Ο Πολακισμός και οι συνεργάτες του

13:22 19/2/2019 - Πηγή: In.gr

Ό,τι και να έχει συμβεί με τα δάνεια του Παύλου Πολάκη, ο ίδιος έκανε το μοιραίο – αν και ίσως όχι το τελευταίο – σφάλμα. Πήρε τηλέφωνο, απείλησε, ηχογράφησε παρανόμως και διακίνησε την συνομιλία του με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα.

Με τον τρόπο αυτό, ο υπουργός της κυβέρνησης κατέστησε τον εαυτό του ποινικώς υπόλογο. Για μία σειρά αδικήματα, τα οποία εκφεύγουν της πολιτικής του δραστηριότητας, όπως

άλλωστε και πολλά άλλα από όσα έχει κάνει έως και σήμερα, τα οποία κάποιοι μπορεί να θεωρούσαν απλώς πταίσματα. Εστω κι αν έκανε… κωλοτούμπα και το διέψευσε στη συνέχεια.

Με την δραστηριότητα ενός υπουργού να εμπίπτει πλέον στις διατάξεις του ποινικού κώδικα, όλοι όσοι τον καλύπτουν, τον δικαιολογούν, τον επαινούν και τον επικροτούν, οφείλουν να αναλογιστούν την δική τους θέση.

Από τον υπουργό Επικρατείας Βερναρδάκη έως τον Πρωθυπουργό Τσίπρα, καθώς και όλοι οι ενδιάμεσοι «διστακτικοί» σύντροφοί του και συνάδελφοι. Όσοι βλέπουν στην συμπεριφορά του μία ανώδυνη ιδιορρυθμία, όσοι επιμένουν να υποστηρίζουν τα άσχετα: ότι υπήρξε καλός γιατρός, ότι είναι «καθαρός», ότι είναι μάγκας και καραμπουζουκλής και κρητίκαρος και γι’ αυτό του δικαιολογείται μία παρεκτροπή, βρε αδερφέ…

Όσοι καλύπτουν και συντάσσονται με τον Πολάκη, απλώς γίνονται όμοιοί του.

Πολύ περισσότερο δε εκείνοι που συντάσσονται με την παράταξη, η οποία ανέχεται συμπεριφορές αυτού του είδους. Από τους αυτοαποκαλούμενους «καραμανλικούς» (δεν μιλάμε για την Παπακώστα, αυτή είναι ήδη ΣΥΡΙΖΑ…), έως τους αυτοχαρακτηριζόμενους προοδευτικούς που θέλουν να συμπράξουν στον αγώνα κατά της Δεξιάς.

Να ξανασκεφτούν (αν έχουν περιθώρια) τα πρώην πρωτοπαλίκαρα του Παπανδρεϊκού ΠαΣοΚ, τι είδους μέτωπο μπορούν να διαμορφώσουν με τον Πρωθυπουργό-θαυμαστή του Πολάκη. Και να φανταστούν ποιος είναι ο ρόλος τους σε αυτό.

Να ξανασκεφτεί ο πρώην Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, που ετοιμάζεται να μιλήσει για τις προοδευτικές συμμαχίες στην Ευρώπη μαζί με τον Τσίπρα, τι είναι αυτό που τον ενώνει με τον Πολάκη και τον πολιτικό του προϊστάμενο.

Τι είναι αυτό που εξασφαλίζει ανοχή σε αυτές τις συμπεριφορές; Μάλλον κάτι που δεν γνωρίζουμε και που ίσως δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ. Μόνο να υποθέσει μπορεί κανείς, όσο οι όψιμοι θαυμαστές του Πολακισμού δεν μιλούν καθαρά.

Γεγονός είναι ότι στα ύστερα της διακυβέρνησής του, ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει και πάλι το αληθινό του πρόσωπο. Τα δάκρυα χαράς από την βράβευσή του στο Μόναχο για τα κατορθώματά του στις Πρέσπες μπορεί ακόμη να μην έχουν στεγνώσει, όμως η αλήθεια δεν κρύβεται. Και όσοι έχουν μάτια, μπορούν να δουν. Μάλλον όμως δεν έχουν όλοι.

Εκείνος που ξεκίνησε με την συντριπτική υπεροχή του ηθικού πλεονεκτήματος, ολοκληρώνει την θητεία του, ανεχόμενος ποινικές συμπεριφορές και εκτροπές κάθε είδους.

Ο καθένας μπορεί να διαλέξει στρατόπεδο. Ο Πολακισμός είναι η διαχωριστική γραμμή. Αργά ή γρήγορα θα φανεί αν άξιζε τον κόπο ο ευτελισμός όσων τσίμπησαν (και) στο παραμύθι της «προοδευτικής συμμαχίας».