Κυνική στην αυλαία

11:32 10/6/2019 - Πηγή: In.gr

Η εικόνα αποδρομής του ΣΥΡΙΖΑ συνδέεται άρρηκτα με το γενικότερο κλίμα που επικράτησε όλη την περασμένη εβδομάδα εντός κι εκτός Βουλής, είναι απόρροια μιας εκλογικής συντριβής, αλλά στην πραγματικότητα τα μηνύματα είχαν ήδη φθάσει πριν από κάλπες της 26ης Μαΐου.

Η κραυγή αγωνίας και απόγνωσης μιας σειράς υποψηφίων ανά τη χώρα, που αποφάσισε να στηρίξει δημοσίως η Κουμουνδούρου, ήταν μια

κίνηση που θα έπρεπε να αποκωδικοποιηθεί από το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα με διαφορετικό τρόπο. Ισως έτσι θα προλάβαιναν να αλλάξουν και προεκλογική τακτική, αλλά σε κάθε περίπτωση θα ήταν προετοιμασμένοι για τα δυσάρεστα μελλούμενα.

Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο, οι υποψήφιοι που στήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέδρασαν επειδή αμφισβητήθηκε το ανεξάρτητο στίγμα του συνδυασμού τους. Ο Καραμέρος στο Μαρούσι και ο Μπουλμέτης στην Παιανία δεν έπαθαν αποπληξία γιατί ο Σκουρλέτης αποφάσισε να δώσει γραμμή υπέρ τους και τους χάλασε το ιδεολογικό πρόσημο. Σχεδόν ανέβηκαν στα… κάγκελα επειδή είχαν αντιληφθεί την τοξικότητα που χαρακτήριζε πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ και γινόταν βαρίδι για τη δική τους προσπάθεια. Στις τοπικές κοινωνίες η εικόνα ήταν καθαρή και δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι έπρεπε να μείνουν όσο πιο μακριά γίνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ για να έχουν τύχη. Εβλεπαν ότι όποιος ήταν απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα είχε ήδη ένα πλεονέκτημα που αξιοποιούσε στο έπακρο στην προεκλογική καμπάνια. Για το Μαξίμου, όμως, οι φωνές των δικών τους υποψηφίων δημάρχων δεν ήταν τίποτε περισσότερο από «κόλπο» για να αυξήσουν την εκλογική τους πελατεία.

Στις γειτονιές είχε δημιουργηθεί αντικυβερνητικό ρεύμα και στο πρωθυπουργικό επιτελείο απλώς έκλειναν το παράθυρο ή ξόρκιζαν τις δημοσκοπήσεις. Δεν ήταν, ωστόσο, το μοναδικό στοιχείο που έδειχνε το τέλος του συριζαϊκού κύκλου: Οι αποχωρήσεις προβεβλημένων στελεχών μπροστά στην κάλπη είναι στοιχείο που επίσης επιβεβαιώνει ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει. Οταν κεντρικοί υπουργοί, όπως ο Χουλιαράκης, ο Πιτσιόρλας ή ο Γαβρόγλου, ετοιμάζονται χωρίς δεύτερη συζήτηση για άλλες πολιτείες, είναι προφανές ότι έχουν πλήρη επίγνωση για όσα ακολουθούν.

Η 7η Ιουλίου θα είναι περισσότερο τραυματική για τον ΣΥΡΙΖΑ από τη διπλή εκλογική Κυριακή που προηγήθηκε για τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Το σκηνικό είχε επαναληφθεί και το καλοκαίρι του 2009 όταν κάμποσα στελέχη του Κώστα Καραμανλή είχαν εγκαίρως επιλέξει τον δρόμο της εξόδου. Οταν το κύμα φουσκώνει τα στελέχη συνωθούνται στα κομματικά γραφεία για να εξασφαλίσουν θέση στις λίστες και δεν αποχαιρετούν. Σε αντίθεση με την Κουμουνδούρου, το ζουν εντόνως την τελευταία περίοδο στην Πειραιώς.

Οι μαζικές αποφάσεις για διορισμούς και μετατάξεις στη Βουλή ήταν το τελευταίο μήνυμα για το τέλος που έρχεται – αλλά ταυτόχρονα κι ένα χτύπημα που δείχνει τελειωτικό και διαλύει κάθε ψευδαίσθηση στο Μαξίμου. Προφανώς, το σκηνικό είναι παρακμιακό – κι αυτό εκπλήσσει περισσότερο από κάθε άλλη εικόνα στα χρόνια της κυβερνώσας Αριστεράς. Αναδύει μια εικόνα «πολιτικού πλιάτσικου» λίγο πριν πέσει η αυλαία.

Η ανάγκη της Τασίας Χριστοδουλοπούλου να «αμαρτήσει» για το παιδί της θα μπορούσε να κατανοηθεί – ίσως οι περισσότεροι να λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο. Ο κυνισμός, ωστόσο, μιας αντιπροέδρου της Βουλής με διαδρομή στον αριστερό χώρο, σοκάρει. Και δημιουργεί αμφιβολίες για πολλά από όσα επιχείρησε και ακόμη επιχειρεί να αναδείξει ως προτερήματα ο ΣΥΡΙΖΑ. Η «συγγνώμη» στο κόμμα και η έξοδος από τους συνδυασμούς δεν αφορούν την κοινωνία – και αυτό δείχνει σχεδόν νομοτελειακά πια πως θα το αντιληφθούν με οδυνηρό τρόπο στο Μαξίμου μέσα από τις νέες κάλπες.