Δικαίωση αυστραλού εργαζόμενου που απολύθηκε για σατυρικό βίντεο

09:05 12/8/2020 - Πηγή: In.gr

Μερικά από τα πιο γνωστά, χιουμοριστικά βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο εδώ και χρόνια βασίζονται σε μια σκηνή από την ταινία «Η Πτώση», στην οποία οι επιτελείς του Αδόλφου Χίτλερ τού ανακοινώνουν ότι οι Ναζί έχουν χάσει ολοκληρωτικά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ταινία είναι γυρισμένη στα γερμανικά και πολλοί, χρήστες του διαδικτύου, υποτίτλησαν τον μονόλογο του μαινόμενου Χίτλερ κατά το δοκούν, «βάζοντας στο στόμα του» λόγια εντελώς άσχετα με το σενάριο της ταινίας.

Αυτό σκέφτηκε να κάνει και ο Σκοτ Τρέισι, τεχνικός σε διυλιστήριο της εταιρείας BP στη Δυτική Αυστραλία, ο

οποίος αφού υποτίτλησε τη συγκεκριμένη σκηνή με ατάκες σχετικές με τις μισθολογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των αφεντικών και των εργαζομένων της BP, το ανάρτησε σε μια «κλειστή» ομάδα συναδέλφων του στο Facebook.

https://tv.in.gr/uploads/20200811/121748_hitler.mp4

Επειδή όμως, ως γνωστόν, όσο κλειστή κι αν είναι μια ομάδα, τίποτα στα κοινωνικά δίκτυα δεν μένει κρυφό, το βίντεο έφτασε και στ’ αυτιά της εργοδοσίας, με αποτέλεσμα ο Τρέισι, το 2018, να απολυθεί, καθώς σύμφωνα με αυτήν το βίντεο ήταν «ιδιαίτερα προσβλητικό και ανάρμοστο».

Όπως αναφέρει το BBC, Ο Τρέισι αντέτεινε ότι δεν είχε την πρόθεση να προσβάλει κανέναν, ότι το βίντεο ήταν χιουμοριστικό και πως σε αυτό δεν αναφερόταν ούτε το όνομα της ΒP, ούτε το όνομα κάποιου στελέχους της.

Ο Τρέισι προσέφυγε στην Επιτροπή Εργατικού Δικαίου της Αυστραλίας, ζητώντας την ακύρωση της απόλυσής του, με το αίτημά του να απορρίπτεται.

Ύστερα όμως από άσκηση έφεσης η επιτροπή αποφάσισε πως το συγκεκριμένο βίντεο ήταν «πολιτισμικά μη συνδεδεμένο» με πραγματικά γεγονότα, αναφέροντας πως είχε χρησιμοποιηθεί «χιλιάδες φορές για πάνω από μία δεκαετία, με έναν απόλυτα μιμητικό τρόπο, με σκοπό τη δημιουργία μιας σατυρικής απεικόνισης σύγχρονων καταστάσεων» και πως «οποισδήποτε γνωρίζει το βίντεο δεν θα μπορούσε να σκεφτεί σοβαρά ότι η χρήση του ήταν για εμπλέξει τους Ναζί ή τον Χίτλερ» με τους διευθυντές της ΒP.

Η απόφαση αυτή του περασμένου Φεβρουαρίου, που καλούσε την BP να επαναπροσλάβει τον Τρέισι, προσέθετε ότι «αυτό που κάνει το συγκεκριμένο βίντεο είναι να συγκρίνει, για σατυρικούς σκοπούς, τη θέση της BP στις διαπραγματεύσεις τον Σεπτέμβριο του 2018, με την κατάσταση που αντιμετώπιζε ο Χίτλερ και το καθεστώς των Ναζί, τον Απρίλιο του 1945».

Για την απόφαση αυτή ο εκπρόσωπος του Αυστραλιανού Εργατικού Σωματείου, Ντάνιελ Γουόλτον είχε δηλώσει πως οι εργαζόμενοι θα πρέπει να σατιρίζουν τους εργοδότες τους, στον ελεύθερό τους χρόνο., προσθέτοντας πως «η ημέρα που το δικαίωμα αυτό θα έχει χαθεί, θα είναι μια πολύ θλιβερή ημέρα για την Αυστραλία»

Oι νίκες όμως για τον Τρέισι δεν σταμάτησαν με την επιστροφή του στη δουλειά τον Φεβρουάριο του 2020, καθώς σύμφωνα με νέα δικαστική απόφαση, οι εργοδότες του υποχρεώνονται να τον αποζημιώσουν με 200.000 δολάρια για απολεσθέντες μισθούς και συνταξιοδοτικές εισφορές.

To αίτημα της ΒP για καταβολή μικρότερου ποσού, επειδή ο Τρέισι θα μπορούσε κατά τη διάρκεια της δίκης να έχει βρει άλλη δουλειά απορρίφθηκε.

Σχολιάζοντας, ο γραμματέας του Αυστραλιανού Εργατικού Σωματείου δήλωσε πως «το να ψαχουλεύεις και να τραβολογάς έναν έντιμο εργάτη για σχεδόν δύο χρόνια γεμάτα άγχος και ανασφάλεια, μόνο και μόνο επειδή μερικοί γραβατωμένοι αλαζόνες δεν ‘έπιασαν’ ένα αστείο, αποτελεί ‘φτωχή’ εταιρική συμπεριφορά»

Το κατά πόσο η ανάρτησή ενός τέτοιου βίντεο σε κλειστό κύκλο συναδέρφων στο Facebook ήταν σοφή κίνηση από μέρους του Τρέισι, λίγη σημασία έχει.

Σημασία έχει ότι με τη συγκεκριμένη απόφαση προστατεύεται και με δικαστική βούλα το κατά τ’ άλλα αυτονόητο δικαίωμα των εργαζομένων να μπορούν να κρατούν τους εργοδότες τους «έξω» από τις – εκτός ωραρίου ζωές τους – και «μακριά» από τις απόψεις τους όσο αιχμηρές, δυσάρεστες και επικριτικές κι αν είναι πολλές φορές απέναντι στην ίδια  την εργοδοσία.

Λίγη επίσης σημασία έχει αν το συγκεκριμένο βίντεο ήταν όντως αστείο ή όχι. Σημασία έχει ότι ένα δικαστήριο γκρεμίζει ένα από τα ισχυρότερα καταφύγια των αρνητών της σάτιρας και της λογοκρισίας, τη δήθεν προσβολή της πολιτικής ορθότητας.