Τα έξυπνα πουλάκια

06:41 21/5/2019 - Πηγή: In.gr

Δύο γερμανικά ΜΜΕ δημοσίευσαν το αποκαλυπτικό τεκμήριο συναλλαγής του ακροδεξιού εθνικιστή ηγέτη του Κόμματος των Ελευθέρων της Αυστρίας, και αντικαγκελάριου, Χάιντς – Κρίστιαν Στράχε, με μια γυναίκα που του εμφανίστηκε ως ρωσίδα επιχειρηματίας. Ο Στράχε τής πρότεινε να αγοράσει μεγάλο ποσοστό της λαϊκής εφημερίδας «Kronen Zeitung» και να τη στρέψει υπέρ των απόψεών του. Για να συμβεί αυτό, έπρεπε να απολυθούν πέντε συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι και να αντικατασταθούν με πέντε συγκεκριμένους άλλους. Αν τα κατάφερνε, ο Στράχε τής έταζε κρατικές δουλειές μέσω μιας κατασκευαστικής εταιρείας, σε διανοίξεις και επισκευές οδικών αξόνων.

Το έξυπνο πουλάκι πιάνεται από το ποδαράκι. Του Στράχε τού την είχαν στήσει. Αλλά δεν μπορεί να μιλήσει με αξιοπιστία για σκευωρία, επειδή τη συναλλαγή την είχε κάνει, νομίζοντας ότι συνομιλεί με άνθρωπο του Πούτιν. Μεγάλη ήττα – που οδήγησε στην παραίτηση του Στράχε, στη διάλυση του δεξιού κυβερνητικού συνασπισμού και στη διαδικασία προκήρυξης εκλογών.

Ο,τι συνέβη στην Αυστρία με τον ακροδεξιό ηγέτη έχει την αναλογία του και στην Ελλάδα. Και εδώ είχαν γίνει κατ’ επανάληψη απόπειρες να ελεγχθούν ΜΜΕ που δεν έλεγαν «το σωστό». Ενα κανάλι, το Mega, οδηγήθηκε στο κλείσιμο. Και δύο εφημερίδες, «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ», έγινε κατ’ επανάληψη προσπάθεια είτε να αλλάξουν γραμμή είτε και να πάψουν να εκδίδονται. Μοναδική διαφορά: στην Ελλάδα αυτοί που επιχειρούσαν να ελέγξουν τον Τύπο δεν ήταν ακροδεξιοί. Ηταν και είναι αριστεροί. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι κυβέρνηση.

Οι εργαζόμενοι στον παλαιό ΔΟΛ γνωρίζαμε τις μεθοδεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και αντιταχτήκαμε. Στις 8 Φεβρουαρίου 2017, «ΤΑ ΝΕΑ» κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδο «Είμαστε εδώ». Οι απλήρωτοι επί μήνες συντάκτες δηλώναμε την πρόθεσή μας να προστατέψουμε τις εφημερίδες, τη δουλειά μας και τον δημόσιο ρόλο μας. Και το καταφέραμε.

Τώρα, μαθαίνουμε από τη συνέντευξη του Βαγγέλη Μαρινάκη στον Alpha ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε να επιμένει κι όταν εκείνος αγόρασε τις εφημερίδες. Πίεζε τον επιχειρηματία να βάλει στις εφημερίδες δικούς τους ανθρώπους και συζητούσαν «για ορισμένους δημοσιογράφους […] ότι πρέπει να απομακρυνθούν». Αν υπολογίσει κανείς ότι επεδίωκαν να χρίσουν καναλάρχη, όχι με δικά τους λεφτά, και ιδιοκτήτη κατασκευαστικής εταιρείας που έπαιρνε κρατικές δουλειές, κατανοεί τις ομοιότητες της αυστριακής Ακροδεξιάς με το σύστημα εξουσίας της ελληνικής κομμουνιστογενούς Αριστεράς.

Μοναδική διαφορά: ο ακροδεξιός παραιτήθηκε. Ο αριστερός δεν μπορεί. Πρέπει άλλωστε να σώσει την Ευρώπη από την Ακροδεξιά.