Υπάρχουν και χειρότερα

06:18 16/1/2019 - Πηγή: In.gr

Ευτυχώς που η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν κωμωδία γιατί αλλιώς θα έπρεπε να καίγεται η Αθήνα τούτες τις ημέρες, μετά τις «αποστασίες» που διαπράχθηκαν προκειμένου να διαμορφωθεί νέα κυβερνητική πλειοψηφία – ή, αφού το 1965 είναι πολύ μακρινό, θα έπρεπε τουλάχιστον κάποιοι να δέρνουν βουλευτές μέσα στη Βουλή, όπως είχε πάθει το 1993 πιστός στον Αντώνη Σαμαρά

βουλευτής της ΝΔ που «αποστάτησε» και έχασε την πρωθυπουργία ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Βέβαια, δεν ξέρουμε ακόμη αν η κυβέρνηση θα πέσει ή όχι, φαίνεται πως όλα εξαρτώνται από τη στάση του βουλευτή Σπύρου Δανέλλη, αλλά δεν νομίζω ότι θα τον δείρει κανείς ό,τι και αν επιλέξει. Επιπλέον, νομίζω ότι οι πολιτικοί του αντίπαλοι, που τον κατηγορούν για «δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ», είναι στην πραγματικότητα ανακουφισμένοι που δεν θα πέσει η κυβέρνηση, αν της δώσει την εμπιστοσύνη του. Διότι έτσι είναι βέβαιο ότι θα εγκριθεί η συμφωνία των Πρεσπών από αυτή τη Βουλή και όχι από την επόμενη, από την πλειοψηφία του κ. Μητσοτάκη, που όμως θα είχε κάνει προεκλογικό αγώνα υποσχόμενος την κατάργησή της «με έναν νόμο με ένα μόνο άρθρο», όπως υπόσχονταν οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος για τα Μνημόνια.

Ακόμη, οι κατηγορίες προς τους «αποστάτες» είναι ότι ορέγονται πολιτικά οφίκια – κάτι που δεν είναι εκτός των επαγγελματικού κώδικα δεοντολογίας των πολιτικών, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που τόσο οι ενδοκομματικές μεταγραφές (από «τάση» σε «τάση») όσο και οι διακομματικές είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Πριν από μόλις τέσσερα χρόνια όμως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατηγορούσαν εκ των προτέρων όποιον βουλευτή, εκτός ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, θα τολμούσε να υπερψηφίσει τον κ. Δήμα για Πρόεδρο Δημοκρατίας ως εξαγορασμένο με χρήματα. Και είχε σκηνοθετηθεί βρωμερό φιλμάκι για να αποδειχθεί δήθεν ότι κάποιοι προσπαθούσαν να διαφθείρουν τον εντιμότατο βουλευτή των ΑΝΕΛ Παύλο Χαϊκάλη.

Θέλω να πω, τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα – σίγουρα όμως μπορούν να γίνουν πολύ χειρότερα αν δεν εγκριθεί η συμφωνία των Πρεσπών από αυτή τη ουλή. Επιπλέον, όταν δεν υπάρχει δικομματισμός, οι απλοί βουλευτές έχουν μεγαλύτερη ανεξαρτησία απέναντι στις κομματικές ηγεσίες. Αυτό μου φαίνεται καλό: η Βουλή αποκτά μεγαλύτερη σημασία, δεν είναι απλώς το τυπικό όργανο έγκρισης των αποφάσεων της κυβέρνησης – του Πρωθυπουργού, πρωτίστως. Φυσικά, δεν αρκεί αυτό, το μείζον θέμα είναι το περιεχόμενο της πολιτικής κυβέρνησης, κομμάτων, βουλευτών. Οι ορθές διαδικασίες δεν εγγυώνται μεν, βοηθούν όμως να προκύψει και καλό περιεχόμενο.