Η στρατηγική του Πούτιν στην Ουκρανία και τι αποκαλύπτει

21:01 1/9/2014 - Πηγή: Antinews

Καθώς η ανησυχία στο Κίεβο και τη Δύση αυξάνεται, όσον αφορά το ρόλο της Ρωσίας στην ανατολική Ουκρανία, πολλοί αναρωτιούνται τι προσπαθεί να επιτύχει ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν. Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι η Ρωσία έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και είναι λιγότερο διακριτική με την παρουσία των στρατευμάτων και του εξοπλισμού στην ανατολική Ουκρανία. Και ενώ αναγνωρίζονται ρωσικά τανκς στην περιοχή και υπάρχουν αναφορές για ρώσους αλεξιπτωτιστές που συνελήφθησαν από Ουκρανούς

και σκοτώθηκαν «κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους», οι δηλώσεις από τους αυτονομιστές ηγέτες έχουν αλλάξει πολύ.

Έπειτα από μήνες κατά τους οποίους έκαναν έκκληση για βοήθεια από τη Ρωσία, οι αυτονομιστές ηγέτες λένε τώρα ότι μπορούν να «τα καταφέρουν χωρίς εξωτερική βοήθεια». Όλα αυτά θα μπορούσαν να υποδεικνύουν ότι οι Ρώσοι οργανωτές αισθάνθηκαν πως η στρατιωτική κατάσταση των αυτονομιστών ήταν αρκετά σοβαρή ώστε να χρειάζεται περισσότερη άμεση βοήθεια. Ομοίως, θα μπορούσε να σημαίνει απλά ότι η Ρωσία ανησυχεί λιγότερο σε αυτό το στάδιο για την κρίση και την δυνατότητα άρνησης.

Κατά την προσάρτηση της Κριμαίας το Μάρτιο, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και άλλοι αρνήθηκαν ότι τα «μικρά πράσινα ανθρωπάκια» που αναπτύχθηκαν στην περιοχή ήταν ρωσικά στρατεύματα - αρνήσεις που αργότερα εγκατέλειψαν.

Ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης

Θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι η άρνηση της ρωσικής στρατιωτικής συμμετοχής στην υπόλοιπη Ουκρανία υπηρέτησε το σκοπό της και μπορεί πλέον να απορριφθεί. Σε κάποια σημεία, ο τρόπος που βγαίνουν προς τα έξω οι ειδήσεις είναι παρόμοιος με τη σοβιετική εμπλοκή στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1980. Τότε, όπως και τώρα, οι ρωσικές κοινότητες άρχισαν να μαθαίνουν για την κλίμακα και τη φύση της σύγκρουσης, όταν οι στρατιώτες άρχισαν να φτάνουν στο σπίτι νεκροί ή τραυματίες.

Η απόκρυψη ειδήσεων σήμερα στη Ρωσία δεν είναι πλήρης, όπως στη σοβιετική εποχή, αλλά οι απλοί Ρώσοι για άλλη μια φορά βλέπουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα στα δικά τους μέσα ενημέρωσης από το τι πραγματικά συμβαίνει. Τώρα, όμως, οι οργανώσεις κοινωνικής πρόνοιας του στρατού, όπως η Επιτροπή για τις Μητέρες των Στρατιωτών, είναι σε θέση να αυξήσουν την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης πιο γρήγορα. Ωστόσο, η βία και ο εκφοβισμός εναντίον δημοσιογράφων που καλύπτουν τις μυστικές ταφές των Ρώσων αλεξιπτωτιστών υποδηλώνει ότι, προς το παρόν, η Ρωσία εξακολουθεί να επιθυμεί να κρατήσει αυτή την πλευρά της ιστορίας στο σκοτάδι.

Όταν ρωσικές δυνάμεις χρησιμοποιήθηκαν στην ένοπλη σύρραξη στη Γεωργία το 2008, η οποία ήταν τεχνικά παράνομη ακόμα και βάσει της ρωσικής νομοθεσίας εκείνη την στιγμή, η Ρωσία τροποποίησε τους νόμους της ώστε να είναι πιο εύκολο να αναπτύξει στρατεύματα στο εξωτερικό με λιγότερη δικαστική εποπτεία.Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει μια δημόσια διαδικασία στο ρωσικό κοινοβούλιο, που πρέπει να περάσει για να επιτραπεί κάθε τέτοια ενέργεια. Ο πρόεδρος Πούτιν έλαβε άδεια από το κοινοβούλιο για να χρησιμοποιήσει στρατεύματα στην Ουκρανία το Μάρτιο. Τον Ιούνιο, κατά τη διάρκεια μιας περιοδικής χαλάρωσης των εντάσεων, ζήτησε άδεια να ανακληθεί.

Ειρηνευτικές δυνάμεις;

Εν τω μεταξύ, όπως πάντα, τα επόμενα βήματα της Ρωσίας στην Ανατολική Ουκρανία είναι ένα αναπάντητο ερώτημα. Μια ανησυχία είναι ότι η πιο άμεση συμμετοχή των ρωσικών στρατευμάτων μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για μια «ανθρωπιστική παρέμβαση» από τη Ρωσία, με τη χρήση «ειρηνευτικών δυνάμεων». Την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε ότι η Ρωσία δημιούργησε μια ειρηνευτική δύναμη 5.000 ανδρών από τις αερομεταφερόμενες μονάδες, τον ίδιο βραχίονα του ρωσικού στρατού στον οποίον ανήκουν οι αλεξιπτωτιστές που σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν στην Ουκρανία. Αλλά η μετονομασία αυτών των στρατευμάτων της πρώτης γραμμής του πυρός σε ειρηνοποιούς μπορεί να είναι παραπλανητική.

Η ρωσική λέξη «mirotvorcheskiy» είναι αρκετά μακριά από τη δυτική ιδέα περί ειρηνευτικών δυνάμεων που αναπτύσσονται σε εδάφη όταν έχει τελειώσει μια σύγκρουση. Εξάλλου, η ρωσική εισβολή στη Γεωργία το 2008 χαρακτηρίστηκε από την Μόσχα ως «πράξη για την επιβολή της ειρήνης» στη Γεωργία.

«Την περασμένη εβδομάδα συζητούσα τη σύγκρουση στην Ουκρανία τηλεφωνικά με έναν ρώσο στρατηγό» σημειώνει ο αρθογράφος Keir Giles, διευθυντής του Conflict Studies Research Centre στην Οξφόρδη. «Η εξήγησή του για την ξαφνική έμφαση στις ειρηνευτικές δυνάμεις ήταν χαρακτηριστική: ‘Η Ρωσία χρειάζεται ειρηνευτικά στρατεύματα, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μετακινήσεις στρατεύματα περνώντας τα σύνορα μιας άλλης χώρας με τυμπανοκρουσίες και με όλους να χαίρονται που σε βλέπουν» είπε. Προς το παρόν, αυτή είναι σίγουρα μια από τις πολλές επιλογές που η Ρωσία κρατά ανοικτή.

http://www.bbc.com/news/world-africa-28971901

Διαβάστε περισσότερα