Ο Τραμπ, ο Βανς, ο Πούτιν και το κακό συναπάντημα

08:19 27/2/2025 - Πηγή: Huffington Post Greece

Μάσκες προσώπου που απεικονίζουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, αριστερά, και τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, δεξιά, κρέμονται μεταξύ άλλων προς πώληση σε κατάστημα σουβενίρ σε δρόμο στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, Δευτέρα, 20 Ιανουαρίου 2025. (AP Photo/Dmitri Lovetsky)

Παράλληλα τρομακτικοί όπως τον πόθο του Τραμπ και του αντιπροέδρου του να παραδώσουν την Ουκρανία στον Πούτιν, είναι οι πανηγυρισμοί διαφόρων, στον ελληνικό και ευρωπαϊκό χώρο, οι οποίοι αποφάσισαν

να συνταχθούν και με τους δύο αυτόκλητους «αυτοκράτορες» της εποχής μας:Τον Ρώσο και τον Αμερικάνο. Αυτή είναι μια άλλη κουβέντα, που έχει να κάνει και με έναν σύγχρονο, μεσαιωνικό «μεσσιανισμό», ο οποίος κινητοποιεί τους αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς πουτινιστές, που μπορούν να είναι και τραμπικοί ταυτοχρόνως. Και να πανηγυρίζουν για τις δηλώσεις του Αμερικανού ψευτόμαγκα αντιπροέδρου, σε αντίθεση πάντα με τα εθνικά μας συμφέροντα.

Σε αυτό το τελευταίο απαντά και το γεγονός ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει ιδιαίτερες επαφές, μάλλον καθόλου επαφές με την Αθήνα και τη Λευκωσία, σε αντίθεση βέβαια με τις επανειλημμένες επαφές με την Άγκυρα και το επαναλαμβανόμενο φλερτ του νέου πλανητάρχη με τον δικτάτορα Ερντογάν. Όσοι, βέβαια, πανηγυρίζουν, καλύπτονται από έναν ξεχειλωμένο λαϊκισμό για το κίνημα «Woke» ή τη «λογοκρισία» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ξεπερνούν όλα τα υπόλοιπα: Πως στόχος του Τραμπ δεν είναι απλώς να παραχωρήσει την Ουκρανία και μέρος της Ευρώπης στον Πούτιν, αλλά και να ροκανίσει το ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Το έχει πει, άλλωστε, ο ίδιος ο Τζ. Ντ. Βανς, ένας εκατομμυριούχος που οικειοποιείται τους κατατρεγμένους, πως εχθρός των ΗΠΑ δεν είναι η Ρωσία ή η Κίνα, αλλά η Ευρώπη. Άλλωστε, αν ο Τραμπ καταφέρει να διαιρέσει την Ευρώπη, θα δημιουργήσει ένα νέο σύστημα όπου οι ΗΠΑ θα ελέγχουν το ένα μέρος και η Ρωσία το άλλο, ειδικά εάν η Ουκρανία διχοτομηθεί και δεν ενταχθεί στην ΕΕ ή/και στο ΝΑΤΟ. Αυτή είναι και η φιλοσοφία των ακροδεξιών-αντιευρωπαϊκών κομμάτων που υποστηρίζει ο Τραμπ και ο Βανς -κατά πως φάνηκε και στη διάσκεψη του Μονάχου: Μια δήθεν περιφρούρηση των εθνικών ταυτοτήτων, κάποιων αόριστων χριστιανικών αξιών, σε αντιπαράθεση με την ΕΕ αλλά σε σύμπραξη με τη Μόσχα και τώρα με την Ουάσινγκτον.

Δηλαδή, σε σύμπραξη με δικτάτορες και θαυμαστές τους, με την επικράτηση των οποίων ανοίγει και ο δρόμος για τον άλλο δικτάτορα της περιοχής, τον Ερντογάν. Εξάλλου, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο Τραμπ δείχνει διαρκώς την προτίμησή του σε αυτόν, την ώρα που δεν σηκώνει τα τηλέφωνα -μεταφορικά ή κυριολεκτικά- στους ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου. Και ας μην επαναλάβουμε την πολύ καλή σχέση που έχει ο Πούτιν με τον Ερντογάν, τη συνεννόηση για τη Συρία, την ανοχή για το αρμενικό Αρτσάχ και άλλες ιστορίες για αγρίους.

Δεν γνωρίζουμε ποια μπορεί να είναι η απάντηση στο σκοτάδι που κυοφορούν οι δύο συμπλέουσες πια πλευρές, αλλά η ενωμένη Ευρώπη, μέρος της οποίας είναι Ελλάδα και Κύπρος, έχει υποχρέωση να προφυλάξει τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία κρατών και λαών, να δημιουργήσει έναν αυτόνομο τρίτο δρόμο, σε αντιπαραβολή με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Τουρκία και την Κίνα. Απέναντι σε αυτούς τους εκατομμυριούχους που πιστεύουν ότι το πρόβλημα του κόσμου, μέσα σε συνθήκες κατοχής, πολέμων, απολυταρχικών καθεστώτων και δικτατοριών, είναι τα φύλα και το αν κατεβάζει τις αναρτήσεις τους ο… Ζούκερμπεργκ. Απέναντι σε αυτούς που νομίζουν ότι πρωταγωνιστούν σε ένα ριάλιτι σόου και ζητούν την ψήφο του κοινού, το οποίο δυστυχώς χορεύει στους ρυθμούς τους.

Τίποτα δεν μας δίδαξε η ιστορία;