Γιώργος Χρυσοστόμου: «Δεν έχω απωθημένα. Ταξίδεψα, τσακίστηκα, αγάπησα»!

08:14 28/10/2019 - Πηγή: People

Φοράει τα ρούχα του βάσει χρώματος, καθαρίζει μέχρι και τρεις φορές την ημέρα το 112 τμ. σπίτι του κάπου στους Αμπελόκηπους, έχει πληρωμένους όλους τους τρέχοντες λογαριασμούς, ξέρει πού έχει βάλει ακόμη και τη δήλωση της εφορίας που έκανε πριν τρία χρόνια ενώ φέτος έχει ετοιμάσει μια παράσταση χωρίς καθόλου λόγια, το «Mute». Καλωσήρθατε στο (γοητευτικά) ψυχαναγκαστικό σύμπαν του Γιώργου Χρυσοστόμου.

Τι κάνουν οι άνθρωποι όταν βρίσκονται μόνοι στο σπίτι, δεν τους παρατηρεί κανείς και στο ραδιόφωνο παίζει το αγαπημένο τους κομμάτι; Αυτό είναι με δυο λόγια το Mute, η πιο

προσωπική δουλειά του Γιώργου Χρυσοστόμου μέχρι σήμερα. Παίζεται Τετάρτη έως Κυριακή στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και αρκετές από τις παραστάσεις είναι ήδη sold out.

Η συγκεκριμένη ιδέα στριφογύριζε χρόνια στο μυαλό του αλλά «δυο-τρία άτομα έδειξαν μηδαμινό ενδιαφέρον και το άφησα, μέχρι τη στιγμή που ήρθε στο σπίτι η σκηνοθέτρια Σοφία Πάσχου, της το παρουσίασα με απόλυτη ντροπή και μου είπε πως θέλει να το κάνει παράσταση». Γενικά, με τον Γιώργο δεν βαριέσαι να ανοίξεις κουβέντα, από το «τι καιρό κάνει σήμερα» μέχρι θέματα βαθιά υπαρξιακά. Όση ώρα μιλάμε, δίπλα μας γλείφεται η Ουρανία, μια αδέσποτη κεραμιδόγατα με όνομα και προσωπικότητα!

– Σε τι φάση σε πετυχαίνουμε;

Είμαι σε μια φάση που προσπαθώ να διαχειριστώ τη μοναξιά μου. Δεν βγαίνω, δεν πίνω, δεν ξενυχτάω, δεν έχω σχέση. Έχω κλειστεί στο σπίτι, όχι λόγω κατάθλιψης, αλλά επειδή μπούχτισα από ένα πακέτο κοινωνικοποίησης που δεν με εξέφραζε ούτως ή άλλως. Κάποια στιγμή πέρσι, τελειώνω την παράσταση Πέτρες στις Τσέπες του και βρίσκομαι μεταξύ Κηφισίας και Αλεξάνδρας. Σκεφτόμουν «Από εδώ δεν θέλω να πάω, από εκεί όχι, αποκλείεται». Συνειδητοποίησα, λοιπόν, ότι μόνο μέρος που μπορώ να πάω είναι το σπίτι μου. Και εκεί ήρθε το ερώτημα «Τι κάνουν οι άνθρωποι στο σπίτι μετά τη δουλειά;».

– Εσύ τι έκανες εκείνη την περίοδο κλεισμένος στο σπίτι;

Κοίτα! Πέρασα ένα τρίμηνο ξεγυρισμένης φασίνας, ψυχαναγκαστικά. Καθάρισα μέχρι και τα πατάρια και, όταν δεν υπήρχε τίποτα άλλο να καθαρίσω πια, άρχισα να καθαρίζω τις αυλές και τα μπαλκόνια διάφορων φίλων.

– Τώρα έχεις κάποιον ψυχαναγκασμό;

Τώρα προσπαθώ να τους αφήσω λίγο στην άκρη γιατί χρειάζομαι ενέργεια για την παράσταση. Βεβαίως, θα περάσω μια σκούπα το σπιτάκι κάθε πρωί πριν φύγω, έτσι; Βασικά αποκλείεται να φύγω και να μην έχουν γίνει κάποιες πρωινές δουλειές, όπως να στρώσω το κρεβάτι, να σκουπιστεί ο νεροχύτης από δροσοσταλιές και οπωσδήποτε να έχω μαγειρέψει. Υπάρχει και η λογική «Φίλε, χαλάρωσε, δεν θα καταστραφεί ο κόσμος αν εσύ δεν στρώσεις το κρεβάτι σου», αλλά έχω στη ζωή μου αυτή τη στρατιωτική πειθαρχία. Επειδή έχω πάει στρατό –και είμαι από τους λίγους ηθοποιούς που έχουν πάει–, το «σηκώνομαι, φροντίζω τον εαυτό μου, κάνω αυτές τις δουλειές» σε βάζει σε μια ρουτίνα ασφάλειας.

– Άλλες τέτοιες καθημερινές ρουτίνες;

Μου αρέσει, για παράδειγμα, να κάνω τουλάχιστον δύο ντους την ημέρα αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι θεωρούν την προσωπική υγιεινή ψυχαναγκασμό. Κάποιος άλλος μπορεί να νιώθει ελεύθερος μέσα στο χάος, εγώ νιώθω ελεύθερος μέσα σε πλαίσια. Άλλος δεν πάει γυμναστήριο για δυο μέρες και νομίζει ότι έχει καταστραφεί όλο το πρόγραμμά του. Ε, το ίδιο παθαίνω κι εγώ με το στρώσιμο του κρεβατιού.

Αυτός μπορεί να το ’χει λύσει το θέμα του κρεβατιού με μια καθαρίστρια, τη μητέρα του ή τη σύζυγό του. Εμένα μου αρέσει να το κάνω μόνος μου. Και, βεβαίως, το πλασάρω ως γοητεία. Αν ανοίξεις, για παράδειγμα, την ντουλάπα μου θα πεις«ουάου»! Είναι τα πάντα βάσει χρώματος. Και υπάρχει και πρακτική λύση σ’ αυτό: Φοράω επί δύο εβδομάδες μόνο μαύρα ρούχα, για να μπει στο τέλος ένα πλυντήριο με μαύρα. Τις επόμενες δύο εβδομάδες μόνο άσπρα. Έτσι, εξοικονομώ πλυντήρια, το οποίο σε τελική ανάλυση μου σώζει λεφτά.

– Μη μου πεις ότι έχεις αναλάβει και διαχειριστής της πολυκατοικίας;

Όχι! Αυτό δεν θα το άντεχα! Και ούτε προσπαθώ να οργανώσω το χάος που έχει ο καθένας στο δικό του σπίτι. Μου λένε οι ένοικοι «Γιώργο, έλα και από εδώ» τους λέω «Όχι! Άμα θες, μάθε το μόνος σου! Εγώ να ’ρθω να σ’ το φτιάξω το σπίτι αλλά σε δυο μέρες θα το ’χεις ξανακάνει ίδιο». Αυτό λοιπόν που κάποιοι ονομάζουν «ψυχαναγκασμό» ή «τρέλα» εγώ πλέον, υποστηρίζοντας τον εαυτό μου, το λέω «πειθαρχία».

– Τι άλλο δεν ξέρουμε για σένα;

Ότι τα τελευταία δύο χρόνια περπατάω. Πούλησα τη μηχανή και πλέον, από άποψη, δεν έχω κανένα μεταφορικό. Κινούμαι με το μετρό, όπου παρατηρώ καθημερινά πόσος κόσμος ακούει μουσική έχοντας κλειστά τα αυτιά του, όπως κι εγώ.

– Ναι, μου είχαν πει πως σε είχαν δει μια μέρα στο μετρό με κάτι τεράστια ακουστικά.

Ναι, φοράω κάτι τεράστια μπλε ακουστικά. Έχει πλάκα γιατί καμιά φορά με τσακώνει ο κόσμος να κάνω πρόβα για την παράσταση μέσα στο μετρό. Έχω στην playlist τα τραγούδια του Mute, τα οποία δεν θα βρεις σε κανένα shazam, όσο και αν ψάξεις. Πάντως, παρατηρώ γενικά τι κάνουν οι άνθρωποι στη σύγχρονη Ελλάδα για να μην κοιτάξουν την πραγματικότητα.

Αν δεν πάνε σε ακραίες καταστάσεις –βλέπε ποτά, ναρκωτικά–, θα βάλουν μουσική για να μην ακούν τους δίπλα. Θα βάλουν γυαλιά ηλίου για να μην τους βλέπουν ή θα σκύψουν πάνω από ένα βιντεάκι στο κινητό. Μόνο ένας στους εκατό θα διαβάσει κάποιο βιβλίο στο μετρό και πέντε στους εκατό θα είναι με το κεφάλι όρθιο. Οι υπόλοιποι 95 θα είναι σκυμμένοι σε κάποιο application.

– Πες μου ένα τραγούδι που έχεις βάλει στην παράσταση και δεν θα βρούμε σε κανένα shazam.

Είναι, για παράδειγμα, ένα κομμάτι των Ozomatli, που έχει μόλις 52 views σε όλο τον πλανήτη, 53 views με το δικό μας! Δεν θέλαμε να βάλουμε στην παράσταση γνωστές μουσικές γιατί υπάρχει αυτόματα η σύνδεση με εικόνα. Επίσης, δεν θέλαμε τραγούδια από ταινίες που συνήθως χορεύουμε στα parties εμείς οι ηθοποιοί.

– Στο σπίτι σου βάζεις μουσική;

Έχω μια τεράστια συλλογή από δίσκους και βινύλια. Είναι πολύ δύσκολο για μένα να σβήσει η μουσική, γιατί χωρίς μουσική ακυρώνομαι. Παλαιότερα, έπαιζε μουσική ακόμη και στον ύπνο μου. Πλέον την κλείνω για να κοιμηθώ. Αν κοιμηθώ, γιατί υποφέρω από αϋπνίες.

– Στην τηλεόραση τι παρακολουθείς αυτό τον καιρό;

Σε γενικές γραμμές, δεν παίζει κάτι αυτό τον καιρό που να με ενδιαφέρει. Επίσης, δεν έχω Νetflix.

– Πώς και έτσι;

Δεν ξέρω, μου το ρωτάνε και οι γιατροί μου αυτό. Νιώθω ότι δεν μπορώ να το κάνω μόνος μου, να καθίσω δηλαδή μπροστά από μια οθόνη και να παρακολουθώ σειρές. Τώρα τελευταία όμως, έχω αρχίσει να διαβάζω. Τελείωσα ένα ολόκληρο βιβλίο. Αυτό παίζει να είχε να συμβεί καμιά δεκαπενταετία.

– Ποιο ήταν αυτό το βιβλίο;

Λέγεται Αγαπητέ Θεέ, του Éric-Emmanuel Schmitt. Είναι ένας πιτσιρικάς που γράφει γράμματα στον Θεό. Μου το έδωσε ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και μου είπε «Διάβασε δέκα σελίδες και αν δεν σου αρέσει, παράτα το». Το διάβασα όλο!

– Επαγγελματικά, νιώθεις ότι είσαι σε μια φάση που έχεις καταφέρει αρκετά πράγματα και, αν θέλεις, έχεις «ταΐσει» μεγάλο κομμάτι της ματαιοδοξίας σου;

Δόξα τω Θεώ! Έχω ανέβει μια πίστα στην ψυχή μου και δεν το λέω με την έννοια ότι μου έρχονται δουλειές, αλλά ότι τώρα πια έχουν μπει κάποια πράγματα σε προτεραιότητα, όπως οι άνθρωποι που συνεργάζομαι. Έφαγα μια δεκαπενταετία από τη ζωή μου να αρέσω στους συναδέλφους μου.

– Τι μάθημα πήρες από αυτό;

Ότι βιαζόμουν πάρα πολύ να ανέβω πίστα στη συνείδηση κάποιων ανθρώπων που δεν έδιναν πολλή σημασία σ’ αυτό. Τώρα η πίστα είναι ότι «εγώ εκφράζομαι». Πριν ανέβει το Μute, σκεφτόμουν «Δεν θα βγει καλό». Ύστερα, συνειδητοποίησα ότι την ατάκα αυτή μπορεί να την έχω πει και χίλιες φορές. Όλο αυτό μου προκάλεσε μια ψυχραιμία, ο πλανήτης θα συνεχίσει να κινείται ακόμη και αν δεν βγει καλή η δική μου παράσταση. Δεν κρέμεται το παγκόσμιο θέατρο από μένα. Με ρώτησε κάποιος πρόσφατα ποιο είναι το νόημα της ζωής και απάντησα ότι «Το νόημα της ζωής για μένα είναι να κάνεις τα πάντα για να περάσει ο διπλανός σου λίγο καλύτερα».

– Έτσι θα νιώθεις καλύτερα κι εσύ…

Ακριβώς! Κι αυτό λύνει πολλούς κόμπους μέσα σου, γίνεσαι χρήσιμος. Παλαιότερα, ήμουν drama queen. Γυρνούσα το βλέμμα οπωσδήποτε σε μένα, τώρα θα το γυρίσω στον άλλο. Έχουν ησυχάσει κάτι τέτοια τέρατα.

– Συγκρουσιακός παραμένεις;

Είμαι πιο ελαφρύς απ’ ό,τι παλαιότερα, και στις συνεργασίες μου και με τους θεατές. Το ίδιο και με την αναγνωρισιμότητα. Παλιά ερχόταν ο κόσμος να μου μιλήσει και κρυβόμουν επειδή ένιωθα ντροπή. Κι αυτό μεταφραζόταν ως «σνομπισμός» ή «ψώνιο», αλλά στην πραγματικότητα ήταν συστολή. Πάντως, μου αρέσει που είμαι συγκρουσιακός. Κι είμαι και με τους φίλους μου έτσι γιατί θεωρώ ότι πρέπει να «σπάνε» τα αυγά για να πηγαίνει παρακάτω μια σχέση. Άμα είμαστε διαρκώς χαρούμενοι, κάτι έχουμε κρύψει. Δεν μπορώ πολύ τα σουηδικά μοντέλα, δεν φοβάμαι να συγκρουστώ αλλά δεν φοβάμαι και να πω μετά τη σύγκρουση «Έχω κάνει μαλακία, συγγνώμη».

– Είναι τελικά, τα 40 η ηλικία που ο άντρας αρχίζει να νιώθει πιο ώριμος και συνειδητοποιημένος;

Προσωπικά, είμαι πιο ψύχραιμος απέναντι στα πράγματα. Και λίγο πιο τρυφερός θα έλεγα. Αλλά και πάλι, δεν μπορώ να το πω εγώ για τον εαυτό μου ότι είμαι πιο ώριμος. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι περίμενα από μικρό παιδί να φτάσω 40. Θεωρώ πως για τον άντρα είναι η πιο ωραία δεκαετία. Επίσης, έχω ξεχωρίσει δυο βασικές κατηγορίες αντρών. Η πρώτη κατηγορία είναι αυτοί που μέχρι μια ηλικία τα κάνουν όλα σωστά και political correct και μετά αρχίζουν και τα διαλύουν όλα. Εγώ ανήκω στη δεύτερη. Όλα μου τα λάθη τα έκανα μέχρι κάποια ηλικία και τώρα μπορώ να πω ότι αν φύγω, θα είμαι χορτασμένος. Δεν έχω κανένα απωθημένο. Ταξίδεψα, τσακίστηκα, αγάπησα!

INFO: Το «Mute» ανεβαίνει, Τετάρτη έως Κυριακή, στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Σκηνοθεσία: Σοφία Πάσχου, Γιώργος Χρυσοστόμου. Επίσης, ο Γιώργος Χρυσοστόμου θα εμφανιστεί στα προσεχή επεισόδια του «Λόγω Τιμής» στον ΣΚΑΪ ενώ μετά τις γιορτές θα ξεκινήσει γυρίσματα για τη νέα ταινία του Χρήστου Πέτρου με ένα all-star cast ηθοποιών.Πηγή: People