Η υποκρισία χειρότερη από το ψέμα

06:28 22/5/2019 - Πηγή: In.gr

Αλέξης στο Αιγάλεω, Αλέξης στη Λευκάδα. Αλέξης στη Λαμία, Αλέξης στον Πειραιά. Κατά το Σαράφης στα Τρίκαλα, Σαράφης στη Νέα Υόρκη. Η αποθέωση του αχταρμά. Από Θύμιο Λυμπεροπούλο στον Αρη Βελουχιώτη. Από τον Ιησού Χριστό στον Νίκο Γόδα. Τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού

που εκτελέστηκε με την ερυθρόλευκη φανέλα το 1948. Τι σχέση μπορούν να έχουν οι οπορτουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ με τον Γόδα; Μέλος του ΚΚΕ, που στάθηκε απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα, αρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετανοίας. Αλέξης είναι αυτός όμως. Οπως πετάχτηκε από το Αιγάλεω στη Λαμία, με την ίδια ευκολία πετάχτηκε από τον Θύμιο Λυμπερόπουλο στον Αρη Βελουχιώτη. Αφού έκανε μία στάση στη Λευκάδα. Οπου θέλησε να χαϊδέψει τ’ αφτιά του χριστεπώνυμου πλήθους.

Υποκρισία

«Οι δικές μας οι αρχές και οι αξίες, η δικιά μας ιδεολογία είναι πολύ πιο κοντά σε όσα είπε ο Χριστός». Κι αφού είμαστε στη Λαμία, γυρίζουμε πίσω στο 1944. Και μνημονεύουμε τον λόγο του Αρη Βελουχιώτη. O,τι να ‘ναι κι ό,τι κάτσει. Ανάλογα με την περίπτωση. Κι όποιος τσιμπήσει, τσίμπησε. Ιδού λοιπόν που υπάρχει κάτι ακόμα χειρότερο από το ψέμα. Η υποκρισία. Να παριστάνεις κάτι που δεν είσαι. Με έντονες ωστόσο τις αντιδράσεις σχετικά με την αναφορά του Πρωθυπουργού στον «αιμοσταγή σφαγέα». Κι αν τα πίστευε αυτά που είπε, κανένα πρόβλημα. Από πού κι ώς πού όμως η νατοϊκή και μνημονιακή «Αριστερά» με τον Αρη Βελουχιώτη;

Επειδή οι Σπίρτζηδες και οι Πολάκηδες κρεμάνε ένα κάδρο του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, στο τοίχο του γραφείου τους πάει να πει ότι γίνανε επαναστάτες;

Γραφικότητα

Θα αποτολμούσε να υποστηρίξει ο Φλωρινιώτης (φωτογραφία) ότι αποτελεί τη συνέχεια της Μαρίας Κάλλας; Δεν θα είχε αυτό το θράσος. Ο Αλέξης το έχει και με το παραπάνω. Να αναφέρεται σε Μπελογιάννη, Βελουχιώτη και Γόδα θεωρώντας το συνονθύλευμα των συριζαίων συνέχειά τους. Κόβεις δηλαδή Φλαμπουράρη και Κουρουμπλή για πρωτοπαλίκαρα του Αρη καβάλα στ’ άλογα; Τη Νοτοπούλου και την Αχτσιόγλου για ανταρτοπούλες; Τον Κατρούγκαλο στο εκτελεστικό απόσπασμα; Το κιτς έχει γούστο, αλλά μέχρις ενός σημείου. Να αυτοαποκαλείται ο Ανδρέας Ευαγγελόπουλος εθνικός σταρ (κάτι σαν αρσενική Αλίκη Βουγιουκλάκη) έχει το καλαμπούρι του. Να τραγουδάει ο συχωρεμένος Βαγγέλης Γιαννόπουλος «στ’ άρματα, στ’ άρματα εμπρός στον αγώνα» είχε τη γραφικότητά του. Διασκέδαζες.

Θράσος

Δεν βρισκόμαστε όμως στη δεκατία του ‘80. Το ημερολόγιο δείχνει 2019. Κι όταν βλέπεις τον Αλέξη να κάνει τα ίδια, εκνευρίζεσαι. Το νέο ΠΑΣΟΚ του Τσίπρα, το κακέκτυπο, το κιτς που λέγαμε, ενοχλεί πέρα από πολιτικά και αισθητικά. Οσο και να βαφτεί μια τραβεστί, όσο κι αν προσπαθήσει, γυναίκα δεν γίνεται. Ο ιστορικός λόγος του Αρη Βελουχιώτη στις 19 Οκτωβρίου 1944 παραμένει επίκαιρος. Ποιος είναι αυτός όμως που έχει το θράσος να τον επικαλείται; Ποιος είναι αυτός που έχει το θράσος να επικαλείται τον Γόδα; Την απάντηση τη δίνει η ειδησεογραφία. «Μέρκελ και Σουλτς στηρίζουν Τσίπρα». Είναι η υποκρισία που λέγαμε. Να αναφέρονται στους επαναστάτες οι προσκυνημένοι. Οι γιέσμεν της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών.