Ο τρόμος του δεδικασμένου

22:13 3/4/2019 - Πηγή: In.gr

Στην αίθουσα της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ συνεχίστηκε το ντέρμπι των αιωνίων (Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός). Ένα από εκείνα τα ντέρμπι που προφανώς όλοι θα θέλαμε να ξεχάσουμε, αλλά που όπως φαίνεται εδώ στα μέρη μας τέτοιες επιθυμίες δεν είναι δυνατόν να ευδοκιμήσουν.

Να:

Έχει δεχθεί ο πάγκος του Ολυμπιακού επίθεση με μαχαίρι (σύμφωνα με επίσημες καταγγελίες των Ερυθρόλευκων) από το 4΄
Διακόπτεται το ματς στο 69΄έπειτα από εισβολή οπαδών

στον αγωνιστικό χώρο.
Υπάρχουν επεισόδια γύρω από το γήπεδο, και μια ατμόσφαιρα αποπνικτική από χημικά
Και εμείς ακόμη να μαδάμε τη μαργαρίτα.

Για το κατά πόσο ο Μάρκους Φριτς, ο διεθνής Γερμανός διαιτητής έπραξε σωστά κάνοντας το αυτονόητο. Αποφασίζοντας δηλαδή την οριστική διακοπή της αναμέτρησης…

Υπό κανονικές συνθήκες; Σαφώς και θα έπρεπε η συγκεκριμένη υπόθεση να είχε ολοκληρωθεί πρωτόδικα. Και μάλιστα με «τις αυστηρότερες ποινές» όπως ρητώς είχε ζητήσει –με επιστολή της- η επιτροπή παρακολούθησης της FIFA. Ο ίδιος ο Πετρ Φούσεκ που ήταν εκείνο το βράδυ της 17ης Μαρτίου στο Ολυμπιακό στάδιο. Δεν έχει να κάνει με το αν είναι ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ. Έχει να κάνει με τα… γεγονότα. Πόση κουβέντα να κάνεις για μια νύχτα βίας που άνοιξε μια ακόμη πληγή στο ταλαιπωρημένο κορμί του ελληνικού ποδοσφαίρου;

Οι εντολές των διεθνών ομοσπονδιών λιτές και κατανοητές. Καμία ανοχή. Έλα όμως που…

Και εκεί λοιπόν που περιμέναμε το αυτονόητο, και ο Παναθηναϊκός ήταν σε πολύ δύσκολη θέση από την ανεξέλεγκτη δράση κάποιων οπαδών του; Εμφανίστηκε ένας δικαστής στο πειθαρχικό όργανο της Λίγκας, που όχι μόνο έβγαλε τους Πράσινους την… θηλιά (σε τελική ανάλυση αυτό είναι το λιγότερο), αλλά που ούτε λίγο ούτε πολύ άνοιξε νέους ορίζοντες με το σκεπτικό του.

Αν πιθανόν δεν το θυμάστε: Υποστήριξε ο κύριος Χριστόφορος Μάρκου, πως τα ποδοσφαιρικά ματς δεν πρέπει να διακόπτονται οριστικά, παρά μόνον αν συντρέχει κάποιος λόγος που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Ο εντοπισμός μιας βόμβας στην κερκίδα ας πούμε. «Οριστική διακοπή θα διατάξει ο διαιτητής, όταν κρίνει ότι η εξωτερική παρέμβαση έχει τέτοια χαρακτηριστικά που είναι οριστικά και αμετάκλητα αδύνατη η εντός ευλόγου χρόνου ασφαλής διεξαγωγή του αγώνα, χωρίς να έχει νόημα οποιαδήποτε αναμονή (π.χ. βόμβα στο γήπεδο)».

Να συνεχίσουμε ένα ματς λοιπόν προφανώς διότι δεν βρέθηκε βόμβα στο γήπεδο. Ενδιαφέρον δεδικασμένο. Πολλώ δε μάλλον σε μια χώρα που ολοένα και ανεβάζουμε τον πήχη της βίας.

Το ντέρμπι φυσικά δεν… διακόπηκε μόνο του. Το διέκοψε ένας διεθνής διαιτητής (Φριτς) με τεράστια εμπειρία στη Μπουντεσλίγκα και αφού πρώτα εξάντλησε την υπομονή του στον τραγέλαφο που εξελίχθηκε εκείνο το βράδυ. Ο μόνος με την αρμοδιότητα να πάρει μια τέτοια απόφαση. Ο διαιτητής. Έτσι συμβαίνει όχι στην Ελλάδα (ΚΑΠ), αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Στον ίδιο κόσμο που είδε με λεπτομέρειες τι έγινε στο ΟΑΚΑ (εννοείτε πως για πολλοστή φορά προσφέραμε… θέαμα σε ολόκληρο τον πλανήτη), και γέλασε με την «κατάντια» μας. Το πρωτάθλημα που οι ιδιοκτήτες μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο με το όπλο στη ζώνη τους. Που κοιμάσαι Σάββατο βράδυ με την απόφαση πως ένα ντέρμπι θα διεξαχθεί κεκλεισμένων των Θυρών (το περσινό ΠΑΟΚ-ΑΕΚ) και ξυπνάς την Κυριακή το πρωί με sold out. Που οι οπαδοί απειλούν τα μέλη της αντίπαλης αποστολής με μαχαίρια, προτού ξεριζώσουν τα σημαιάκια του κόρνερ για να τα πάρουν σπίτι τους ως σουβενίρ.

Σε αυτό το πρωτάθλημα, γεννάται ακόμη θέμα ερμηνείας. Και… σκεπτικών. Συζητάμε αν ένας διαιτητής βιάστηκε ή όχι να διακόψει ένα ματς. Σε σημείο που τέτοιες υποθέσεις να φτάσουν σε δεύτερο βαθμό. Καταλαβαίνει αλήθεια κανείς, ότι το μόνο που κάνουμε με αυτό είναι να δίνουμε «άλλοθι» στους μπαχαλάκηδες κάθε χρώματος; Ότι σκάβουμε ακόμη περισσότερο τον λάκκο μας, εδώ στα μέρη που πάθαμε ανοσία βλέποντας τους χουλιγκάνους να κάνουν ότι τους καπνίσει, δίχως να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα της σχετικής διαδικασίας. Όχι για το ποιος αντίδικος θα επικρατήσει. Αλλά για να αντιληφθούμε τέλος πάντων γύρω από ποιο ακριβώς πλαίσιο διεξάγεται στη χώρα μας, το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Και κυρίως: Με ποιο βαθμό επικινδυνότητας για εκείνους που συνεχίζουν να το παρακολουθούν αλλά και για εκείνους που πρωταγωνιστούν σε αυτό (ποδοσφαιριστές, προπονητές, μέλη ομάδων κλπ).

Σκεφτείτε μόνο το δεδικασμένο που μπορεί να σχηματιστεί και θα καταλάβετε και τα υπόλοιπα.