Κάρολος Κουν: 33 χρόνια χωρίς τον σπουδαίο σκηνοθέτη – Το Θέατρο Τέχνης τιμά την μνήμη του

10:56 14/2/2020 - Πηγή: In.gr

Στις 14 Φεβρουαρίου του 1987 έφυγε από κοντά μας ο σκηνοθέτης, δάσκαλος και ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης, Κάρολος Κουν.

Το Θέατρο Τέχνης τιμώντας τα 33 χρόνια από το θάνατο του προσφέρει 33 προσκλήσεις για κάθε παράσταση που πραγματοποιείται στην ιστορική σκηνή του Υπογείου (Πεσμαζόγλου 5) από αύριο 14 Φεβρουαρίου 2020 και για μια ολόκληρη εβδομάδα (δηλαδή έως και την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2020). Οι προσκλήσεις διατίθενται μια ώρα πριν την έναρξη κάθε παράστασης με φυσική σειρά προτεραιότητας στο ταμείο του θεάτρου.

Αναλυτικά πρόκειται

για τις παραστάσεις

Παρασκευή 14/2 ώρα έναρξης 21.15 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.15Σάββατο 15/2 ώρα έναρξης 17.00 – Να βγω λιγάκι στον αέρα, σε σκηνοθεσία Ηλία Κουνέλα | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 16.00Σάββατο 15/2 ώρα έναρξης 21.15 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.15Κυριακή 16/2 ώρα έναρξης 17.30 – Μια μέρα χωρίς, σε σκηνοθεσία Εύας Οικονόμου Βαμβακά | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 16.30Κυριακή 16/2 ώρα έναρξης 20.00 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 19.00Δευτέρα 17/2 ώρα έναρξης 21.00 – Ανθρωποφύλακες, σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.00Τρίτη 18/2 ώρα έναρξης 21.00 – Ανθρωποφύλακες, σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.00Τετάρτη 19/2 ώρα έναρξης 20.00 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 19.00Πέμπτη 20/2 ώρα έναρξης 21.15 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.15Παρασκευή 21/2 ώρα έναρξης 21.15 – Έντμοντ, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη | 33 προσκλήσεις, ώρα διάθεσης 20.15

Ποιος ήταν

Ο Κάρολος Κουν γεννήθηκε στη Προύσα της Μικράς Ασίας στις 13 Σεπτεμβρίου 1908. Όταν ήταν 6 μηνών οι γονείς του μετακόμισαν στην Πόλη, στην οποία παρέμεινε ως τα 20 του χρόνια.

«Αν και γεννήθηκα στην Προύσα, την Προύσα δεν τη γνώρισα. Από μικρός βρέθηκα στην Πόλη και κει μεγάλωσα. Από κει αρχίζουν οι αναμνήσεις, εκεί δημιουργήθηκαν οι πρώτοι ερεθισμοί, τα πρώτα συναισθήματα, η πρώτη επαφή με την έξω από μένα πραγματικότητα. Μεγάλωσα σα Ρωμιός, μέσα σε ένα ρωμέικο αστικό σπίτι.»

Κανένας από τους προγονούς του δεν είχε σχέση με την τέχνη, οι περισσότεροι είχαν ασχοληθεί με το εμπόριο και τις επιχειρήσεις. Το 1920 ξεκινάει σπουδές στη Ροβέρτειο Σχολή.

«Εσωτερικός στη Ροβέρτειο, ένα αμερικάνικο κολλέγιο που ιδρύθηκε από ιεραποστόλους, με αμερικάνικα τραγούδια και ψαλμούς, με γήπεδα μπάσκετ και αθλητικά αγωνίσματα…Όταν απεφοίτησα το 1928, μακριά από τους συμμαθητές μου και τους συγγενείς που σχεδόν όλοι είχαν έρθει στην Ελλάδα, τίποτα δε με συνέδεε πια με την Πόλη. Έφυγα στον ίδιο χρόνο με στόχο σπουδές στο Παρίσι.»

Για ένα χρόνο σπουδάζει Αισθητική στη Σορβόνη. Το 1929 εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου και εργάζεται ως καθηγητής της Αγγλικής Φιλολογίας και Γλώσσας στο Κολλέγιο Αθηνών από το 1930 ως το 1939. Με μαθητές του Κολλεγίου, παρουσιάζει τις πρώτες του σκηνοθεσίες σε έργα όπως «Όρνιθες», «Τρικυμία», «Πλούτος». Το 1934 ιδρύει μαζί με τους Γιάννη Τσαρούχη και Διονύσιο Δεβάρη την ημι-επαγγελματική «Λαϊκή Σκηνή» . Βασική επιδίωξη της «Λαϊκής Σκηνής» ήταν η αναβίωση του ελληνικού λαϊκού εξπρεσσιονισμού. Οι ασθητικές αρχές της ήταν οι εξής:

«Πιστεύουμε ότι κάθε λαός μπορεί να δημιουργήσει και να αποδώσει μόνο όταν νιώθει τον εαυτό του ριζωμένο στη παράδοση. Θα δώσουμε κάτι που μπορεί να φανεί φτωχό στο εξωτερικό του, γιατί αποβλέψαμε στον μέσα πλούτο των έργων και με τι τρόπο ο πλούτος θα μπορούσε να εκφραστεί πιο καλά, με μέσα απλά και να αγγίξει την ψυχή μας, που την έχουν παραστρατήσει κακές ξένες απομιμήσεις. Το θέατρο είναι μια τέχνη, με αυτοτέλεια, που κρίνεται σύμφωνα με τους νόμους της τέχνης κι όχι κατά πόσο μιμείται τη ζωή πετυχημένα ή όχι.»

Τα έργα που ανέβηκαν από τη Λαϊκή Σκηνή, σε διάφορες σκηνές, ήταν τα εξής: «Ερωφίλη», «Άλκηστις», «Κατά φαντασίαν ασθενής», «Πλούτος», «Παντρολογήματα». Η «Λαϊκή Σκηνή» λειτούργησε ως τα μέσα του 1936, οπότε και διαλύθηκε για οικονομικούς λόγους. Μετά τη διάλυση της «Λαϊκής Σκηνής» και την αποχώρηση από το Κολλέγιο Αθηνών, ο Κάρολος Κουν συνεργάστηκε πρώτα με το θίασο Κατερίνας (1939) σκηνοθετώντας την «Έντα Γκάμπλερ», με τον θίασο Κοτοπούλη (1939-1941), με τον οποίο ανέβασε 20 έργα, από τα οποία η Κοτοπούλη έπαιξε σε επτά, στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, στο «Μια γυναίκα χωρίς σημασία» του Όσκαρ Ουάιλντ κ.λ.π. Έπειτα, στην περίοδο 1941-1942, ξαναγύρισε στο θίασο Κατερίνας και σκηνοθέτησε άλλα επτά έργα, με τελευταίο την «Νόρα» του Ίψεν.