Μνημεία ελληνικής παραδοξότητας

06:06 22/8/2019 - Πηγή: In.gr

Η Ελλάδα ως γνωστόν δεν είναι βιομηχανική χώρα. Τα επιτεύγματά της στην βαριά βιομηχανία περιορίζονται σε κάτι συναρμολογήσεις οχημάτων ή σε μικρότερης κλίμακας καινοτομίες περιορισμένης εμβέλειας.

Άλλωστε, η βαριά της βιομηχανία, όπως καυχιέται είναι ο τουρισμός…

Υπό αυτήν την έννοια προκαλεί γέλιο, απορία ή εν πάση περιπτώσει ανάμικτα συναισθήματα η αποκάλυψη των Νέων για τα εγκαταλελειμμένα αεροσκάφη της Ολυμπιακής στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού.

Σαν να μην έφτανε ότι ο χώρος έχει χαρακτηριστεί από

δάσος έως και αρχαιολογικός χώρος, τώρα πρέπει να κριθεί από την νέα σύνθεση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, αν τα σαπάκια στον χώρο του αεροδρομίου είναι μνημεία του σύγχρονου ελληνισμού!

Αν προκρινόταν μία τέτοια απόφαση, το Ελληνικό θα έπρεπε να μπει στις σύγχρονες εγκυκλοπαίδειες ως ένας τόπος μαγικός. Εχει και αρχαία, έχει και δάσος, έχει και σύγχρονα μνημεία, είναι και εμβληματική επένδυση ζωτικής σημασίας για την χώρα, περιμένουν να μπουν και οι μπουλντόζες. Και δεν μπαίνουν…

Αν τα αεροσκάφη είναι μνημεία του ελληνισμού, η παραδοξότητα περί το Ελληνικό παίρνει άλλες διαστάσεις. Δεν είναι ας πούμε μνημείο το ίδιο το αεροδρόμιο, αλλά μπορεί να είναι τα παρατημένα σε αυτό αεροσκάφη. Και μπορεί σε αυτά να λέγεται ότι περιλαμβάνεται και ένα από τα αεροσκάφη που είχε κατά τα θρυλούμενα λατρέψει ο Αριστοτέλης Ωνάσης, αλλά ακόμη και αν ισχύει αυτό, θα έπρεπε να μην είχαν γκρεμιστεί και τα κέντρα στα οποία διασκέδαζε ή να έχει φροντίσει το ελληνικό κράτος να μην πωληθεί ο Σκορπιός και να έχει μετατραπεί σε μουσείο…

Γίνεται ακόμη πιο παράδοξο δε το θέμα των αεροσκαφών, αν σκεφτεί κανείς π.χ. ότι μνημεία του Ελληνισμού δεν σκέφτηκε κανείς να χαρακτηρίσει τα χιλιάδες καΐκια που καταστράφηκαν τα τελευταία χρόνια, βάσει ακατανόητων οδηγιών που είχαν να κάνουν με την απαγόρευση της αλιείας.

Η λογική λέει ότι ένα εμπόδιο τέτοιας φύσης θα ξεπεραστεί εύκολα. Όμως η λογική δοκιμάζεται αν αναλογιστεί κάποιος ότι για το θέμα των αεροσκαφών – μνημείων διεξάγονται συσκέψεις μεταξύ δύο υπουργών, αρμοδίων υπηρεσιών και του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Είναι προφανώς και αυτό ένα από τα ελληνικά ευτράπελα. Και θα είχε ενδιαφέρον να μπορεί κάποιος να δει την έκφραση στο πρόσωπο όλων εκείνων που ενδιαφέρονται για την επένδυση στο Ελληνικό, στο άκουσμα της μνημειακής διάστασης των σαπισμένων αεροσκαφών.

Από μία άλλη άποψη βέβαια, και έως ότου ξεκαθαρίσει οριστικά και αυτό το ζήτημα του Ελληνικού, τα παλαιά αεροπλάνα της Ολυμπιακής πρέπει να αντιμετωπίζονται πράγματι σαν μνημεία.

Όχι του σύγχρονου ελληνισμού, αλλά του ελληνικού νέο-σουρεαλισμού.