ΕΡΤ1- Ο Χρήστος Νικολόπουλος «Προσωπικά» στην Έλενα Κατρίτση

01:51 18/2/2018 - Πηγή: ΕΡΤ

Ο Χρήστος Νικολόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες του μπουζουκιού και από τους πιο σημαντικούς λαϊκούς συνθέτες μιλά «Προσωπικά» στην Έλενα Κατρίτση, που μεταδίδεται την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018 και ώρα 16:00 μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ1.

Επίσης μιλά για το ταξίδι της ζωής του στη μουσική, που ξεκίνησε από το Καψοχώρι Ημαθίας, ενώ ήταν μόλις 16 χρόνων… Μια απόφαση που ήταν μονόδρομος για

εκείνον: «Έπρεπε να πετύχω. Δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω ηττημένος. Έπρεπε να γυρίσω νικητής… Δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου την αποτυχία», αναφέρει ο σπουδαίος συνθέτης.

Ο Χρήστος Νικολόπουλος μαθήτευσε δίπλα σε δύο από τους κορυφαίους δεξιοτέχνες του μπουζουκιού: τον Μανώλη Χιώτη και τον Γιώργο Ζαμπέτα. Συνόδευσε με το μπουζούκι του σημαντικούς λαϊκούς τραγουδιστές, όπως τον Μανώλη Αγγελόπουλο και τον Πάνο Γαβαλά. Συνθέσεις του ερμήνευσαν σπουδαίοι καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων, οΣτράτος Διονυσίου, ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, η Ελένη Βιτάλη, ενώ βοήθησε και πολλούς νέους τραγουδιστές να καθιερωθούν. Μεγάλος σταθμός στην καριέρα του ήταν η συνεργασία του με τον Στέλιο Καζαντζίδη, μια συνεργασία που τους χάρισε αξέχαστες επιτυχίες και σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Μπορεί στη συνέχεια οι δρόμοι τους να χώρισαν και να βρέθηκαν αντιμέτωποι στα δικαστήρια, παρ’ όλα αυτά όμως, ο Χρήστος Νικολόπουλος πίστευε και συνεχίζει να πιστεύει ότι η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη είναι αξεπέραστη.

Σαν εφιάλτες έρχονται στα όνειρά του οι δύσκολες στιγμές που έζησε στα παιδικά του χρόνια αλλά και οι πληγές που έχει μέσα του από την έλλειψη στοργής της μητέρας του: «Ήταν σκληρά για ένα παιδί αυτά που περνούσα τότε… Ήμασταν πολύ φτωχοί και από πολύ μικρός αναγκαζόμουν να δουλεύω στα χωράφια. Μου έλειψε η στοργή της μητέρας μου, ήταν πολύ αυστηρή… Έπειτα από χρόνια και η ίδια το κατάλαβε και μου είπε: «Δεν πρόλαβα να σε μεγαλώσω και να σου δώσω αυτά που έπρεπε»… Αντίθετα, ο πατέρας μου ήταν στοργικός μαζί μου. Του έλεγα τα κατορθώματά μου γιατί ένιωθα την ανάγκη να του δώσω την ικανοποίηση, ότι τα κατάφερα».