Το Big Brother και ο καθρέφτης

17:43 7/9/2020 - Πηγή: In.gr

Κοιτάζω όλο τον θόρυβο που έγινε για τις σεξιστικές αθλιότητες που ακούστηκαν στο Big Brother.

Κατανοώ όλες τις αντιδράσεις που υπήρξαν ακόμη και σε κυβερνητικό επίπεδο.

Συμφωνώ με όσες και όσους υποστήριξαν ότι σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει και οι χορηγοί να έρθουν αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους.

Όμως, όλα αυτά δεν πρέπει να μας κάνουν να χάσουμε την ουσία.

Και αυτή δεν αφορά το τι ειπώθηκε σε ένα τηλεοπτικό reality show.

Ούτε περιορίζεται στην αποβολή κάποιου που έκανε μια δήλωση

που απέπνεε όντως κουλτούρα βιασμού.

Γιατί το πρόβλημα μας δεν είναι εάν κάτι ακούγεται ή όχι σε μια τηλεοπτική εκπομπή.

Το πρόβλημά μας είναι ότι αυτές οι νοοτροπίες, οι στάσεις και τα επικίνδυνα ρατσιστικά στερεότυπα υπάρχουν στην κοινωνία, αναπαράγονται, επηρεάζουν τις συμπεριφορές ανθρώπων.

Το πρόβλημά μας είναι ότι «στη διπλανή πόρτα» υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι, που αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως σεξουαλικά αντικείμενα που δεν έχουν το δικαίωμα να «πουν όχι».

Το πρόβλημά μας είναι πολύ συχνά σε ζευγάρια και σχέσεις αναπαράγεται η νοοτροπία «αφού είμαστε μαζί, δεν είναι δυνατόν να μην θέλει».

Το πρόβλημά μας είναι η αντίληψη, που τη συναντά κάνεις σε πλήθος παραλλαγές, ότι οι «άντρες είναι κυνηγοί και οι γυναίκες τα θηράματα».

Το πρόβλημά είναι μια κοινωνία όπου βγάζουμε διακηρύξεις για την «ισότητα των φύλων» αλλά αδιαφορούμε για την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας και των γυναικοκτονιών.

Για όλους αυτούς τους λόγους ας μην περιοριστούμε στο να μιλήσουμε για το τι έγινε στο Big Brother και να πανηγυρίσουμε που οι αντιδράσεις έφεραν ως αποτέλεσμα την αποβολή ενός παίκτη.

Το βασικό είναι να κοιταχτούμε στον καθρέφτη.

Και να δούμε την πραγματικότητα μιας κοινωνίας που δεν έχει πετύχει την πραγματική έμφυλη ισότητα, που παραμένει βαθιά σεξιστική, που διατηρεί μια ισχυρή κουλτούρα βιασμού.

Και να σκεφτούμε όλους τους τρόπους με τους οποίους τέτοια στερεότυπα αναπαράγονται στην οικογένεια, το σχολείο, τα ΜΜΕ.

Και να αναλογιστούμε σε ποια κλίμακα μπορεί και εμείς να είμαστε μέρος του προβλήματος.

Και τότε μπορεί όντως κάτι να αρχίσει να αλλάζει προς το καλύτερο.