Κυριάκος Κυριάκος: Η παραίτηση από τον ΠΑΟΚ και η πρόκληση της πολιτικής

20:07 8/6/2019 - Πηγή: People

Ο Κυριάκος Κυριάκος πήγε στον ΠΑΟΚ αμούστακο αγόρι και έπειτα από είκοσι χρόνια αγώνων και εξαντλητικής προσπάθειας είδε τους κόπους του να ανταμείβονται με την κατάκτηση ενός ιστορικού Πρωταθλήματος και το πρώτο double στην ιστορία του club. Το προφανές θα ήταν να παραμείνει και να γευτεί τους καρπούς των κόπων του. Το ρομαντικό θα ήταν να τα παρατήσει όλα και να κατέβει για πρώτη φορά υποψήφιος βουλευτής. Μαντέψτε τι αποφάσισε.

Επί μια εικοσαετία η πρωινή διαδρομή είχε τον ίδιο προορισμό:

το γήπεδο της Τούμπας. Είδε το παιδικό του όνειρο, να δουλέψει στον ΠΑΟΚ, να εκπληρώνεται ήδη από τα 20 του. Μέσω μιας αλληλουχίας προκλήσεων γεύτηκε επώδυνες ήττες, παροδικούς θριάμβους, πικρές νύχτες και πρωινά «πάμε-πάλι-από-την-αρχή».

Η καθημερινότητα περιείχε ένταση, επιθετικά δελτία Τύπου, συνεντεύξεις Τύπου, παρασκήνιο, προσκήνιο, επικοινωνιακές τακτικές, μακρόχρονες στρατηγικές, παιχνίδι με τις λέξεις, με τα νεύρα, με τα μυαλά… Είκοσι χρόνια μετά, είδε την αγαπημένη του ομάδα να κατακτά το Πρωτάθλημα, είδε το club στο οποίο ηγούνταν της επικοινωνιακής πολιτικής να κάνει ένα ιστορικό double. Το πρωινό μετά τη γιορτή δεν είχε χαλάρωση, ούτε καν απολογισμό. Μια νέα πρόκληση του τριβέλιζε το μυαλό. Απάντησε θετικά στην πρόταση της Φώφης Γεννηματά να είναι υποψήφιος με το ΚΙΝΑΛ στην Α’ Θεσσαλονίκης. Η κούτα από το γραφείο γέμισε με τρία Κύπελλα, ένα Πρωτάθλημα και φυσικά τον Μικρό Πρίγκιπα, το αγαπημένο του βιβλίο – κι ας έχει διαβάσει εκατοντάδες άλλα στη ζωή του.

Πώς είσαι αυτό τον καιρό;

Ενθουσιασμένος, χαρούμενος και δημιουργικός. Πολλοί νομίζουν πως η πολιτική αποπνέει μια μιζέρια, για εμένα μοιάζει με ωκεανός στον οποίον κολυμπάς και ψάχνεις να βρεις το σωστό νησί, εκείνο που προσφέρει ευκαιρίες να αναπτυχθείς. Η πολιτική ήταν πάντοτε μέσα μου, μεγάλωσα σε ένα σπίτι που κυριαρχούσαν οι πολιτικές συζητήσεις, διάβαζα και ενημερωνόμουν από μικρός. Ακόμη και από τη θέση μου στον ΠΑΟΚ έκανα football politics. Ήμουν πάντοτε πολιτικοποιημένος και πλέον τώρα είμαι υποψήφιος.

Πώς έγινε η πρόταση να περάσεις από τη νευραλγική θέση του διευθυντή Επικοινωνίας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ στην πολιτική;

Εντελώς συγκυριακά. Στη διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών του ΚΙΝΑΛ γνώρισα κάποιους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στην κεντρική πολιτική σκηνή, μεταξύ αυτών και τον Γιώργο Καμίνη. Μας σύστησε ένας κοινός γνωστός μας και έτσι άνοιξε ένας κύκλος συζητήσεων με ενδιαφέροντα πρόσωπα. Χωρίς να το γνωρίζω, σε μια σύσκεψη με παρούσα τη Φώφη Γεννηματά το όνομά μου έπεσε στο τραπέζι ως μια εξαιρετική υποψηφιότητα για την Α’ Θεσσαλονίκης. Στις συζητήσεις που ακολούθησαν ανέλυσα την ιδεολογική μου ταυτότητα και τις πολιτικές πεποιθήσεις μου. Εκείνη την περίοδο ήμασταν στη φάση που προσπαθούσαμε να κλειδώσουμε το Πρωτάθλημα. Δεν απάντησα αμέσως στην πρόταση, αν και τα βράδια αυτή η πρόκληση δεν με άφηνε να κλείσω μάτι. Όταν το ανέφερα ανιχνευτικά σε πρόσωπο εμπιστοσύνης που έχει γνώση του χώρου, μου απάντησε «Οχ, έμπλεξες!». Είχε καταλάβει πως θα το τολμούσα.

Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο το συζήτησες;

Ο πρώτος στον οποίο το εκμυστηρεύτηκα ήταν ο πατέρας μου, του οποίου η γνώση και ο ρομαντισμός με τον οποίο αντιμετώπισε στη ζωή του την πολιτική με έχουν σημαδέψει. Στη συνέχεια αυτή η προοπτική έγινε αντικείμενο συζήτησης με όλη την οικογένειά μου και φυσικά με τον Ιβάν Σαββίδη.

Πώς τους είδες;

Επιφυλακτικούς στην αρχή. Η επιφύλαξή τους δεν ήταν για το βήμα που πάω να κάνω και την επάρκειά μου, αλλά για αυτά που αφήνω. Έχουμε ζήσει δεκαετίες ολόκληρες, ειδικά την τελευταία της κρίσης, με κορυφαίο θέμα στην ατζέντα μας το βόλεμα: Να βρούμε μια καλή δουλειά, μια καλή ρουτίνα, να εξασφαλίζουμε το περισσότερο δυνατό με τον λιγότερο κόπο. Εγώ δεν ήμουν ποτέ έτσι, είμαι αλλεργικός σε αυτή την οπτική των πραγμάτων και της ζωής. Και όσο έβλεπα κάποιους να στέκονται στο «ξεβόλεμά» μου τόσο επιβεβαιωνόταν η απόφασή μου. Φυσικά τώρα, οι ίδιοι είναι πιο ενθουσιώδεις από εμένα.

Για κάποιον που πορεύεται με γνώμονα το βόλεμα, είναι αυτοκαταστροφική η απόφαση να παραιτηθείς. Έπειτα από είκοσι χρόνια σκληρής δουλειάς, που ανταμείβεται με ένα ιστορικό Πρωτάθλημα, εσύ επιλέγεις να παραιτηθείς και να κατέβεις στον πολιτικό στίβο…

Δεν το βλέπω έτσι. Έχω δει πώς φεύγουν άνθρωποι από τον ΠΑΟΚ, όταν ήταν αναγκασμένοι να φύγουν και όχι από επιλογή. Συνειδητά, ήθελα όταν φύγω να αισθάνομαι αποδεκτός και αγαπητός. Οπότε ο στόχος επετεύχθη. Ποιος ξέρει τι θα γινόταν του χρόνου και του παραχρόνου, όταν τα Πρωταθλήματα θα γίνονταν συνήθεια, πώς θα σε έκρινε ο κόσμος… Γιατί κακά τα ψέματα, και η δική μας η δουλειά κρίνεται εν πολλοίς με το αν θα σκοράρει ο Akpom ή αν θα βγάλει ασίστ ο Πέλκας (σ.σ. ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ). Άρα το timing της αποχώρησης ήταν το κατάλληλο. Αν την είχα φανταστεί ποτέ, δεν θα την είχα στο μυαλό μου τόσο ιδανικά. Τίποτε δεν είναι αυτοκαταστροφικό όταν υπάρχει εξέλιξη.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Έθνος.