Αντίθεση ή συμπαιγνία Τραμπ και Μπάιντεν η «κλιμάκωση για την αποκλιμάκωση»

09:42 21/11/2024 - Πηγή: militaire

Του Δημήτρη ΚωνσταντακόπουλουΣχεδόν όλη η ομάδα των συνεργατών και ο γιος του Ντόναλντ Τραμπ (αν και όχι ο νεοδιορισθείς Υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο) αποδοκίμασε την απόφαση Μπάιντεν να επιτραπεί στην Ουκρανία να πλήξει στόχους βαθιά στο ρωσικό έδαφος. ‘Όμως, ο εκπρόσωπος τύπου του νεοεκλεγέντος Αμερικανού Προέδρου εμμέσως πλην σαφώς τους αποδοκίμασε, λέγοντας ότι  “μόνο επίσημες δηλώσεις για αυτό θέμα θα έλθουν απευθείας από τον Πρόεδρο Τραμπ ή εξουσιοδοτημένους εκπροσώπους του» (“Only official

statements on this matter will come directly from President Trump or his authorized spokespeople”). Ούτε ο Τραμπ, ούτε ο εκπρόσωπός του εξάλλου σχολίασαν την απόφαση Μπάιντεν, που θα ήταν πολύ παράξενο και αντίθετο με κάθε δεοντολογία να μην έχει ενημερώσει τον διάδοχό του για το τι επρόκειτο να κάνει στην κατ΄ ιδίαν συνάντησή τους την περασμένη εβδομάδα. Πόσο μάλλον που και οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις είχαν ταχθεί εναντίον μιας τέτοιας απόφασης προ μηνός μόλις. Και όπως δείχνει η άρνηση της εκπροσώπου τύπου του Πενταγώνου να σχολιάσει το ζήτημα, μάλλον εξακολουθούν να διαφωνούν

Τα γεγονότα αυτά μάλλον συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι πρόκειται μάλλον περί συμπαιγνίας Μπάιντεν και Τραμπ παρά περί μονομερούς απόφασης του απερχόμενοι Αμερικανού Προέδρου, όπως υποστηρίξαμε σε προηγούμενο άρθρο μας για το θέμα  Τυχοδιωκτισμός χωρίς όρια-Παίζουν στα ζάρια την ύπαρξη του ανθρώπινου γένους…

Αλλωστε, η (ανόητη) ιδέα της «κλιμάκωσης για αποκλιμάκωση», περιλαμβανομένης και της χρήσης πληγμάτων βαθειά στη Ρωσία έχει περιγραφεί σε μετεκλογική συνέντευξη από τον ίδιο τον νεοδιορισθέντα από τον Τραμπ νέο Σύμβουλο Ασφαλείας του  Mike Walz. Είναι μάλιστα εντελώς χαρακτηριστικός και ο τρόπος με τον οποίο μιλάει o νέος Σύμβουλος για τη Ρωσία, επιδεικνύοντας, εκτός των άλλων, κραυγαλέα άγνοια της ρωσικής ιστορίας και πραγματικότητας και αντιρωσικό ρατσισμό: “Πριν από όλα, θα πρέπει να ενισχυθούν οι τωρινές κυρώσεις ενέργειας στη Ρωσία. Η Ρωσία είναι ουσιαστικά ένα βενζινάδικο με πυρηνικά όπλα”. Δεν δείχνει να τον έχει επηρεάσει κατά τα φαινόμενα καθόλου το ότι με τέτοιες απόψεις και πολιτικές της Δύσης έχει ηττηθεί η Ουκρανία και έχει απομονωθεί η ίδια η Δύση!Το σημερινό δυτικό πολιτικό αλλά και τεχνικό προσωπικό έχει εξαιρετικά περιορισμένη πολιτική και γενική μόρφωση, έχει διαπαιδαγωγηθεί στην εποχή της πλήρους αμερικανικής παντοδυναμίας και έχει δώσει μάχες μόνο από θέση συντριπτικής υπεροχής (και ούτε σε αυτές δεν τα κατάφερε πολύ καλά).  Δεν έχει (θελήσει να) αντιληφθεί τη σοβιετική κατάρρευση παρά ως απόδειξη πλήρους αδυναμίας της Ρωσίας και παντοδυναμίας, κατ΄αντιδιαστολή, της Δύσης. Δεν αντελήφθησαν ότι η σοβιετική κατάρρευση προέκυψε όχι εξαιτίας της όποιας αδυναμίας και των σοβαρών προβλημάτων της ΕΣΣΔ, που ασφαλώς υπήρχαν, αλλά υπήρξε εν πολλοίς και κυρίως το αποτέλεσμα της προσχώρησης των σοβιετικών ελίτ και μεγάλου μέρους της κοινωνίας στο δυτικό αφήγημα. Η προσχώρηση αυτή είχε τραγικές συνέπειες και για τις κοινωνίες της πρώην ΕΣΣΔ και για τη διεθνή θέση της Ρωσίας και για τη θέση των 25 εκατομμυρίων Ρώσων που άφησε εκτός Ρωσίας η διάλυση της ΕΣΣΔ, χωρίς να ληφθεί υπόψιν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Η ανάδυση του καθεστώτος Πούτιν, είτε του αρέσει κάποιου, είτε δεν του αρέσει αυτό το καθεστώς, και η στροφή του σε μια όλο και πιο μαχητική αμφισβήτηση των δυτικών πολιτικών δεν είναι παρά η αναπόφευκτη αντίδραση ενός ιστορικού έθνους και όχι βέβαια μια παράξενη «ανωμαλία», προορισμένη να εκλείψει με λίγη βοήθεια απέξω, όπως θέλουν να τη βλέπουν οι Δυτικοί.Αυτή η έλλειψη ρεαλισμού και βαθειάς κατανόησης της ρωσικής και παγκόσμιας κατάστασης είναι που οδήγησε στην εμμονή να αρπάξουν, ακόμα και με μεθόδους πραξικοπημάτων, ένα κομμάτι της πρώην ΕΣΣΔ, και μάλιστα τόσο καίριο όσο η Ουκρανία, καθιστώντας το δικτατορία, δυτικό προτεκτοράτο και ένοπλο αντιρωσικό προγεφύρωμα και βάζοντάς το στο ΝΑΤΟ. Και στη συνέχεια να κάνουν ότι μπορούν για να προκαλέσουν μια σύγκρουση με τη Ρωσία, με την ελπίδα να ανατρέψουν το καθεστώς της και να διαλύσουν τη χώρα.Τώρα δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι έπαιξαν και έχασαν, κι ας τους είχε προειδοποιήσει ο επιφανέστερος εκπρόσωπος της δυτικής γεωπολιτικής, ο Ζμπίγκνιου Μπρζενζίσκι, στα τελευταία γραπτά του, ότι το «παράθυρο ευκαιρίας» για την παγκόσμια αμερικανική «μονοκρατορία» έκλεισε στα 15 χρόνια από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ κι ότι αυτό το δεδομένο θα έπρεπε να ληφθεί υπόψιν στη χάραξη πολιτικής.Στον πανικό τους και μη έχοντας κάποια συγκροτημένη στρατηγική στο κεφάλι τους, οι Αμερικανοί «στρατηγιστές» ανασύρουν ότι ιδέα έχουν από την παράδοση της αμερικανικής πολιτικής και τη μεταφέρουν χωρίς σκέψη στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ο Ιγκνάτιους, αναφερόμενος στον Μπρζεζίνσκι, υποστήριζε το 2021 ότι ένας πόλεμος στην Ουκρανία θα έκανε στη Ρωσία ότι έκανε ο πόλεμος του Αφγανιστάν στην ΕΣΣΔ, δηλαδή θα την διέλυε. Ανοησία ολκής, πρώτον γιατί το Αφγανιστάν δεν έπαιξε κανένα κύριο ρόλο στη σοβιετική κατάρρευση και δεύτερο και κυριότερο γιατί δεν μπορεί να συγκριθεί μια σύγκρουση στο Αφγανιστάν με μια σύγκρουση στο κέντρο της Ευρώπης και της πρώην ΕΣΣΔ. Τώρα ο Walzθέλει να «κλιμακώσει για να αποκλιμακώσει», μιμούμενος την πολιτική Κέννεντι απέναντι στο Βιετνάμ (και κάπως τις ιδέες που ενέπνευσαν την τυχοδιωκτική στρατηγική της «ευέλικτης απάντησης» του ΝΑΤΟ, ξεχνώντας όμως ότι πρώτον η πολιτική Κίσσινγκερ απέτυχε, το μόνο που κατάφερε ήταν να παρατείνει τον πόλεμο στο Βιετνάμ και δεύτερον ότι δεν μπορεί να συγκριθεί το Βιετνάμ με μια πυρηνική και τεχνολογική υπερδύναμη όπως η Ρωσία.Οι κλιμακώσεις οδηγούν σε κλιμακώσεις και όχι σε αποκλιμακώσεις. Είναι πολιτικές απελπισίας, όχι στρατηγικές νίκης.Ακόμα και τώρα όμως, που αντιμετωπίζουν το φάσμα μιας στρατηγικής ήττας, ή ακριβώς λόγω του πανικού που τους προκαλεί, λόγω ίσως κξαι του φόβου τους ότι η Ουκρανία μπορεί εύκολα πια να καταρρεύσει, δυσκολεύονται να βρουν την γενναιότητα και τον ορθολογισμό να σταματήσουν μια σύγκρουση, αποδεχόμενοι ένα καθεστώς ουδετερότητας για την Ουκρανία, ακόμα κι αν είναι πια αδιανόητο το ενδεχόμενο μιας νίκης επί της Ρωσίας και, αντίθετα, όλο και μεγαλύτερες, όλο και πιο ορατές οι καταστροφές που θα έρθουν από μια περαιτέρω κλιμάκωση.Νομίζουν ότι θα συνεννοηθούν με τη Ρωσία εξαπολύοντας πυραύλους και όχι συνομιλώντας μαζί της!Παρόλο που φαίνεται πιθανό ότι ο Τραμπ έχει εγκρίνει την απόφαση Μπάιντεν, και παρά το γεγονός ότι έχει ήδη διορίσει μια σειρά από τα πιο επικίνδυνα νεοσυντηρητικά γεράκια στην κυβέρνησή του, ελπίζει κανείς ότι ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος θα βρει κάποια στιγμή το θάρρος να σταματήσει την κάθοδο στον Αρμαγγεδώνα, τηρώντας και τις προεκλογικές υποσχέσεις του, δυστυχώς όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο. Είναι απλώς μια ελπίδα σε μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση.Αυτό που είναι όμως εξαιρετικά λυπηρό είναι ότι δέχεται τόσο μικρή πίεση να το κάνει από την κοινή γνώμη, τους διανοούμενους, τις πολιτικές δυνάμεις της δεξιάς και της αριστεράς, σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Η αριστερά ιδιαίτερα παραπονείται πολύ για την άνοδο της ‘Ακρας Δεξιάς διεθνώς, δεν έχει όμως ακόμα αντιληφθεί ότι η ταύτιση μεγάλου μέρους της, ευτυχώς όχι όλης, με τον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και με τον δυτικό ιμπεριαλισμό στο σύνολό του, ή, στην καλύτερη περίπτωση η δειλία της να τον καταδικάσει, την ακυρώνει ουσιαστικά ως πολιτική δύναμη με εναλλακτικό σχέδιο στο κατεστημένο και συμβάλλει σημαντικά στην άνοδο της άκρας δεξιάς. ‘Όπως η υποταγή της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας στον Κάιζερ το 1914 δεν εμπόδισε, αλλά βοήθησε την άνοδο του Χίτλερ το 1933.Η Ευρώπη ήδη υφίσταται οικονομική κρίση εξαιτίας της πολιτικής της στην Ουκρανία. ‘Εχουμε αυξήσει την παραγωγή αερίου θερμοκηπίου καταναλώνοντας αμερικανικό LNG αντί για ρωσικό φυσικό αέριο. Η Ευρωπαϊκή ‘Ενωση έχει γίνει παράρτημα των ΗΠΑ και στρατιωτικοποιείται, λες και η πιο επείγουσα ανάγκη μας είναι τώρα όχι τα δραματικά κοινωνικά και οικολογικά προβλήματα, αλλά η αγορά και η ανάπτυξη νέων όπλων. Και το κερασάκι στην τούρτα, απειλούμεθα με πυρηνικό ολοκαύτωμα!Πόσο θα συνεχίζουμε χωρίς αντίδραση αυτή την πολιτική; Πόσο κοντά στην πυρηνική καταστροφή της ανθρωπότητας πρέπει να φτάσουμε για να κινητοποιηθούν οι κοινωνίες μας, οι πολιτικές δυνάμεις μας, τα συνδικάτα, οι διανοούμενοι;

The post Αντίθεση ή συμπαιγνία Τραμπ και Μπάιντεν η «κλιμάκωση για την αποκλιμάκωση» appeared first on Militaire.gr.