Oταν χάνεται το μέτρο

09:53 16/6/2019 - Πηγή: In.gr

Και τώρα τι; Αυτό θα πρέπει να σκέφτεται ο Πρωθυπουργός, όταν κλείνει πίσω του την πόρτα του γραφείου του στο Μέγαρο Μαξίμου τις τελευταίες μέρες. Και να αναρωτιέται, ποια θα μπορούσε να ήταν η εκλογική τύχη του ίδιου και της κυβέρνησής του, αν είχε αντιληφθεί νωρίτερα ό,τι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, εδώ και καιρό: ότι δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύτηκε την τελευταία τετραετία έστρεψε εναντίον του τις μεγάλες μάζες και, μάλιστα, από κάποια στιγμή και μετά, με ένα απίστευτο μένος, στη λογική τού «να φύγουν, τώρα». Το πιο παράδοξο απ’ όλα είναι ότι αυτός ο Πρωθυπουργός,

«ο πρώτη φορά Αριστερός», προσβλήθηκε από το σύνδρομο της γυάλας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στη Μεταπολίτευση, ενώ θα περίμενε κανείς το ακριβώς αντίθετο. Τι συνέβη; Απλούστατα, από κάποια στιγμή και μετά:

έχασε κάθε επαφή με την καθημερινότητα, αυτό που λέμε «με τον κόσμο»,εξοργιζόταν με όποιον του το έλεγε ή του το έγραφε,θεωρούσε ότι όποιος δεν τον εξυμνούσε, απλώς «εξυπηρετούσε συμφέροντα»,ανεχόταν ολοένα και λιγότερο την κριτική, αφού αυτός ήταν «ένας μεγάλος ευρωπαίος παίκτης», που όμωςάρχισε να πάσχει από μια καλπάζουσα έπαρση χωρίς προηγούμενο.

Κάπως έτσι έφτασε στο σημείο να θεωρεί τον εαυτό του ανίκητο, να μιλά υποτιμητικά, επιτιμητικά και στον ενικό απευθυνόμενος στον βασικό πολιτικό του αντίπαλο από του βήματος της Βουλής και να κουνά προειδοποιητικά το δάχτυλό του σε όποιον εξέφραζε διαφορετική άποψη, επιτυγχάνοντας στο τέλος της ημέρας κάτι μοναδικό: ακόμα και τα θετικά της διακυβέρνησής του να μην μπορούν να γίνουν διακριτά, αφού η ναπολεόντεια συμπεριφορά τα καθιστούσε, ακόμα κι αυτά, αποκρουστικά.

Σε επίπεδο επικοινωνίας, η πολιτική τού «ή εμείς ή οι άλλοι» και του «θα σε φυτέψω τρία μέτρα κάτω από τη γη» άρχισε να προκαλεί τόση απέχθεια, που από κάποια στιγμή και μετά το «εμείς» συρρικνώθηκε τόσο που δεν το πίστευαν ούτε «οι άλλοι». Ομως στο Μαξίμου ούτε που το καταλάβαιναν ή έκαναν σαν να μη θέλουν να το καταλάβουν, στη λογική τού «αν αυτή είναι η πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα».

Αλλά από την άλλη, και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού όσοι σύχναζαν στο Πρωθυπουργικό Γραφείο ήταν οι βασικοί θιασώτες αυτής της μετωπικής αντιπαράθεσης του χωρίς αύριο, που κατέληξε εδώ που κατέληξε. Και τώρα, στο Μαξίμου αναρωτιούνται «τι να τους ξημερώνει»…