«Προοδευτική» συμμαχία

06:33 10/4/2019 - Πηγή: In.gr

Η πιο ταλαιπωρημένη ίσως λέξη της ελληνικής γλώσσας θα πρέπει να είναι το «προοδευτικός». Χρησιμοποιείται ασύδοτα, δίχως έλεγχο περιεχομένου, και συχνά από πρόσωπα που ελάχιστα συνειδητοποιούν το πραγματικό της περιεχόμενο. Στην πολιτική ιδιαίτερα, και στην Ελλάδα μάλιστα, είθισται να αξιοποιείται για να χαρακτηρίσει επιλογές της Αριστεράς. Ανεξάρτητα μάλιστα από τον όποιο χαρακτήρα του πολιτικού φορέα που τη χρησιμοποιεί.

Τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει

«προοδευτικότητα»; Κατ’ αρχήν θα πρέπει να διαφοροποιείται από επιλογές παλιές, ξεπερασμένες και αποδεδειγμένα αποτυχημένες. Οταν όμως βασικός σου στόχος είναι η επιλογή πολιτικών ξεθωριασμένων, χρεοκοπημένων και επανειλημμένα δοκιμασμένων, πώς μπορείς να επικαλείσαι παρόμοιες περγαμηνές; Ο λεγόμενος «προοδευτικός» χώρος επιμένει σε επιλογές βαριάς φορολογίας, κρατισμού, γραφειοκρατικού κυκεώνα, σύνθλιψης κάθε νεωτερικής οικονομικής πρωτοβουλίας και υποσχεσιολογίες. Ολα αυτά συνήθως καταλήγουν σε κοινωνικά αδιέξοδα, οικονομική δυσπραγία και δημόσια χρεοκοπία.

Είναι επίσης εξωφρενικό να αποκαλούνται «προοδευτικές» πρωτοβουλίες που έχουν σχέση με δημόσιες οικονομικές δράσεις. Πώς είναι δυνατόν να στρέφονται κατά της οικονομικής διαπλοκής παρατάξεις που στηρίζονται στις δημόσιες προμήθειες και στα κρατικά έργα; Οι σημαντικότεροι οικονομικοί παράγοντες σε τέτοιες κοινωνίες είναι οι εργολάβοι και προμηθευτές του δημόσιου τομέα. «Προοδευτικές» πολιτικές λοιπόν είναι αυτές που κάνουν κάποιους επιλεκτικά πλούσιους από τις τσέπες των φορολογούμενων πολιτών.

Φαίνεται όμως πως τώρα δίνουν αυτοί και μάχη στην Ευρώπη κατά του νεοφιλελευθερισμού που, λένε, έχει προκαλέσει φτώχεια και την άνοδο της Δεξιάς. Μόνο που τα ευρωσκεπτικιστικά άκρα έχουν ισχυροποιηθεί σε Γαλλία και Γερμανία. Οπου οι κυβερνήσεις Μακρόν και Μέρκελ ξορκίζουν τον νεοφιλελευθερισμό και θεωρούν τους φόρους μοναδική διέξοδο από τα προβλήματά τους…

Συμμαχίες λοιπόν αποτυχημένων. Που πολεμούν ανεμόμυλους – σαν τον Δον Κιχώτη. Το μέλλον και η ελπίδα βρίσκεται στο δυναμικά διαφορετικό. Κι αυτό είναι μακριά από τις σκέψεις και τις ιδέες της ξεπερασμένης πλέον Αριστεράς.