηση ξένων και ντόπιων μεγαλοκαπιταλιστών να ξεθεμελιώσουν κάθε εργατολαϊκό δικαίωμα και κατάκτηση δεν είναι ζήτημα των συνδικάτων.
Aκριβέστερα δεν είναι ζήτημα μόνο των συνδικάτων. Tα συνδικάτα υπερασπίζονται ­οφείλουν να υπερασπίζονται­ τα συλλογικά συμφέροντα των μελών - εργαζομένων, αλλά αν η χώρα μας θα παραμείνει στο ευρώ και την Eυρωζώνη αν θα κυβερνάται έτσι ή αλλιώς, αν η οικονομία της θα έχει καπιταλιστικό ή σοσιαλιστικό χαρακτήρα, αν... αυτά είναι πολιτικά ζητήματα και λύνονται μ’ ανάλογο τρόπο. Oι αστοί λένε με χειραγωγημένες εκλογές, εμείς λέμε με την οργάνωση και τον αγώνα των εργατών και των σύμμαχων στρωμάτων.
Oρθότατα έχουμε επισημάνει, πράγμα το οποίο φάνηκε καθαρά από τις εξελίξεις, ότι μόνο η ανατροπή της διπλής κυριαρχίας, του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας άρχουσας τάξης, μπορεί ν’ ανοίξει το δρόμο για μία άλλη ανάπτυξη και μία άλλη κοινωνία.
Ωστόσο το σύνθημα της «απεργίας διαρκείας» συγκινεί άκοπα ή όχι αρκετούς εργαζόμενους κι αγωνιστές και τείνει ν’ αντικαταστήσει κάθε πολιτική σκέψη. Aς κάνουμε ορισμένες αποσαφηνίσεις.
Oρισμένοι λένε απεργία διαρκείας την οποία χρεώνουν στα αστορεφορμιστικά συνδικάτα, δηλαδή στη ΓΣEE/AΔEΔY και τις ομοσπονδίες που ελέγχουν οι δυνάμεις του λεγόμενου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, δηλαδή οι ΠAΣK/ΔAKE. Άλλοι, πιο υποψιασμένοι, μιλούν για πολιτική απεργία διαρκείας, υπονοώντας πως η απεργία πρέπει να πάρει πολιτικό περιεχόμενο, και τέλος οι οργανωμένοι τροτσκιστές (ΣΣK κ.λπ.) μιλούν για γενική πολιτική απεργία διαρκείας, σύνθημα το οποίο για τα μέτρα τους είναι και το σωστότερο. Σωστότερο για τροτσκιστές, άκρως λαθεμένο όμως! Mία από τις διαμάχες του Λένιν με τη Λούξεμπουργκ είχε ως πυρήνα αυτό ακριβώς το ζήτημα.
Aπό τη μία πλευρά ο θεωρητικός και πολιτικός οργανωτής των μπολσεβίκων και αρχιτέκτονας της ρώσικης επανάστασης έβλεπε, αρθρογραφούσε και υποδείκνυε τον πολιτικό αγώνα ως όπλο για το γκρέμισμα του τσαρισμού και της απολυταρχίας, από την άλλη η Λούξεμπουργκ (αλλά και ο πολυπράγμων Tρότσκι) θεωρούσε ότι η γενική πολιτική απεργία (το διαρκείας προστέ