Νίκος Αλιάγας : Η συγκινητική ανάρτηση για τον θάνατο του πατέρα του

17:01 10/5/2020 - Πηγή: In.gr

Πάνε τρία χρόνια από τότε που ο Νίκος Αλιάγας, αποχαιρέτησε για πάντα τον αγαπημένο του πατέρα.

Ο διεθνούς φήμης παρουσιαστής έχασε τον πατέρα του Ανδρέα Αλιάγα, τον Μάιο του 2017 λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας που εκείνος αντιμετώπιζε και τα οποία τα τελευταία χρόνια τον είχαν καθηλώσει σε αναπηρικό καροτσάκι.

Ο γνωστός παρουσιαστής, που είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα του, με αφορμή τη σημερινή ημέρα προχώρησε σε μια ιδιαίτερα συγκινητική ανάρτηση μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram.

Πιο

συγκεκριμένα, ο Νίκος Αλιάγας δημοσίευσε μια φωτογραφία του πατέρα του ενώ στη λεζάντα έγραψε:

«Τρία χρόνια ήδη. Ο χρόνος δεν σβήνει τίποτα, μας διδάσκει να αγαπάμε χωρίς να θέλουμε να κατέχουμε. Ο πατέρας μου δεν είναι πια μαζί μας, αλλά είναι ακόμα μέσα μας, σαν μια ανάσα, μια απαραίτητη μικρή φωνή.

Πιστεύω στην αθανασία της ψυχής, ακόμα κι αν δεν μπορώ πλέον να πίνω σιωπηλά μαζί της, κοιτάζοντας τη λιμνοθάλασσα της Στάμνας, όπως αυτόν τον μήνα τον Αύγουστο του 2008.

Τον πειράζω για το μέγεθος του μικρού καρφιού του, μου είπε ότι το χέρι του ράφτη του ήταν το εργαλείο του και ότι για να κυριαρχήσει το νήμα και τη βελόνα χρειαζόταν τα νύχια του.

«Είναι όλα σχετικά με την ισορροπία στην κυριαρχία της χειρονομίας» είπε «Δεν με νοιάζει αν είναι όμορφο για τους άλλους». Ήταν έτσι ο πατέρας μου, δεν προσπάθησε να ευχαριστήσει, ήταν ο ίδιος σε όλες τις περιστάσεις. Μακριά από δειλά και τάρτα, έναν ελεύθερο και ελεύθερο άντρα, έναν άντρα.

Ειρήνη στην ψυχή σου Αντρέα, πίνε ένα ποτήρι νέκταρ για εμάς από όπου κι αν βρίσκεσαι. Εξακολουθώ να κουβαλάω την εξορία σου και το όνειρό σου για τον Οδυσσέα.

Είθε το χώμα της Στάμνας να είναι ελαφριά για σένα.

«Αιωνία η μνήμη σου πατέρα, πιες κι ένα ποτηράκι και για μας από εκεί που είσαι αμετανόητε Σταμνιώτη. Τα χρόνια περνάν αλλά εσύ δεν φεύγεις ποτέ».

Δείτε παρακάτω την συγκινητική ανάρτηση που έκανε ο Νίκος Αλιάγας στο Instagram:

View this post on Instagram

#Stamna Andréas Aliagas + 21 mai 1938 – 9 mai 2017 Trois ans déjà. Le temps n’efface rien, il nous apprend à aimer sans vouloir posséder. Mon père n’est plus parmi nous mais il est toujours en nous, comme un souffle, une petite voix indispensable. Je crois en l’immortalité de l’âme même si je ne peux plus trinquer en silence avec lui en regardant la lagune de Stamna, comme ce mois d’août 2008. Je le taquinais sur la taille de son petit ongle, il me disait que sa main de tailleur était son outil et que pour maîtriser le fil et l’aiguille il avait besoin de ses ongles. « Tout est question d’équilibre dans la maîtrise du geste » disait-il « je me fous de savoir si c’est beau pour les autres ». Il était comme ça mon père, il ne cherchait pas à plaire, il était lui-même dans toutes circonstances. Loin des couards et des tartuffes, un bonhomme cash et libre, un mec. Paix à ton âme Andréa, bois un verre de nectar pour nous de là où tu es. Je porte encore en moi ton exil et ton rêve d’Ulysse. Que la terre de Stamna te soi