Αλεξάντρια Οκάσιο Κορτές: Η πολιτικός που απαντάει στις επιθέσεις

10:00 12/1/2019 - Πηγή: In.gr

Ήταν από την αρχή βέβαιο ότι μια γυναίκα με την εμφάνιση, τον δυναμισμό και την ηλικία της θα δεχόταν πυρά από τους πολιτικούς της αντιπάλους. Η Αλεξάντρια Οκάσιο Κορτές πάντως δεν δείχνει να πτοείται. Και αποδεικνύεται μάλιστα πολύ ικανή στο να απαντάει στις επιθέσεις.

Μετά την απρόσμενη νίκη της στα τέλη του Ιουνίου στις προκριματικές εκλογές

των Δημοκρατικών στη Νέα Υόρκη για την ανάδειξη του υποψηφίου τους για τη Βουλή των Αντιπροσώπων –όταν επικράτησε του πολύ σημαντικού στελέχους των Δημοκρατικών βουλευτή Τζο Κράουλι– η Κορτές έγινε μια από τις πιο εξέχουσες φυσιογνωμίες του κόμματός της.

Αφορμή για τις νέες επιθέσεις που δέχτηκε η Κορτές ήταν η πρότασή της να φορολογηθούν περισσότερο οι πλούσιοι. «Όσο περισσότερο ανεβαίνετε σε κλίμακα τόσο περισσότερους φόρους πρέπει να πληρώνετε», πρότεινε.

Ο βετεράνος Ρεπουμπλικάνος Έντ Ρόλινς την αποκάλεσε «κοριτσάκι» και εκείνη δεν άργησε να του απαντήσει χαρακτηρίζοντάς τον «ζωντανό επιχείρημα για να φορολογηθεί κατά 100% ο μισογυνισμός».

Η 29χρονη Νεοϋρκέζα Δημοκρατική, από Πορτορικανή μητέρα και Αμερικανό πατέρα, που έχει υιοθετήσει έναν ελεύθερο και άμεσο τόνο, τίμησε τις υποσχέσεις της ήδη από τις πρώτες ώρες της άσκησης του βουλευτικού της αξιώματος στην Βουλή των Αντιπροσώπων. Για να χρηματοδοτηθεί το περιβαλλοντικό σχέδιο που υποστηρίζει μαζί με άλλους βουλευτές, το οποίο έχει κυρίως στόχο να μειωθούν έως ότου μηδενιστούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ως το 2030, η Κορτές πρότεινε την ιδέα ενός φόρου για τους πιο πλούσιους ύψους 60% ή 70%.

Μολονότι δεν έχει σχεδόν καμία πιθανότητα επιτυχίας, η ιδέα αυτή που έθιξε η νεαρή Δημοκρατική βουλευτής είχε μεγάλη απήχηση. Σε άρθρο που δημοσίευσε η New York Times, ο τιμηθείς με Νόμπελ Οικονομίας Πολ Κρούγκμαν υποστήριξε τη θέση της νεαρής βουλευτού, εκφράζοντας λύπη για τις επανειλημμένες προσπάθειες να «την περιγράψουν ως ανεγκέφαλη και αδαή». «Επιτέλους, στο φορολογικό ζήτημα, λέει απλώς αυτό που λένε καλοί οικονομολόγοι», έκρινε.

Η αντίθετη όμως πλευρά απάντησε με λάσπη χρησιμοποιώντας ένα οπτικό ντοκουμέντο με στόχο να χλευάσει την νεαρή πολιτικό που τελικά όμως πέτυχε το αντίθετο.

Στο βίντεο, με άγνωστη ημερομηνία, εμφανίζεται η Κορτές να χορεύει ξέφρενα. Την εποχή εκείνη πρέπει να ήταν ή μαθήτρια Λυκείου ή φοιτήτρια και εμφανίζεται να αναβιώνει τη σκηνή του χορού από μια ταινία του 1980, το «The Breakfast Club», όπου πέντε μαθητές με εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο θα ανακαλύψουν κοινά σημεία, όταν τεθούν υπό κράτηση όλοι μαζί.

Και πάλι τα αντανακλαστικά της λειτούργησαν άψογα: Ανήρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα άλλο βίντεο, στο οποίο χορεύει μπροστά στο γραφείο της και συνοδεύεται από το εξής σχόλιο: «Μαθαίνω ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα πιστεύει ότι οι γυναίκες που χορεύουν προκαλούν. Πού να ανακαλύψουν ότι χορεύουν και οι γυναίκες βουλευτές!».

Η Κορτές, η οποία έχει δουλέψει και σαν σερβιτόρα σε μπαρ της Νέας Υόρκης, θέλει με τον τρόπο της να ενσαρκώσει το νέο κύμα των νεαρών βουλευτών, που διαφέρουν περισσότερο από τους προκατόχους τους, οι οποίοι εξελέγησαν στο Κογκρέσο στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου.

Και επειδή ξεχωρίζει προκαλεί. Στην πρόσφατη ορκωμοσία της στο Κογκρέσο φόρεσε ένα λευκό κοστούμι. Μια κίνηση συμβολική, με ιδιαίτερο νόημα. Το 2016, η Χίλαρι Κλίντον φόρεσε και αυτή λευκό κοστούμι όταν έλαβε το χρίσμα των Δημοκρατικών ενώ το 2017, όλες οι βουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος φόρεσαν λευκά στο Κογκρέσο.

Το στίγμα της άλλωστε το είχε δώσει από την αρχή. Στην επινίκια ομιλία της, είχε θελήσει να δώσει το ηχηρό μήνυμα ότι «ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός», επισημαίνοντας ότι «αυτή τη στιγμή, ως έθνος βρισκόμαστε σε ένα στρεβλό μονοπάτι, και ήρθε η ώρα το μονοπάτι αυτό να γίνει ίσιος δρόμος. Μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα, μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι». Φυσικά, δεν είχε παραλείψει να αναφερθεί στους αγώνες που δίνονται αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ, σημειώνοντας πως «αφορούν όλες τις γενιές, είναι μεγάλοι και δεν θα ξεπουληθούν σε δύο ή τέσσερα χρόνια».

«Θα μας πάρει όλη μας τη ζωή, αλλά πρόκειται για τον αγώνα για τις ίδιες μας τις ζωές», έλεγε τότε.