Ο Μπαλάφας, ο Κουτσόπουλος, οι ψεκασμένες θεωρίες και η ελευθερία του λόγου

10:46 25/8/2020 - Πηγή: In.gr

Ποια είναι τα όρια της ελευθερίας του λόγου; Πότε μπορούμε να μιλάμε για «φίμωση» ενός απλού πολίτη ή πολύ περισσότερο ενός καλλιτέχνη ο οποίος έχει το… όποιο εκτόπισμα στην κοινωνία;

Και τελικά, πόσο επικίνδυνο είναι να αφήνουμε να διασπείρονται απόψεις διχαστικές οι οποίες μάλιστα προκαλούν σύγχυση και εκφράζονται από ανθρώπους άσχετους με το αντικείμενο;

Είναι ορισμένα από τα ερωτήματα μιας συζήτησης που άνοιξε με αφορμή την «ψεκασμένη», για πολλούς, ανάρτηση του τραγουδοποιού Λεωνίδα Μπαλάφα, για τον κοροναϊό, τις μάσκες, την «υποδούλωση» του κόσμου από τα «τσιπάκια» και τα «5G».

Αυτή

η συζήτηση θα έμενε στα συγκεκριμένα πλαίσια της χλεύης για τα λεγόμενα ενός ανθρώπου που δεν έχει καμιά σχέση με την επιστήμη και που εκφράζει την προσωπική του άποψη.

Θα έμενε αν δεν ακολουθούσε ο αποκλεισμός του από ένα φεστιβάλ που διοργανώνει ο γνωστός σεφ, Λεωνίδας Κουτσόπουλος.

Λόγω της ανάρτησης για τον κοροναϊό, ο ένας Λεωνίδας «έφαγε» τον άλλο Λεωνίδα και η συζήτηση για την ελευθερία της έκφρασης άναψε.

Ο Μπαλάφας είπε ότι δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, ο Κουτσόπουλος είπε ότι πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι για όσα λέμε και η ζωή συνεχίζεται…

Συνεχίζεται ή μήπως είναι η αφορμή για να δούμε τελικά τι συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα και ποια είναι τα όρια της ελευθερίας;

Ο Λεωνίδας Μπαλάφας είναι ένας συμπαθής τραγουδοποιός. Με «ψαγμένο» ήχο, έχει πέραση σε συγκεκριμένο κοινό, έκανε και μια στροφή στο… πολιτικό τραγούδι εκεί στο δημοψήφισμα του 2015.

Ηταν τότε που έβγαλε το ««Να σταθώ στα πόδια μου», με τους… ανυπότακτους Κρητίκαρους να χορεύουν για την ανεξαρτησία τους.

Καλά έκανε και μίλησε με το τραγούδι του ο Μπαλάφας, στρατευμένους καλλιτέχνες έχουμε δει πολλούς στο παρελθόν. Και πώς αλλιώς να γίνει. Ο καλλιτέχνης είναι άνθρωπος και επηρεάζεται από την κοινωνία, την εκφράζει μέσα από τους στίχους και τη μουσική του.

Όμως, τις θεωρίες για τον κοροναϊό τι τις ήθελε; Από πού κι ως που ο Μπαλάφας μας αποκάλυψε ότι όσο είμασταν κλεισμένο στο σπίτι λόγω καραντίνας έβαλαν παντού κεραίες 5G για να ελέγχουν το μυαλό μας;

Αραγε πώς ο τραγουδιστής είναι σίγουρος ότι οι μάσκες κάνουν κακό στην υγεία μας ή ότι ο κόσμος θα πέφτει κάτω σαν τα κοτόπουλα λόγω του κοροναϊού;

Οι απόψεις τους πέρασαν σε ένα συγκεκριμένο κοινό, κάποιοι τον πιστεύουν, κάποιοι τον χλευάζουν, άλλοι αδιαφορούν και λένε «ποιος είναι αυτός ρε παιδιά με τις… μπαλαφάρες του;»

Όπως και να έχει ο Μπαλάφας έκανε το κομμάτι του, πήρε τη δημοσιότητα που πιθανότατα επιδίωξε, ελευθερία να εκφραστεί έχει, αφού τα social media δεν μπορούν να ελεγχθούν.

Τι θα συμβεί, όμως, αν ο κάθε Μπαλάφας αύριο γράψει «μην εμβολιάζετε τα παιδιά σας γιατί τους βάζουν τσιπάκια ελέγχου;»

Τι θα συμβεί αν βγει ο Μπαλάφας και πει ότι οι χημειοθεραπείες και τα φάρμακα δεν βοηθάνε τους καρκινοπαθείς και τρέξτε να πιείτε νερό από το Καματερό;

Τι θα γίνει αν ένας τραγουδιστής με πέραση στη νεολαία ή ένας πολιτικός με συγκεκριμένες ιδέες πει στον κόσμο «πάρτε κηραλοιφές, πασαλειφθείτε και δεν θα κολλήσετε ποτέ;»

Ελεύθεροι είναι να τα πουν, όπως ελεύθερος είναι και ο κάθε Κουτσόπουλος να τους κόβει από τα φεστιβάλ που διοργανώνει.

Κι επειδή η έννοια της ελευθερίας του λόγου έχει χάσει το νόημά της στα χρόνια των social media, να αναρωτηθούμε κάτι; Τι θα γινόταν αν στο φεστιβάλ με 1.000 άτομα ο Μπαλάφας προέτρεπε το κοινό να βγάλει τις μάσκες, να αγκαλιαστεί και να τραγουδήσει μαζί του «δεν υπάρχει κοροναϊός, όλα είναι κόλπα που τα κάνει ο Μπιλ Γκέιτς ο τρελός;»

Οφείλουμε όλοι να έχουμε τη συναίσθηση των λεγόμενων και γραφόμενών μας. Η ευθύνη απέναντι στην κοινωνία, απέναντι στους ανθρώπους και ο σεβασμός στους 800 χιλιάδες νεκρούς από κοροναϊό, είναι μεγάλη.

Αν ο καθένας βγαίνει και παραληρεί για τσιπάκια, παγκόσμιο έλεγχο, 5G και διάφορες θεωρίες συνωμοσίας χωρίς καμιά επιστημονική γνώση, τότε ναι, κάποιος πρέπει να τον μαζέψει.

Να έχει την ελευθερία να λέει ό,τι θέλει, αλλά να έχει και την μαγκιά να δέχεται τις συνέπειες των λεγόμενών του. Κι ελπίζω ο Μπαλάφας και ο κάθε Μπαλάφας να μην περιμένει «απόδειξη θανάτου» για να πειστεί.

Να μην περιμένει να νοσήσει ο ίδιος ή κάποιος συγγενής του για να σταματήσει τις ψεκασμένες θεωρίες του.