Οι σύγχρονοι «μπαρμπα Θωμάδες» και οι υποκριτές της κυβέρνησης με το προσφυγικό

07:19 3/1/2019 - Πηγή: In.gr

Ένα από τα εμβληματικότερα μυθιστορήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας είναι «Η καλύβα του μπάρμπα-Θωμά» της Χάριετ Μπίτσερ Στόου. Η συγγραφέας, μια λευκή γυναίκα και πιστή χριστιανή, έκανε σάλο γράφοντας κατά της σκλαβιάς μέσω της ιστορίας του Θωμά, ενός μαύρου σκλάβου στο νότο που αγαπούσε το καλό αφεντικό του και που, όταν αυτός τον πούλησε, πρόσφερε με πίστη και καλοσύνη και χριστιανικό πνεύμα και στα νέα του αφεντικά, μέχρι που καταλήγει να ξαναπουληθεί, σε έναν κακό γαιοκτήμονα της Λουιζιάνα, ο οποίος διατάζει τους τραμπούκους

του να τον σκοτώσουν. Ενώ πεθαίνει, ο Θωμάς τους λέει πως τους συγχωρεί και αυτοί γίνονται χριστιανοί.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η δημοφιλία του μυθιστορήματος αυτού ήταν πολύ μια σημαντική στιγμή στην υπόθεση της κατάργησης της δουλείας στις ΗΠΑ, μιας και την περίοδο της δημοσίευσης του, το να πάρει κάποιος μια τόσο ξεκάθαρη δημόσια στάση εναντίον της δουλείας ήταν σχεδόν πρωτοφανές. Παρόλα αυτά ο χαρακτήρας του μπάρμπα-Θωμά έγινε, με τα χρόνια, ένα μισητό σύμβολο για τη μαύρη κοινότητα, ένα σύμβολο υποταγής φτιαγμένο από λευκούς για λευκούς.

Στην Ελλάδα σήμερα, η κυβέρνηση του ανθρωπισμού και της αριστεράς, προσπαθεί να φτιάξει σύγχρονους «μπαρμπά-Θωμάδες» στο πρόσωπο μεταναστών και προσφύγων τους οποίους συμβολοποιεί κατά πως τη συμφέρει κάθε φορά.

Τα τελευταία «κρούσματα» της όμορφης αυτής πρακτικής, καταγράφηκαν την τελευταία εβδομάδα, με πρόσχημα τις μέρες των εορτών και τα μηνύματα αγάπης που τις συνοδεύουν.

Με τιμές

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, υποδέχτηκε χθες στο προεδρικό μέγαρο τους τρεις αιγύπτιους αλιείς στους οποίους απένειμε την ελληνική υπηκοότητα εις ένδειξη αναγνώρισης της συνεισφοράς τους στη διάσωση των πυρόπληκτων που βρέθηκαν στη θάλασσα κατά τη διάρκεια των φονικών πυρκαγιών στη Ανατολική Αττική.

Για κάθε μετανάστη το να βγάλει τα χαρτιά του είναι μια τεράστια υπόθεση. Θέλει χρόνια, χρήμα, κόπο. Υπό αυτό το πρίσμα η είδηση είναι, φυσικά, θετική.

Ποιο είναι το μήνυμα όμως; Τουλάχιστον ένας από τους τρεις ψαράδες ζει κι εργάζεται στην Ελλάδα πάνω από 30 χρόνια και δεν είχε την υπηκοότητα. Όπως χιλιάδες ακόμη μετανάστες, παιδιά που έχουν γεννηθεί εδώ, όπως δεν την είχε ο Γιάννης Αντετοκούμπο που τώρα τον καμαρώνουμε όλοι σαν αδελφό μας και παιδί μας. Η ιθαγένεια δεν είναι μποναμάς για ταλαντούχους και ήρωες. Δεν είναι δώρο που κάνει η πολιτεία στον «καλό» ξένο που σώζει Έλληνες. Είναι νομικό καθεστώς που δίνεται υπό προυποθέσεις που ορίζει ο νόμος, όχι η συμπάθεια του κοινού. Αν σε ενδιαφέρει η αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα φτιάχνεις τους νόμους και το θεσμικό πλαίσιο ώστε να είναι δίκαιο, να μην ταλαιπωρεί και να μην κοστίζει.

Αναζητώντας το μήνυμα μάλιστα, το μάτι πέφτει σε μια συγκεκριμένη επισήμανση που διαβάζουμε στα σχετικά δημοσιεύματα: «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε ότι με την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας γίνονται παράλληλα και ευρωπαίοι πολίτες. Υπογράμμισε ότι οι αλιείς με το παράδειγμά τους και την αυτοθυσία τους διδάσκουν και σε ορισμένους ευρωπαίους εταίρους το χρέος τους, γιατί η Ευρώπη όπως την οραματίστηκε η διακήρυξη του Σουμάν, είναι η Ευρώπη της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης».

Αλήθεια τώρα, μιλάμε εμείς με σηκωμένο δάχτυλο για αλληλεγγύη και χρέος; Σε ποιον απευθύνεται η μομφή αυτή;

Να υπενθυμίσουμε πως από τα ταμεία χρηματοδότησης της Κομισιόν έχουν εκταμιευθεί απευθείας στις ελληνικές αρχές 267,4 εκατομμύρια ευρώ συνολικά.

Η ντροπή

Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, που έχει αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της διαχείρισης του προσφυγικού, είναι αυτό που έχει αναλάβει τη «φιλοξενία». Δηλαδή είναι αυτό που παίρνει τα ευρωπαικά κονδύλια για τη στέγαση των προσφύγων, τη σίτιση, την παροχή υπηρεσιών υγείας, τη διασφάλιση της ασφαλούς και υγιούς διαβίωσης των ανθρώπων που τελούν υπό καθεστώς διεθνούς προστασίας. Για το σκοπό αυτό έχει λάβει 99,8 εκατομμύρια ευρώ.

Το αποτέλεσμα; Το όνειδος της Μόριας, της Χίου, του Έβρου και των άλλων ΚΥΤ. Μαρτυρίες παιδιών που προσπαθούν να δώσουν τέλος στη ζωή τους. Λασπερά αντίσκηνα και ατελείωτες ουρές για φαγητό που καμιά φορά δεν τρώγεται.

Έτσι έκαναν αλλαγή του χρόνου χιλιάδες πρόσφυγες στη χώρα μας. Τη χώρα της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Την ίδια ώρα που κυβερνητικοί και πολιτειακοί παράγοντες καλούσαν ασυνόδευτα προσφυγόπουλα κι ηρωικούς μετανάστες στο Προεδρικό, τη Βουλή και το Μαξίμου για μια επίδειξη καλοσύνης για τις ανάγκες της φωτογράφησης.