Η Άννα Ξένου γράφει:Το ΟΧΙ των νωθρών και άβουλων

09:55 28/10/2012 - Πηγή: No Comments

Τα παιδιά μας βρίσκονται σήμερα στους δρόμους, παρελαύνουν γιορτάζοντας το μεγάλο «ΟΧΙ», στην εποχή του απόλυτου «ΝΑΙ». Κι εμείς οι ανόητοι καμαρώνουμε, συγκινούμαστε καθώς τα βλέπουμε να βηματίζουν, σαν στρατιωτάκια, υπό τους ήχους ένδοξων εμβατηρίων, ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά, πως ό,τι διαφύλαξαν με το αίμα τους οι πρόγονοί μας , το παρέδωσε η σημερινή κυβερνώσα γενεά με μια απλή υπογραφή. Υψώνουμε ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια μας, ενώ ξέρουμε πως είναι ζήτημα χρόνου η πλήρης υποδουλωσή μας σε Γερμανούς και άλλους «φίλους και εταίρους». Ίσως ορισμένοι να θεωρούν ότι κάνουν αντίσταση, όμως

η ιστορία θα κρίνει πολύ σύντομα τις «αγαθές» προθέσεις και τη μεγάλη δειλία.

Τι νόημα έχουν όλες αυτές οι φανφάρες και οι μεγαλοστομίες προς τιμήν των ηρώων και της αντίστασής του Έθνους , όταν η ιστορική ασυνέχεια αποδεικνύει το πόσο ανάξιοι αυτής της τιμής σταθήκαμε; Το ΟΧΙ του λαού ήταν αυτό που ανάγκασε την τότε δικτατορική ηγεσία της Χώρας να ξεστομίσει δειλά το δικό της όχι. Πού είναι αυτό το ΟΧΙ σήμερα; Πώς εκφράζεται κι αν είναι τόσο ισχυρό, όσο θέλει να πιστεύει το τρομοκρατημένο μυαλό μας, γιατί δεν ταρακουνά τη σημερινή ηγεσία, όσο ξεπουλημένη κι αν είναι; Δέκα εκατομμύρια Έλληνες, πού τη κρύβουμε τόση οργή, ανάθεμά μας;;;

Ο Δάντης, στο μεγάλο ταξίδι του στην Κόλαση, συνάντησε μια ομάδα αμαρτωλών που ονομάζονταν «νωθροί». Αυτοί ήταν άνθρωποι που δεν έκαναν ούτε κακό, ούτε καλό. Όχι γιατί το επέλεξαν, αλλά λόγω δειλίας. Η ομάδα των «νωθρών» βρισκόταν στον προθάλαμο της Κόλασης. Ούτε εκεί ήταν άξια να συμπεριληφθεί! Σ’αυτήν την ομάδα ανήκαν και οι Άγγελοι που δεν πήραν θέση στη μεγαλή μάχη μεταξύ Θεού και Διαβόλου. Η δειλία δεν τους άφησε να επιλέξουν στρατόπεδο και οι ψυχές τους βολόδερναν μεταξύ Αχέροντα και Κολάσεως.

Το μήνυμα της ημέρας, δεν είναι μόνο το «ΟΧΙ» που, με περικοκλάδες και χωρίς ιστορικό υπόβαθρο, διδάσκουμε στα παιδιά μας. Το μεγάλο ζητούμενο είναι να τα διδάξουμε να παίρνουν θέση. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, απέναντι σε ό,τι τα προβληματίζει! Να τα μάθουμε να παρατηρούν και να έχουν άποψη, να υποστηρίζουν την άποψή τους με παρρησία, να ενοχλούνται, όχι μόνο όταν κάτι τα αφορά σε στενά προσωπικό επίπεδο, αλλά και όταν αφορά το διπλανό τους. Πρέπει να τα βοηθήσουμε να κατανοήσουν πως όταν κάποιος πειράξει το φίλο τους κι εκείνα το ανεχτούν, πολύ σύντομα αυτός ο κάποιος θα πειράξει και τα ίδια. Είναι ανάγκη τα παιδιά μας να μάθουν να λένε τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ τους με θάρρος και να μην ανέχονται με φόβο όσα συμβαίνουν γύρω τους. Για να μη βρεθούν στη θέση των «νωθρών» του Δάντη. Άπραγοι, φοβισμένοι και αμαρτωλοί απέναντι στον εαυτό τους, στην κοινωνία, στην Ιστορία.

Στη σημερινή παρέλαση θα πάω, για να παρακολουθήσω τον αφελή βηματισμό του δικού μου παιδιού. Για άλλη μια φορά θα ντρέπομαι για την κατάντια της Χώρας και τη δική μου. Μετά την παρέλαση θα μιλήσουμε για τα ΟΧΙ και τα ΝΑΙ που μας έφεραν ως εδώ. Και μετά θα συνεχίσω να ελπίζω, πως οι παρελάσεις θα καταργηθούν, τουλάχιστον για όσο χρόνο διαρκεί η «οικειο