Από την κατακραυγή για τις αφίσες της οργής στην… απόσυρση- Τελικά πόση δύναμη έχουμε στα social media;

17:26 14/1/2020 - Πηγή: In.gr

Ένα post ήταν αρκετό για να γίνει μέσα σε λίγη ώρα το απόλυτο viral η ντροπιαστική αφίσα στο Μετρό κατά των αμβλώσεων.

Το θέμα έκανε το γύρο του διαδικτύου και των ΜΜΕ επειδή σαφώς κάποιοι βγαίνοντας από το Μετρό για να πάνε στις δουλειές τους, κοίταξαν την αφίσα, την διάβασαν, εξοργίστηκαν με το περιεχόμενο της και αποφάσισαν να το μοιραστούν και κατ΄ επέκταση να το καταδικάσουν μέσα από το προσωπικό

τους λογαριασμό στο Facebook ή στο Twitter.

Ενδεχομένως αυτός να ήταν και ο σκοπός των οργανώσεων που έβαλαν την αφίσα. Να προκαλέσουν, να κατέβει αυτή αλλά να περάσουν το μήνυμα του σκοταδισμού που επιθυμούσαν.

Και η αλήθεια είναι ότι από την άποψη αυτή κέρδισαν τα 15 (ίσως και πολύ παραπάνω) λεπτά δημοσιότητας που τους αναλογούσαν…

Μέσα λοιπόν σε σύντομο χρονικό διάστημα το hashtag #Μετρό στο Twitter ήταν στην πρώτη θέση των trends με χιλιάδες χρήστες του διαδικτύου να τοποθετούνται για το περιεχόμενο της αφίσας, την οποία φιλοτέχνησε και πλήρωσε το κίνημα «Αφήστε με να ζήσω» σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού.

Η καμπάνια ήταν προγραμματισμένη να παραμείνει στα ειδικά διαφημιστικά πλαίσια για 14 ημέρες και είχε τοποθετηθεί σε 31 πλαίσια και σε 17 σταθμούς του Μετρό.

Η απαράδεκτη στάση της… ΣΤΑΣΥ

Αυτό μάλιστα που προκαλεί εντύπωση είναι πως παρά το γεγονός ότι είχε γίνει ντόρος με την πλειοψηφία να χαρακτηρίζει την συγκεκριμένη καμπάνια ως μία κίνηση που μας γυρνά στον μεσαίωνα και στον σκοταδισμό, η ΣΤΑΣΥ επέμενε να υποστηρίζει πως όλα είναι φυσιολογικά, πως όλα έγιναν όπως έπρεπε.

Μόνο που δεν μας είπαν… «Δεν καταλαβαίνουμε που είναι το κακό;».

Αυτό που δήλωσαν αρχικά στην lifo ήταν πως «Πρόκειται για μία διαφήμιση όπως όλες οι άλλες και πως δεν υπάρχει ξεκάθαρη αναφορά στις αμβλώσεις».

Και ενώ η ώρα περνούσε και το κύμα που καταδίκαζε την αφίσα και φώναζε «Αφήστε μας να κάνουμε ότι θέλουμε με το σώμα μας», η ΣΤΑΣΥ τα έκανε ακόμη χειρότερα.

«Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με το περιεχόμενο μιας διαφήμισης, η ΣΤΑΣΥ δεν μπορεί να την απαγορεύσει παρά μόνο αν αυτή προκαλεί το δημόσιο αίσθημα. Η συγκεκριμένη καμπάνια «Άσε με να ζήσω», κρίθηκε ότι δεν προκαλεί, καθώς δεν έχει και άμεση αναφορά στις αμβλώσεις», συνέχισαν να λένε στο ΣΚΑΪ.

Εκτός από την λάθος-απαράδεκτη κρίση τους όμως, δεν κατάφεραν να συγκρίνουν και όμοια πράγματα.

Σύγκριναν τις χιλιάδες αντιδράσεις  και τον σάλο που προκλήθηκε για ένα θέμα που έχει λυθεί επιστημονικά και νομικά εδώ και χρόνια με τις (επίσης απαράδεκτες) αντιδράσεις που  είχαν προκληθεί τον περασμένο Σεπτέμβριο με αφίσες του vegan κινήματος αλλά και το περασμένο καλοκαίρι με την καμπάνια του gay parade.

Με λίγα λόγια μας είπαν… «Αντιδράσεις πάντα θα υπάρχουν, εμείς θα κρίνουμε όπως νομίζουμε».

 

Στο ίδιο ζύγι τα λάθος πράγματα

Ωστόσο η σύγκρισή τους αυτή την φορά δεν έγινε στην σωστή ζυγαριά.

Πώς βάζει στο ίδιο ζύγι καμπάνιες υπέρ της gay parade και υπέρ των vegan -που καλώς αποφασίστηκε να μπουν- με αφίσες ΚΑΤΑ των αμβλώσεων;

Πώς βάζει στο ίδιο ζύγι  με τις αμβλώσεις το Pride το οποίο όχι μόνο δεν προσβάλλει νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, αλλά αντιθέτως προάγει την αρχή της ισότητας;

Πώς προσπαθείς να πείσεις επίσης τους γύρω σου πως η εν λόγω καμπάνια δεν είναι αυτό που φαίνεται, την στιγμή μάλιστα που χρηματοδοτείται από αυτούς που χρηματοδοτείται;

Μία έρευνα δεν βλάπτει

Ναι είναι εκείνοι που υποστηρίζουν πως η άμβλωση είναι φόνος.

Το παραπάνω άλλωστε αποδεικνύεται και από  το χαρακτηριστικό κείμενο για τις αμβλώσεις που φιλοξενεί στη σελίδα του ο οργανισμός και αναφέρει τα εξής:

«ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ σωστά τις ΓΥΝΑΙΚΕΣ —και της εφηβικής και προεφηβικής ηλικίας νέες, αλλά και γενικά τούς ΝΕΟΥΣ—, ώστε να μην καταλήξουν ΠΟΤΕ στην τραγική ΕΚΤΡΩΣΗ, ούτε τη χειρουργική ούτε τη φαρμακευτική, έστω κάποιων ωρών και ημερών (με οποιαδήποτε μορφή αντισυλληπτικών χαπιών, αλλά και με το «χάπι επόμενης ημέρας», το «σπιράλ», τα οποία είναι εκτρωτικά), που είναι πρώιμη ΕΚΤΡΩΣΗ–ΦΟΝΟΣ! Συνυπεύθυνοι είναι και οι άνδρες–σύζυγοι, αλλά και «σύντροφοι», όπως και οι ιατροί–φαρμακοποιοί και λοιποί συνεργούντες… Κάθε ΓΥΝΑΙΚΑ λοιπόν ΑΓΑΜΗ, αλλά και ΕΓΓΑΜΗ, που αντιμετωπίζει πειρασμό ή κίνδυνο ΕΚΤΡΩΣΕΩΣ, ας μη δυσκολευθεί να επικοινωνήσει με τον ΠΑ.ΣΥ.Π.Α.Π».

Μία απλή έρευνα, όπως κάναμε εμείς, θα μπορούσαν να είχαν κάνει λοιπόν και οι αρμόδιοι στην ΣΤΑΣΥ. Ίσως αυτό θα τους βοηθούσε να κρίνουν ορθότερα το αν η συγκεκριμένη καμπάνια σχετίζεται με τις αμβλώσεις.

Στο μεταξύ οριστική λύση πάνω στο ζενίθ της κατακραυγής των χρηστών του διαδικτύου έδωσε το υπουργείο Μεταφορών με μία ανακοίνωση-καταπέλτη τόσο για τις ευθύνες της διοίκησης της ΣΤΑΣΥ αλλά και της εταιρείας που νωρίτερα είχε υπερασπιστεί την ανάρτηση των αφισών με το επιχείρημα ότι δεν προκαλούν το δημόσιο αίσθημα.

Σαφώς ήταν σωστή η απόφαση και έπρεπε να παρθεί.

Ένα μήνυμα που λήφθηκε από όλους

Ωστόσο πέραν του ότι η καμπάνια κακώς ανέβηκε και καλώς κατέβηκε δεν είναι μόνο αυτό το συμπέρασμα που βγάζεις από αυτή την ιστορία.

Σημασία έχει και πως έγινε αυτό.

Έγινε από ανθρώπους που αντέδρασαν.

Έγινε από ανθρώπους που δεν προσπέρασαν αυτή την πληροφορία το προφίλ τους, αλλά ένιωσαν οργή, αγανάκτηση, λύπη.

Όλοι εμείς καταφέραμε να διαδώσουμε το μήνυμα. Δεν το είδαν μόνο οι επιβάτες του Μετρό. Το είδε μέσα σε λίγες ώρες όλη η Ελλάδα και οι περισσότεροι το καταδίκασαν αμέσως.

Αν δεν είναι αυτό άμεση κινητοποίηση τι είναι; Αν δεν είναι αυτό επικοινωνιακό αριστούργημα τι είναι;

Σίγουρα άξιζε. Γιατί ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο τελείωσε όπως έπρεπε.

Αν θα υπάρξει κι άλλο όμως θα πρέπει να το κρίνουμε εμείς ξανά και όχι….όσοι συντηρητικοί θέλουν να ζουν σε ένα θεοκρατικό καθεστώς.