Kυβερνούσε με καλοσύνη την καθημερινήν ανάγκη!

ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗ ΜΟΥΣΚΕΨΩ. . . ΣΤΟ ΔΑΚΡΥ. , Οι ώρες που περνούσα με τη μητέρα μου ήταν γεμάτες μυστήριο· καθόμασταν ο ένας αντίκρα στον άλλο, εκείνη σε καρέκλα πλάι στο παράθυρο, εγώ στο σκαμνάκι μου, κι ένιωθα, μέσα στη σιωπή, το στήθος μου να γεμίζει και να χορταίνει, σα να ‘ταν ο αγέρας ανάμεσά μας γάλα και βύζαινα.
Keywords
Τυχαία Θέματα