Δείξτε σεβασμό: Αυτοί που πεθαίνουν από κοροναϊό ανήκουν στις καλύτερες γενιές

12:53 8/4/2020 - Πηγή: In.gr

Είναι από εκείνα τα post στο facebook που δεν τα αγνοείς γιατί λένε αλήθειες. Ένα τέτοιο αναφερόταν στους ανθρώπους που πεθαίνουν από κοροναϊό, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ηλικιωμένοι.

Οι περισσότεροι με χρόνια νοσήματα που δεν άντεξαν το χτύπημα του ύπουλου εχθρού που πολεμάμε τις τελευταίες εβδομάδες.

Ανδρες και γυναίκες 70 και άνω, πολλοί και πάνω από 80, είναι αυτοί που λέμε «τα έχουν φάει τα ψωμιά τους».

Ετσι είναι η ζωή. Γεννιόμαστε, ζούμε και αν καταφέρουμε να φτάσουμε

στα βαθιά γεράματα είμαστε και ευχαριστημένοι.

Ωστόσο, ας δούμε ποιοι είναι αυτοί που μας αφήνουν, όσοι δεν έχουν τη δύναμη να παλέψουν τον κοροναϊό.

Δεν είναι μόνον οι πατεράδες, οι μανάδες, οι γιαγιάδες και οι παππούδες.

Ούτε κάποιοι γνωστοί μας, γείτονες ή άγνωστοι συμπολίτες μας που λέμε: «εντάξει μωρέ, έζησε 80, 90 χρόνια, ας πάει στο καλό…»

Πρέπει να δούμε –και σ’ αυτό αναφερόταν το post- ότι φεύγουν οι καλύτερες γενιές.

Μετά λόγου γνώσεως λέω οι καλύτερες γενιές κι ας νομίζουν κάποιοι ότι οι millenians ή η «γενιά Ζ» ή οι «Cen Alpha» είναι καλύτεροι γιατί έχουν περισσότερες γνώσεις και ένα ορθάνοιχτο παράθυρο στον κόσμο.

Ποιοι φεύγουν λοιπόν από κοντά μας;

Φεύγουν όσοι γεννήθηκαν τις δεκαετίες του ’30, του ’40 και του ’50, οι προπολεμικοί δηλαδή και οι baby boomers.

Οι περισσότεροι από αυτούς δηλαδή έζησαν απίστευτη φτώχεια, ανέχεια που μπορεί να συγκριθεί με αφρικανικές χώρες.

Πεθαίνουν όσοι έζησαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και για να μιλήσουμε για την Ελλάδα, κι όσοι βίωσαν την Κατοχή, τον Εμφύλιο.

Πεθαίνουν όσοι έζησαν την παιδική ή εφηβική τους ηλικία σε ένα κράτος κατεστραμμένο, σε έναν κόσμο διαλυμένο από τον Πόλεμο.

Στη χώρα μας πεθαίνουν οι «γέροι», αυτοί που βρίζουμε εμείς οι «νέοι» όταν τους βλέπουμε στην ουρά του ΑΤΜ. Αλλά πρόκειται για εκείνους που μεγαλούργησαν μέσα σε συνθήκες που εμείς ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε.

Χωρίς μόρφωση και στην ξενιτιά

Πεθαίνουν από τον κοροναϊό άνθρωποι που είχαν ελάχιστους πόρους και ελάχιστες ευκαιρίες για μόρφωση.

Πεθαίνουν αυτοί που κατά εκατοντάδες χιλιάδες ξενιτεύτηκαν και δούλεψαν στα εργοστάσια της Γερμανίας, τα εστιατόρια της Αμερικής και τα ορυχεία του Βελγίου.

Πεθαίνουν αυτοί που έκαναν οικογένειες κάτω από αντίξοες συνθήκες και μόρφωσαν παιδιά.

Τους πατεράδες και τις μανάδες μας. Ή και εμάς τους ίδιους.

Πεθαίνουν όσοι έζησαν πολέμους, αλληλοσκοτωμούς, πολιτικές ανωμαλίες, δικτατορίες, εθνικούς διχασμούς, φτώχεια και κατατρεγμό.

Γι’ αυτό είναι η καλύτερη από τις γενιές αυτή που χάνεται σε όλο τον κόσμο, και φυσικά και στην Ελλάδα.

Ρίξτε μια ματιά γύρω σας να δείτε ποιοι φεύγουν. Σκεφτείτε ότι μπορεί να είναι οι «δικοί σας άνθρωποι», οι γνωστοί σας.

Και ύστερα σκεφτείτε πώς έζησαν αυτοί και πώς μεγαλούργησαν, είτε μένοντας στην «Ψωροκώσταινα» είτε πηγαίνοντας σε άλλη χώρα.

Αυτοί που δούλεψαν μια ζωή για να γίνουμε εμείς η γενιά της… επιτυχίας.

Ολοι αυτοί που πεθαίνουν τώρα από τον κοροναϊό, δεν είχαν τις ανέσεις μας, τα πολυτελή αυτοκίνητα, τα ωραία διαμερίσματα, τα κινητά τηλέφωνα και τα social media.

Είχαν όμως τη θέληση να ζήσουν, να δημιουργήσουν, να φτιάξουν επιτυχημένες και κυρίως μορφωμένες οικογένειες.

Σίγουρα όλοι εσείς που διαβάζετε αυτές τις λέξεις θα αναγνωρίζετε τους εαυτούς σας.

Το δράμα του τέλους τους

Το δράμα, όμως, είναι πως όλοι αυτοί οι ήρωες της ζωής που φεύγουν τώρα ή που τρέμουν μήπως κολλήσουν τον κοροναϊό, έχουν την ατυχία να είναι μόνοι.

Ο αόρατος εχθρός δεν επιτρέπει σε κανέναν να πλησιάσει τους ηλικιωμένους αρρώστους στα νοσοκομεία.

Ούτε μπορούν να δουν τα παιδιά τους και τα εγγόνια, παρά μόνο πίσω από ένα τζάμι ή με… τηλεδιάσκεψη.

Πεθαίνουν ή ζουν τον εφιάλτη μόνοι. Και φοβισμένοι. Και χωρίς να μπορούν να αποχαιρετήσουν τους δικούς τους.

Ποιοι; Αυτοί που ανήκουν στις γενιές των ηρώων.

Είναι τρομερό ακόμη και να το σκέφτεται κανείς. Τουλάχιστον μπορούν να γίνουν παραδείγματα προς μίμηση για όλες τις επόμενες γενιές.

Για το πώς ο θρίαμβος της θέλησης νικάει τα πάντα.

Κι όταν τα σκεφτείτε όλα αυτά και θυμηθείτε τι έκαναν όλοι τους για εσάς και για την πατρίδα, τότε ίσως να αναλογιστείτε την ευγνωμοσύνη που θα πρέπει να τους δείξετε.

Και κυρίως, να «σκάσετε» όλοι εσείς που τους βλέπετε και εύχεστε να «εξαφανιστούν» επειδή είναι… γέροι.