Ίβκοβιτς: Τα έργα και οι ημέρες ενός θρύλου (vids+pics)

19:00 16/9/2021 - Πηγή: Novasports

Ο θάνατος είναι κάτι που κανείς, όσο σπουδαίος και αν είναι, δεν μπορεί να αποφύγει. Για όλους κάποτε θα έρθει η μέρα που θα «αποχαιρετήσουν» αυτό το κόσμο και θα βρεθούν στην γειτονιά των Αγγέλων. Για άλλους νωρίτερα, για άλλους αργότερα…

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ή αλλιώς «Ντούντα», ανήκει στην δεύτερη κατηγορία. Ο Σέρβος μύθος του παγκόσμιου μπάσκετ πρόλαβε να ζήσει την ζωή του και να πετύχει πράγματα που οι περισσότεροι θα ζήλευαν. «Έφυγε» για το τελευταίο ταξίδι… γεμάτος, σε ηλικία 77 ετών και όντας ένας από τους πιο επιτυχημένους προπονητές της καλαθοσφαίρισης της

Γηραιάς ηπείρου.

Το Novasports.gr αποτίνει φόρο τιμής στον Ίβκοβιτς, ανατρέχοντας στα μεγαλύτερα επιτεύγματα του, και σε κάποιες ιστορίες που μεγάλωσαν υπερβολικά το «μύθο» του.

To Triple Crown με την Παρτιζάν

Ως παίκτης αγωνίστηκε για μία δεκαετία στην Ράντνίτσκι του Βελιγραδίου (1958-1968) αλλά ως πρώτος προπονητής η πρώτη του δουλειά ήταν σε μία άλλη ομάδα της πρωτεύουσας της Σερβίας. Ο λόγος φυσικά για την Παρτιζάν, στην οποία είναι προπονητής αυτή την στιγμή ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Η διετία 1978-1980 ήταν το ξεκίνημα μίας μακράς πορείας, αλλά τα δείγματα γραφής για το τι θα ακολουθούσε ήταν οφθαλμοφανή. Την πρώτη του σεζόν ως πρώτος προπονητής (1978-1979) ο 35χρόνος Ίβκοβιτς οδήγησε την Παρτιζάν στο Triple Crown, πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του σερβικού πρωταθλήματος, του κυπέλλου και του Κυπέλλου Κόρατς.

Τα τρία πρώτα τρόπαια, από τα πολλά που ακολούθησαν…

Το ασημένιο με την Γιουγκοσλαβία στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ

Για να σας βάλουμε στο χρονικό πλαίσιο αυτή της επιτυχίας, πρέπει να γυρίσουμε το χρόνο λίγο πιο πίσω. Η Ελλάδα είχε καταφέρει να κερδίσει την Γιουγκοσλαβία στον ημιτελικό του Eurobasket του 1987 (81-77) και έτσι η σπουδαία αυτή ομάδα των Πέτροβιτς, Κούκοτς και των υπολοίπων, πήρε το χάλκινο μετάλλιο. Επιτυχία στην πρώτη ανάγνωση, αποτυχία για τους Γιουγκοσλάβους αφού το χρυσό ήταν ο μοναδικός στόχος.

Τα «κλειδιά» της Εθνικής πήγαν στον «Ντούντα», ο οποίος ανέλαβε το δύσκολο έργο να καθοδηγήσει την μεγάλη σχολή των «πλαβί» σε μία επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ. Και τα κατάφερε, φέρνοντας το ασημένιο μετάλλιο (ήττα στον τελικό από την Σοβιετική Ένωση) και καταφέρνοντας να διαχειριστεί όλες αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες.

Αυτό ήταν το… εφαλτήριο για αυτά που θα ακολουθούσαν, με τους Γιουγκοσλάβους να κυριαρχούν τα επόμενα χρόνια σε εθνικό επίπεδο.

Όταν «πλήγωσε» την Εθνική μας, πρώτο χρυσό μετάλλιο σε EurobasketΠΗΓΗ: In Time Sports

Με κεκτημένη ταχύτητα από το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, η Γιουγκοσλαβία έμοιαζε άτρωτη στο Eurobasket του 1989. Το μάθημα του 1987, έγινε πάθημα και ο τελικός με την Εθνική μας, μετατράπηκε σε «περίπατο», με τους Πέτροβιτς (28 πόντους) και Ντίβατς (25 πόντους) οδηγούς.

Για την ελληνική ομάδα, ο συνήθης ύποπτος Νίκος Γκάλης σταμάτησε στους 30, ενώ 22 πόντους πρόσθεσε ο Παναγιώτης Φασούλας. Αυτό ήταν το τρίτο συνεχόμενο καλοκαίρι των Γιουγκοσλάβων με μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση και δεύτερο σερί του Ίβκοβιτς.

Χρυσό και σε Παγκόσμιο Κύπελλο

Το 1990 το σερί συνεχίστηκε και μάλιστα με εμφατικό τρόπο. Οι Γιουγκοσλάβοι κατέβηκαν σε εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο με υπερηχητική ομάδα, κατά πολλούς την καλύτερη που παρουσίασαν ποτέ.

Μία ήττα έκαναν από το Πουέρτο Ρίκο και νικώντας στον ημιτελικό τις ΗΠΑ (99-91) και στον τελικό την Σοβιετική Ένωση (92-75) ανέβηκαν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, ένα χρόνο μετά το χρυσό στο Eurobasket.

Το όνομα του Ίβκοβιτς είχε συνδεθεί πλέον για τα καλά με την σπουδαία ομάδα της Γιουγκοσλαβίας. Και όχι άδικα, αφού το κοουτσάρισμα του ήταν μαεστρικό και ο τρόπος που κατάφερνε να έχει τόσα «αστέρια» ευχαριστημένα με τον ρόλο τους, υποδειγματικός.

Eurobasket 1991; Τσεκ

Πέμπτο συνεχόμενο καλοκαίρι με μετάλλιο για την Γιουγκοσλαβία και μάλιστα στο… ρελαντί στα γήπεδα της Ιταλίας! Πέντε νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και νίκη στον τελικό απέναντι στην οικοδέσποινα με 15 πόντους διαφορά (88-73).

Όλα αυτά μάλιστα χωρίς τον Ντράζεν Πέτροβιτς, ο οποίος είχε έρθει σε ρήξη με τον Βλάντε Ντίβατς και εκείνη την σεζόν κανόνιζε την μεταγραφή του στους Μπρούκλιν Νετς (από τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς).

Αυτό ήταν το τέταρτο σερί μετάλλιο για τον Ίβκοβιτς, με την τετραετία να κλείνει ιδανικά με 2 χρυσά σε Eurobasket, ένα σε Παγκόσμιο και ένα ασημένιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ευρωμπάσκετ στην Αθήνα (1995), τρίτο χρυσό για ΊβκοβιτςΠΗΓΗ: In Time Sports

Στο Ευρωμπάσκετ του 1995, το τελευταίο που η Γιουγκοσλαβία συμμετείχε ως μία χώρα (είχαν ήδη αποσχιστεί Σλοβενία και Κροατία) ο «Ντούντα» πανηγύρισε το τρίτο του χρυσό μετάλλιο.

Οι «πλαβί» έφτασαν μέχρι το τέλος της διαδρομής χωρίς να ηττηθούν (9-0), με το «άστρο» του Σάσα Τζόρτζεβιτς να λάμπει στον αθηναϊκό ουρανό. Δεν ήταν πάντως μόνος του ο άλλοτε κόουτς του Παναθηναϊκού. Μποντίρογκα, Ντανίλοβιτς, Πάσπαλι και Ντίβατς ήταν εκεί, για να βάλουν το δικό τους ταλέντο έτσι ώστε να γραφτεί ο τέλειος επίλογος για την επταετή θητεία του Ντούσαν Ίβκοβιτς.

Το σπουδαιότερο Triple-CrownΠΗΓΗ: In Time Sports

Αυτό που κατάφερε την σεζόν 1996-1997 με τον Ολυμπιακό δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Η ενασχόληση του με την Εθνική δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί με συλλόγους και αυτό του είχε λείψει.

Στην πρώτη του σεζόν στο «λιμάνι» οι Πειραιώτες έκαναν επίδειξη ισχύος στην Euroleague και εντός συνόρων πανηγύρισαν το Κύπελλο (τελικός με Απόλλωνα Πατρών) και το πρωτάθλημα (τελικοί με ΑΕΚ).

Οι επόμενες δύο σεζόν μπορεί να μην ήταν το ίδιο επιτυχημένες αλλά ο «Ντούντα» είχε προλάβει να γράψει ιστορία και να γίνει ήδη κομμάτι της ιστορίας του Ολυμπιακού.

Το Κύπελλο Σαπόρτα με την ΑΕΚΠΗΓΗ: In Time Sports

Ήταν 11 Απριλίου του 2000 όταν η ΑΕΚ του Ντούσαν Ίβκοβιτς κέρδισε την Κίντερ Μπολόνια στον τελικό του Κυπέλλου Σαπόρτα και πανηγύρισε τον δεύτερο ευρωπαϊκό της τίτλο. Ο πρώτος; 32 χρόνια πίσω, το 1968.

Σπουδαία επιτυχία, με «αρχιτέκτονα» φυσικά τον «Ντούντα», ο οποίος μπορεί να μην λατρεύτηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια όσο στον Πειραιά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποτελεί κομμάτι της ιστορίας και της «Βασίλισσας».

Το Eurocup με την Ντιναμό Μόσχας του Λάζαρου ΠαπαδόπουλουΠΗΓΗ: ΑΠΕ/ΜΠΕ

Μετά τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με την οποία πανηγύρισε τρία ρωσικά πρωταθλήματα, η ανάγκη για μία νέα πρόκληση οδήγησε τον Ίβκοβιτς να αναλάβει την Ντιναμό Μόσχας.

Μία ομάδα που δεν συμμετείχε στην Euroleague και που είχε να πανηγυρίσει κάποιο τρόπαιο από το… 1948. Του πήρε μόλις λίγους μήνες για να την μετατρέψει σε ομάδα-πρωταθλήτρια και να πανηγυρίσει μαζί της την κατάκτηση του Eurocup.

Στον τελικό μάλιστα οι μοσχοβίτες αντιμετώπισαν τον Άρη (73-60) με τους Λάζαρο Παπαδόπουλο και Αντώνη Φώτση να πανηγυρίζουν σε βάρος των συμπατριωτών τους.

Στο πρωτάθλημα τα πράγματα δεν πήγαν καλά αλλά αυτό ήταν από λίγο έως πολύ αναμενόμενο, αφού η ΤΣΣΚΑ κυριαρχούσε από όποια πλευρά και αν το δεις (μπάτζετ, ρόστερ, know how).

Εθνική Σερβίας: Ακόμα ένα μετάλλιο, ίσως το πιο δύσκολοΠΗΓΗ: ΑΠΕ/ΜΠΕ

Είναι άλλο να εκπροσωπείς την Γιουγκοσλαβία και άλλο την Σερβία. Όποιον Σέρβο και αν ρωτήσετε θα σας το ξεκαθαρίσει. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς 13 χρόνια μετά το τέλος της θητείας του στον πάγκο της Γιουγκοσλαβίας, ανέλαβε την Εθνική Σερβίας και στο Eurobasket του 2009 παρουσίασε ένα άκρως νεανικό ρόστερ.

Το ασημένιο μετάλλιο ήταν τηρουμένων των συνθηκών υπέρβαση με τον Μίλος Τεόντοσιτς να βγαίνει μπροστά και να οδηγεί τους συμπαίκτες του. Αυτό ήταν το τελευταίο μετάλλιο του «Ντούντα» σε εθνικό επίπεδο.

Ο «άθλος» της Κωνσταντινούπολης, το δεύτερο «ερυθρόλευκο» ευρωπαϊκόΠΗΓΗ: In Time Sports

Αράδες και αράδες έχουν γραφτεί για αυτή την ανατροπή. Ενδεχομένως την μεγαλύτερη στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο «Ντούντα» επέστρεψε στο «λιμάνι» της… καρδιάς του και έχτισε ακόμα μία πρωταθλήτρια ομάδα, όπως είχε κάνει και στην πρώτη του θητεία δηλαδή.

Εκείνο το βράδυ στην Κωνσταντινούπολη ο Ίβκοβιτς επιβεβαίωσε το μύθο του. Επιβεβαίωσε δηλαδή ότι έχει τον τρόπο να βγάζει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα από όλους τους παίκτες του.

Λίγες εβδομάδες μετά, ο Ολυμπιακός κατέκτησε και το πρωτάθλημα, μετά από 15 χρόνια. Το τελευταίο χρονολογείτο το μακρινό 1997, με μπροστάρη και πάλι (ποιον άλλον;) τον «Ντούντα».

20 Σεπτεμβρίου του 2017, η μέρα του… «Ντούντα»ΠΗΓΗ: In Time Sports

Αγαπήθηκε στην Ελλάδα όσο λίγοι, λατρεύτηκε στον Πειραιά σαν θεός. Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας «φόρεσε» τα καλά του για να τον υποδεχθεί για μία τελευταία φορά. Το κύκνειο άσμα ενός θρύλου, ο επίλογος μία πανέμορφης ιστορίας, γράφτηκε στις 20 Σεπτεμβρίου του 2017.

Το φιλικό του Ολυμπιακού με τους «Dusan Ivkovic stars» ήταν η τέλεια γιορτή, το τέλειο αποχαιρετιστήριο «πάρτι» για έναν άνθρωπο, ο οποίος θεωρούσε την Ελλάδα την δεύτερη πατρίδα του.

Τα μεγάφωνα έπαιζαν το θρυλικό «I did it my way» και ο προτζέκτορας έπαιζε μερικές από τις σπουδαιότερες στιγμές της καριέρας του. Μία μέρα που ακόμα και οι πιο σκληροί «λύγισαν», έκλαψαν.

«Σας ευχαριστώ όλους που ήρθατε. Είναι μία αξέχαστη βραδιά» είχε δηλώσει συγκινημένος ο τότε 74χρονος προπονητής. Στο ΣΕΦ δεν βρέθηκαν μόνο άνθρωποι του μπάσκετ αλλά οι… πάντες.

Ακόμα και ο Νόβακ Τζόκοβιτς, ο οποίος πήρε το μικρόφωνο και δήλωσε από το κέντρο του γηπέδου: «Δάσκαλος και πατέρας για όλους μας, Σέρβους και Έλληνες αθλητές! Είναι σπουδαίος! Τον ευχαριστούμε για όσα πρόσφερε».

Μία μέρα αφιερωμένη στον Ντούσαν Ίβκοβιτς.