15 Ιουλίου: Η ημέρα που γεννήθηκε η ζωγραφική και πέθανε η γραφή

16:15 15/7/2019 - Πηγή: Novasports

«Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν' ανατραπεί..» 15 Ιουλίου… Η ημέρα που γεννήθηκε η ζωγραφική και πέθανε η γραφή... Σχηματική φραση μα όχι ψεύτικη.

Ο Ρέμπραντ, ο ημίθεος που έπλαθε τον κόσμο από την αρχή πάνω σε κάθε καμβά του μέσα στην θλίψη του, παρά την συνομωσία της πολιτιφυλακής, ο Ρέμπραντ που είδε ένα ένα να του πεθαίνουν όλα του τα παιδιά από την χολέρα που ήρθε όταν εξαφανίστηκαν οι ταυτισμένες με τον διάολο "γαλές" κι έκανε την κραυγή του χρώματα κι αγάπη για τα πλάσματα

όλα, κι ο Τσέχωφ, ο απόγονος των δουλοπάροικων που σπούδασε ιατρική και θέλησε την ίδια ασθένεια να την νικήσει βουτηγμένος μέσα στην Ρωσική επαρχία... Ο Τσέχωφ που πολύ αγάπησε και πολύ ειρωνεύτηκε τους ανθρώπους και την θλίψη τους μέσα από φράσεις που περιγράφουν κι αυτές την ιστορία του κόσμου σε δυο γραμμές. ο Τσέχωφ που κατέληξε κι αυτός στην βαθιά ηθική της αγάπης για την σύνολη φύση όπως όλοι οι τρελοί κι οι σοφοί...

«Εδώ και σαράντα χρόνια βλέπω τι φτιάχνει ο Θεός, χρόνο το χρόνο, κι αν με ρωτήσεις όλα παν’ κατά διαόλου… Είναι κρίμα, τέτοια ευλογία, Χριστέ μου! Ο ήλιος κι ο ουρανός και τα δάση και τα ποτάμια και τα ζωντανά του Θεού, όλα πλάστηκαν και διαμορφώθηκαν και προσαρμόστηκαν αναμεταξύ τους. Κι όλα αυτά πρέπει να εξαφανιστούν...», έγραφε καταγγέλοντας την πρόοδο εκείνη που θα περνούσε σαν οδοστρωτήρας πάνω από σημίδες και χωριά, ασθμαίνοντας ένα μέλλον που δεν είχε φανεί ακόμη με της προφητείας το χάρισμα. Και οι δυο δεν πίστεψαν στον Θεό με την έννοια των θρησκόπληπτων και της αποδοχής των δογμάτων, λάτρεψαν όμως το Θείο σε κάθε τι. Και πίστεψαν και στον άνθρωπο. Πριν καταλάβουν μέσα από τον πόνο και την καταγραφή της βλακείας και του μίσους ότι αν υπήρχε Θεός δεν θα υπήρχε άνθρωπος...

Κι επανεφευρίσκοντας την ίδια στιγμή την ελπίδα ακριβώς εκεί, στο χώμα. Ως το στοίχημα ενός εαυτού Ιανού και Ίκαρου μαζί, διαρκώς νικημένου μα ποτέ παραδομένου, που δεν αφήνει σε ησυχία τα όνειρα ως ο μόνος μας πραγματικά ‘διαρκώς επανερχόμενος Μεσσίας’.. Αναζητώντας «όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια...».

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr