Δύσκολη εξίσωση

07:41 20/9/2020 - Πηγή: In.gr

Η Τουρκία είναι ένας από τους μεγαλύτερους εμπορικούς εταίρους της Γερμανίας. Και παράλληλα είναι η χώρα – κλειδί του Προσφυγικού (για τους γνωστούς λόγους, να μην τους εξηγούμε ξανά). Το Βερολίνο, προφανώς και δεν θα ήθελε να την έχει γείτονά του. Σίγουρα, προτιμά την Αυστρία ή τη Γαλλία. Και ποιος δεν θα το προτιμούσε άλλωστε. Ωστόσο, για τους παραπάνω λόγους κι όχι μόνο, θέλει να την έχει προνομιακό συνομιλητή της, αλλά από μακριά.

Το Βερολίνο, όμως, είναι ταυτόχρονα και ηγέτιδα ευρωπαϊκή δύναμη στους κόλπους της

ΕΕ, μέλη της οποίας είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. Υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν είναι καθόλου σίγουρο τι θα επέλεγε αν καλούνταν να διαλέξει ανάμεσα στα αντιμαχόμενα μέρη. Επειδή, όμως, δεν τίθεται θέμα επιλογής (κι ευτυχώς), προκύπτει η δύσκολη εξίσωση που πρέπει να λύσει. Ωστε και την Τουρκία να έχει σε καταστολή και την Ελλάδα ικανοποιημένη.

Το Βερολίνο αντιλήφθηκε νωρίς ότι η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο οδηγεί σε οδυνηρές κυρώσεις σε βάρος της Αγκυρας. Επειδή, απλά, δεν θα μπορούσε να πείσει την Αθήνα να κάνει ότι δεν βλέπει το Oruc Reis και τα καλώδιά του, ποντισμένα ή μη, για πολύ. Από κάποια στιγμή κι έπειτα, κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να πείσει ούτε το Παρίσι. Προσοχή: Οχι μόνο εξαιτίας του ελληνικού εξοπλιστικού προγράμματος. Υπάρχουν κι άλλες, βαθύτερες αιτίες. Συνεπώς, το παιχνίδι από κάποια στιγμή και μετά άρχισε να παίρνει άλλες, πιο μυστήριες διαστάσεις.

Θα ήταν λύση μια πολεμική εμπλοκή; Οχι, γιατί απλά δεν θα συνέφερε κανέναν, άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενο. Γι’ αυτό κι έμεινε σταθερό – με μικρές ταλαντώσεις – στην αρχική λύση, των ισορροπιών. Η συλλογιστική του ήταν απλή:

Τι πρωτεύει; Η μη επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, γιατί, απλά, με βάση τη γερμανική ανάλυση των πραγμάτων, που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, θα τη διαλύσουν. Και η Τουρκία χρειάζεται.

Τι κάνει; Της «εξηγεί», με εσκεμμένη καθυστέρηση, για να αυξηθεί ακόμα περισσότερο η πίεση, ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι, τόσο για τη χώρα όσο και για το καθεστώς της.

Τι προτείνει; Να αποσύρει το Oruc Reis, για να ικανοποιηθεί η Αθήνα, ώστε να ξεκινήσει η προσπάθεια για να… ξεκινήσει ο διάλογος, που θα άρει το ενδεχόμενο των κυρώσεων. Μπερδεμένο; Καθόλου.

Η Αθήνα ζητά «από πάνω» πλήρη απόσυρση του τουρκικού στόλου. Της συστήνεται υπομονή, στη βάση του επιχειρήματος: Aν ξεκινήσει ο διάλογος, μπορούν οι στόλοι να είναι έξω; Αν γείτονες σου είναι οι Ολλανδοί, όχι. Αν είναι οι Τούρκοι; Σ’ αυτό το ερώτημα ζητά απάντηση η Αθήνα από το Βερολίνο. Και κάπου εκεί, βρισκόμαστε τώρα.