Αχτσιόγλου σε FT: «Οι συνταξιούχοι μόλις που έχουν τα προς το ζην»

10:57 17/2/2017 - Πηγή: Pagenews

Αιχμές κατά του ΔΝΤ και προσωπικά κατά της Κριστίν Λαγκάρντ αφήνει η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου με άρθρο της στη βρετανική εφημερίδα Financial Times, που τιτλοφορείται «Οι συνταξιούχοι της Ελλάδας ήδη μόλις που έχουν τα προς το ζην».

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η υπουργός, δεν έχει βάση η κατηγορία πως το ελληνικό σύστημα συντάξεων είναι υπέρ

το δέον γενναιόδωρο και "στεγνώνει" την ελληνική οικονομία.

Όπως αναφέρει, είναι παραπλανητικό να ισχυρίζεται κανείς ότι για τις συντάξεις στην Ελλάδα απαιτείται περίπου το 11% του ΑΕΠ έναντι αντίστοιχου μέσου ποσοστού 2,25% στην Ευρωζώνη.

Κατ’ αρχάς, σημειώνει η κ. Αχτσιόγλου, η συνολική χρηματοδότηση των συντάξεων στην Ελλάδα θα πέσει κάτω από το 9% με τον νέο νόμο και κατά δεύτερο το ποσοστό του 2,25% επί του ΑΕΠ ως μέσος όρος δαπανών για τις συντάξεις στην ευρωζώνη αφορά μόνο την κάλυψη των ελλειμμάτων των συνταξιοδοτικών συστημάτων και όχι τις συνολικές δαπάνες. Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό είναι γύρω στο 5% του ΑΕΠ.

Η υπουργός Εργασίας σημειώνει ότι το ΔΝΤ πρέπει να συνυπολογίσει ότι η Ελλάδα δαπανά πολύ λιγότερα χρήματα από άλλες χώρες-μέλη της Ευρωζώνης σε επιδόματα υγείας, αναπηρίας, οικογενειών και τέκνων ή στέγασης, επομένως ο νόμος για τις συντάξεις λειτουργεί και ως υποκατάστατο άλλων τμημάτων του κοινωνικού διχτυού ασφαλείας.

Ως συμπέρασμα η κ. Αχτσιόγλου επισημαίνει ότι οι ηλικιωμένοι στην Ελλάδα είναι σε χειρότερη θέση από άλλες χώρες στην Ευρώπη καθώς δεν έχουν πρόσβαση σε άλλα επιδόματα. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα για τους άνω των 65 ετών είναι 9.000 ευρώ στη χώρα έναντι 20.000 ευρώ στην ευρωζώνη. "Πώς θα μπορούσε το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα να είναι οι υπεργενναιόδωρες συντάξεις όταν το 43% των συνταξιούχων λαμβάνει λιγότερα από 660 ευρώ το μήνα;" διερωτάται η Υπουργός Εργασίας.

Τέλος, σημειώνει ότι η επιμονή σε περαιτέρω μειώσεις στις συντάξεις δε συνάδει με την προτροπή της κ. Λαγκάρντ στο Νταβός για αντιμετώπιση της ανισότητας, της φτώχειας και της λαϊκής δυσαρέσκειας.