Κόνορ Μακφέρσον, «Ο φάρος»: Ο σκοτεινός κόσμος των αντρών

15:23 1/2/2018 - Πηγή: iApopsi

Παραμονή Χριστουγέννων στο Μπάλντοϊλ, βόρεια του Δουβλίνου. Ένα ταπεινό διαμέρισμα, ένα φτηνό χριστουγεννιάτικο δέντρο, ο Σάρκυ, ο τυφλός αδελφός του Ρίτσαρντ, οι φίλοι Ιβάν και Νίκυ κι ένας παράξενος επισκέπτης, ο Λόκχαρτ. Το αλκοόλ ρέει, οι συζητήσεις ανάβουν, οι γλώσσες χάνουν τον έλεγχο. Αναπάντεχα, όταν η πεζότητα έχει επιβάλει την χαυνωτική της αύρα, ο παράξενος επισκέπτης αποκαλύπτει τον μεταφυσικό του ρόλο και ο βασανιστικός έλεγχος συνείδησης αλλά και η αγωνία της εξιλέωσης για όσα έγιναν και δεν έπρεπε να γίνουν ή για όσα έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν μόλις αρχίζει.

Ο Μακφέρσον

(1971-) διασταυρώνεται με τα αποκρυφιστικά μονοπάτια του μυθικού σύμπαντος της πατρίδας του, της Ιρλανδίας, για να μιλήσει νατουραλιστικά για μια πραγματικότητα στην πιο ρηχή και εκχυδαϊσμένη εκδοχή της. Όμως αυτός ο σκοτεινός κόσμος των αντρών, οι εκρήξεις τεστοστερόνης, η βία, η ασωτία και η αυτοκαταστροφή δεν παύουν να κρύβουν μέσα τους δυο αλήθειες εύθραυστες και απροστάτευτες: την ψυχή και τη μνήμη. Η ψυχή, που κάθε φορά που ξεγλιστρά, χάνοντας τον προορισμό της, επιζητά πάντα μια δεύτερη ευκαιρία, και η μνήμη, όχι η πιντερική, η θρυμματισμένη και ακαθόριστη, αλλά εκείνη που επανέρχεται αναδυόμενη για να δώσει τις καίριες λύσεις.

Ο Κ. Μαρκουλάκης στο Θέατρο Αθηνών στήνει, σε ένα σκηνικό χώρο (Αθανασία Σμαραγδή) που μεταφέρει το πνιγηρό του θάλπος πέραν των γεωμετρικών ορίων του, ένα τοπίο νευρωτικών ανθρώπων παραδομένων στη λήθη της ζωής με μια σχεδόν γλυπτική αλήθεια από όλες τις δυνατές όψεις. Ένα ανθρώπινο τέναγος, που κάτω από την ακινησία του πάλλεται, οδύρεται, αγωνιά, ελπίζει. Ο Ρίτσαρντ του παθητικός και εξαρτημένος αλλά και σκληρός, ειρωνικός και σαρδόνιος, ο Σάρκυ (Οδ. Παπασπηλιόπουλος) ένα οργισμένο νιάτο, αψίθυμο και δοτικό μαζί, που θωρακίζεται στον αναχωρητισμό του, όπου φωλιάζει το τραυματικό παρελθόν του, ο Ιβάν (Νίκος Ψαρράς) με τη χαριτωμένη μωρία, τις ενοχές και τα ανεξόφλητα «γραμμάτια» ζωής, ο Νίκυ (Προμηθέας Αλειφερόπουλος) ως μια ακόμα ψηφίδα αμβλύνοιας, απιστίας και φαυλότητας, συνθέτουν μια πινακοθήκη από πρόσωπα εξίσου ποταπά και αξιολύπητα, ενοχλητικά και γοητευτικά, τραχιά αλλά και με κρύφιους συναισθηματικούς χυμούς, ενώ ο επιβλητικός και μυστηριακός Λόκχαρτ (Αιμίλιος Χειλάκης) έρχεται να γεφυρώσει, ως κάτι από τον Μεφιστοφελή, την πραγματικότητα με το υπερφυσικό.

Από τη δεκαετία του ’90 και μετά, η νέα γενιά των Ιρλανδών δραματουργών με προεξάρχοντα τον Μπράιαν Φρίελ στρέφουν το βλέμμα τους εκ νέου στην καρδιά της πολύπαθης πατρίδας τους. Συγγραφείς όπως ο Ντέρμοτ Μπόλγκερ, η Μαρίνα Καρ, ο Μάρτιν ΜακΝτόνα και ο Κόνορ Μακφέρσον επιχειρούν μια καταβύθιση στο παρελθόν, στην ταυτότητα και το παρόν της Ιρλανδίας, αλλά, την ίδια στιγμή, με τα μάτια ανοιχτά και στραμμένα στον κόσμο γύρω τους.

«Ο Φάρος» του Κόνορ Μακφέρσον

Θέατρο Αθηνών (Βουκουρεστίου 10, τηλ. 210-33312343)

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης – Αθανασία Σμαραγδή

Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή

Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος

Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα

Μουσική: Μίνως Μάτσας

Βοηθοί σκηνοθέτη: Μανώλης Δούνιας – Έλενα Σκουλά

Θεατρικές Επιχειρήσεις: Κάρολος Παυλάκης

Διανομή (με σειρά εμφάνισης): Σάρκυ: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Ρίτσαρντ: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Ιβάν: Νίκος Ψαρράς, Νίκυ: Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Κύριος Λόκχαρτ: Αιμίλιος Χειλάκης