Φρικιαστικές μνήμες ξύπνησε στους συγγενείς ο θάνατος Σεχίδη

10:51 13/2/2019 - Πηγή: In.gr

H είδηση του θανάτου του Θεόφιλου Σεχίδη το πρωί της Τρίτης στο Ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού ξύπνησε φρικιαστικές μνήμες όχι μόνο στους συγγενείς του αλλά και σε ολόκληρο το πανελλήνιο.

Ο γνωστός και ως μακελάρης της Θάσου, που τον Αύγουστο του 1996 σε ηλικία 24 ετών σκότωσε και τεμάχισε όλη την οικογένειά του, εντοπίστηκε νεκρός στα λουτρά του ψυχιατρείου κρατουμένων του Κορυδαλλού, την ώρα του μπάνιου, από συγκρατούμενούς του.

Στις 19 και 20 Μαΐου του 1996 ο Θεόφιλος Σεχίδης,

24χρονος φοιτητής Νομικής τότε, σκότωσε πέντε μέλη της οικογένειάς του: Τους γονείς του, την αδερφή του, την γιαγιά του και τον θείο του.

Ο Θεόφιλος Σεχίδης ήταν ένας περίεργος άνθρωπος. Έπασχε από σχιζότυπη διαταραχή που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σχιζοφρένεια, αλλά κατά την τέλεση της αποτρόπαιης πράξης του είχε πλήρη επίγνωση του εγκλήματος: Του χώρου, του χρόνου και της πράξης. Σπούδαζε στη Νομική Κομοτηνής. Η μητέρα του ήταν νοικοκυρά, ο πατέρας του δάσκαλος και η αδερφή του έπασχε από σχιζοφρένεια.

Οι συγγενείς του δεν μπόρεσαν να λυπηθούν για το θάνατό του, αντίθετα θυμήθηκαν τα όσα είχε πράξει το καλοκαίρι του 1996.

Όπως ανέφερε στο newsit.gr ξαδέρφη του Σεχίδη από τη Φλώρινα: «Στεναχωρήθηκα, αλλά όχι για αυτόν, στεναχωρήθηκαν γιατί θυμήθηκα τους φόνους, όλα αυτά που έκανε, που είναι ασυγχώρητα» και ξάδερφος του από την Κολχική τονίζει: «τι να πω, ότι ήταν κρίμα που πέθανε. Πέθανε και γλίτωσε, στην κατάσταση που ήταν και με αυτά που είχε κάνει. αυτός γλίτωσε, αυτοί που σκότωσε;» και συμπληρώνει: «Από μικρός ο Θεόφιλος ήταν ιδιαίτερο παιδί. Απόμακρος και μοναχικός. Φαινόταν ότι είχε προβλήματα. Κάποιοι έλεγαν ότι είχε μπλέξει με σατανιστές. Ερχόταν όταν ήταν μικρός στο χωριό, με τους γονείς του. Ένα χρόνο διαφορά είχαμε, αλλά δεν έπαιζε μαζί μας, προτιμούσε να κάθεται μόνος του».

Στους ίδιους τόνους και ο Βασίλης Σεχίδης, θείος του Θεόφιλου, ξάδερφος του πατέρα του. «Μου φάνηκε πολύ παράξενο, όταν έμαθα για το θάνατό του, γιατί ήταν νέο παιδί. Σκέφτηκα ‘είναι δυνατόν;’. Αυτό, τίποτα άλλο. Δε στεναχωρήθηκα. Γιατί να στεναχωρηθώ; Αυτά που έκανε έπρεπε να τα πληρώσει. Αφαίρεσε, στα καλά καθούμενα, τη ζωή πέντε ατόμων και θα τον λυπηθούμε; Οι καλύτεροι γονείς ήταν οι γονείς του. Και ο θείος του και όλοι».