«Μελαγχολία» στην Ταινιοθήκη

09:19 3/4/2019 - Πηγή: In.gr

H «μέλαινα χολή», όπως την αποκάλεσε ο Ιπποκράτης, ή αλλιώς κατάθλιψη – μελαγχολία, είναι μια ψυχική νόσος που τα τελευταία δέκα χρόνια σημειώνει έξαρση στη χώρα μας. Είναι επίσης το θέμα με το οποίο καταπιάστηκε η Αριάδνη Κουτσαύτη στην ταινία «Μελαγχολία» που από το ερχόμενο Σάββατο 6 Απριλίου θα προβάλλεται αποκλειστικά στη Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Μετρό Κεραμεικός). Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε στο Δημόσιο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής Δρομοκαΐτειο και στα Κέντρα Ψυχικής Υγείας Κορυδαλλού

και Κερατσινίου (στο Δρομοκαΐτειο πραγματοποιήθηκε και η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας τη Δευτέρα 1η Απριλίου).

Η προβολή στην Ταινιοθήκη περιλαμβάνει συζήτηση με τον ψυχίατρο Βασίλη Φωτόπουλο και τη νοσηλεύτρια ψυχικής υγείας Ειρήνη Μητσάκη γύρω από την αύξηση των κρουσμάτων της ψυχικής νόσου στα χρόνια της κρίσης καθώς και μουσικό δρώμενο από την ΑΜΚΕ «Οι Αγγελοι της Χαράς» οι οποίοι με όχημα την τέχνη στηρίζουν ανθρώπους με ψυχικές διαταραχές.

Στην ταινία, ασθενείς κάθε ηλικίας περιγράφουν τα προσωπικά τους βιώματα, δίνοντας πρόσωπο στην αφηρημένη έννοια της «Μελαγχολίας»: Νέες γυναίκες και άνδρες (20 έως 30 ετών), πανεπιστημιακής μόρφωσης ή απόφοιτοι Λυκείου που, αδύναμοι να βρουν εργασία και να κτίσουν την προσωπική τους ζωή, κλείστηκαν στον εαυτό τους, φορτώθηκαν τα αδιέξοδα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας και βούλιαξαν στη μοναξιά και στην κατάθλιψη.

Μεσήλικοι και ηλικιωμένοι που βυθίστηκαν στην απελπισία από την ανεργία, την ανέχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό. Κάποια στιγμή τολμούν από μόνοι τους ή με τη βοήθεια του οικογενειακού ή/και φιλικού περιβάλλοντος να αναζητήσουν την ιατρική υποστήριξη και να βγουν από το αδιέξοδο.

Ενας από αυτούς είναι ο Πέτρος, 55 ετών: πρώην στέλεχος ναυτιλιακής και μακροχρόνια άνεργος, περιφέρεται αδιάφορα στο κοινωνικό παντοπωλείο του Περάματος. Καταπονημένος, γερασμένος πριν την ώρα του, κυρτός, ψάχνει στα τρόφιμα πρώτης ανάγκης που προσφέρονται στο κοινωνικό παντοπωλείο.

Περιγράφει το πώς έφθασε σε αυτό το σημείο. Ειδικοί επιστήμονες μας εξηγούν τα διάφορα στάδια εξέλιξης της κατάθλιψής του: κοινωνικός αποκλεισμός, αδυναμία του να στηρίξει ως σωστός νοικοκύρης την οικογένειά του, πολλαπλά χρέη… Απομακρύνεται από όλους, μα πιο πολύ από την ίδια τη ζωή. Πώς θα ξαναβρεί τον χαμένο εαυτό του; Πώς μπορεί σε αυτή την ηλικία να ξαναπιστέψει στην πρόοδο; Πώς θα γίνει και πάλι μαχητής για την καθημερινή επιβίωση; Ποια είναι η ιατρική και ψυχολογική αρωγή σε κάποιον που θεωρεί τον εαυτό του «απόκληρο της ελληνικής κοινωνίας»;

Παράλληλα με τους ασθενείς, οι θεράποντες ιατροί, το νοσηλευτικό και επιστημονικό προσωπικό του Δρομοκαΐτειου και των Κέντρων Ψυχικής Υγείας Κορυδαλλού και Κερατσινίου παρουσιάζουν τη δική τους καθημερινότητα καθώς φροντίζουν τους ασθενείς ενώ την ίδια στιγμή βιώνουν και οι ίδιοι την οικονομική κρίση στην προσωπική τους ζωή.

Το έργο τους γίνεται ακόμη πιο δύσκολο εξαιτίας των κρατικών περικοπών στα δημόσια νοσοκομεία (ελλείψεις σε προσωπικό, ιατρικό εξοπλισμό, φάρμακα). Τις εμπειρίες τους όμως διηγούνται και ασθενείς που θεραπεύτηκαν. Μια νότα ελπίδας και ταυτόχρονα η καταγραφή μιας νέας συνείδησης που χτίζεται σταδιακά με την αρωγή όλων: του ασθενούς, του ιατρικού προσωπικού, της οικογένειας, των παλιών ή των νέων φίλων στα Κέντρα Ψυχικής Υγείας.