Πολεμώντας το σύστημα…

06:20 2/4/2019 - Πηγή: In.gr

Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να κατεβάσει ως υποψήφιο τον Πέτρο Κόκκαλη ξεσήκωσε πολλές συζητήσεις. Κατά τη γνώμη μου, οι δύο που θα ‘πρεπε να προβληματίζονται είναι οι μόνοι εμπλεκόμενοι, δηλαδή ο υποψήφιος και το κόμμα που τον επέλεξε: στους υπόλοιπους δεν πέφτει και πολύς λόγος.

Ο Πέτρος Κόκκαλης δεν βρίσκεται σε κάποιον άγνωστο στον ίδιο πολιτικό χώρο: το ξέρουν όσοι γνωρίζουν και τον ίδιο και τις οικογενειακές του καταβολές. Ο παππούς του νυν πολιτευτή, ο θρυλικός γιατρός Πέτρος Κόκκαλης, έχει γράψει τη δική του ιστορία

στις τάξεις της ελληνικής Αριστεράς. Μόνο που ο εγγονός Πέτρος δεν αποφάσισε να πολιτευτεί γιατί θυμήθηκε τα κατορθώματα του παππού στα βουνά: αν θέλει να πολιτευτεί είναι γιατί, όπως λέει, ανησυχεί για τα ζητήματα της οικολογίας και για την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζεται και στην Ευρώπη το πολύπλοκο θέμα της κλιματικής αλλαγής.

Γνωρίζοντας τον Πέτρο από τα χρόνια που διοικούσε την ποδοσφαιρική Σούπερ Λίγκα, λέω πως είναι αρκετά ειλικρινής: η ευαισθησία του για τα οικολογικά (αλλά και για το Μεταναστευτικό…) είναι σπάνια και ιδιαίτερη. Μόνο που αν υπάρχει μια κυβέρνηση που (και) στα ζητήματα της οικολογίας δεν έδειξε κάποια ευαισθησία είναι τούτη εδώ! Κι αν στην περίπτωση των πλημμυρών της Μάνδρας και της καταστροφής στο Μάτι η κυβέρνηση προσπάθησε άκομψα να κρύψει τις δικές της ευθύνες πίσω από ολιγωρίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οικολογική καταστροφή στον Σαρωνικό βαραίνει αποκλειστικά τους λειτουργούς της. «Οι ευθύνες της κυβέρνησης και του ΥΕΝ σχετικά με τα αδιαμφισβήτητα προβλήματα που αφορούσαν την ασφάλεια του συγκεκριμένου πλοίου σε συνδυασμό με την πλήρη αποτυχία που σημειώθηκε στην αντιμετώπιση της πετρελαιοκηλίδας και της οικολογικής καταστροφής που συντελέστηκε, δείχνουν για άλλη μία φορά τους ανεπαρκείς και αναποτελεσματικούς ελέγχους πλοίων που αποτελούν κινητές οικολογικές βόμβες έτοιμες σε κάθε στιγμή να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη περιβαλλοντική καταστροφή» υποστήριζε η Πανελλήνια Ενωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ) τον Σεπτέμβριο του 2017, αλλά μάλλον για τον Πέτρο αυτά είναι λεπτομέρειες.

Ισως ο Πέτρος Κόκκαλης να ονειρεύεται ότι θα αλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ από μέσα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε την Ευρώπη π.χ.: δεν το γνωρίζω – κατανοώ, όμως, τη ματαιοδοξία του καθενός. Από την άλλη δεν αποκλείεται να θέλει κι ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει την Ιντρακόμ, την Ιντρακάτ, την Ιντραλότ και όλες τις εταιρείες που για χρόνια κατήγγελλε όταν ήταν στην αντιπολίτευση: πιθανότατα να πιστεύει πως επιστρατεύοντας τον Πέτρο οι εταιρείες του πατέρα του θα οικοδομήσουν από εδώ και πέρα κάποιου είδους σοσιαλιστικό παράδεισο! Δεν αποκλείεται τίποτα: αυτό που αποκλείεται είναι να μη χαλούσε τον κόσμο ο Αλέξης Τσίπρας, αν τον Κόκκαλη τον κατέβαζε π.χ. το ΠΑΣΟΚ. Δεν βάζει ο νους του ανθρώπου για τι θα ακούγαμε, για «γραμμάτια που εξαργυρώνονται» και για «σχέσεις διαπλοκής» που δείχνουν ότι «ο σκοπός του παλιού είναι πάντα η επιστροφή του στην εξουσία».

Οι επιχειρηματίες έχουν πολιτικές συμπάθειες και φυσικά όλοι μπορούν και να πολιτεύονται: δεν έχουν λιγότερα πολιτικά δικαιώματα από όλους τους υπόλοιπους Ελληνες. Απλά. Και όποιος κατεβαίνει και όποιος τους φιλοξενεί στη λίστα του θα πρέπει να έχει την ειλικρίνεια να εξηγήσει την επιλογή του. Στην προκειμένη περίπτωση καλό θα ήταν ο Πέτρος Κόκκαλης να μας πει πού ακριβώς μπορεί να διακρίνει κανείς τις οικολογικές ανησυχίες στον ΣΥΡΙΖΑ, επί των ημερών της κυβέρνησης του οποίου νομιμοποιήθηκαν μέχρι και αυθαίρετα. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ζητήσει μια συγγνώμη από τον Σωκράτη Κόκκαλη και τις εταιρείες του. Κυρίως γιατί κάπως καθυστερημένα κατάλαβε ότι πολεμάει κι αυτός κι αυτές το σύστημα από μέσα. Τι όχι;