Έτσι πήραμε το Euro το 2004

15:50 6/12/2022 - Πηγή: Sport 24

Η σχέση μου με τα γούρια ήταν πάντα σχέση παρατήρησης. Ποτέ δεν θυμάμαι να έχω την ανάγκη να καταφεύγω σε κάποιο, να ζητώ καλοτυχία και εύνοια μέσω μιας συγκεκριμένης ιεροτελεστίας, ενός αντικειμένου, μιας οποιαδήποτε νοητικής (ή όχι μόνο τέτοιας) διαδικασίας.

Περισσότερο τα έβλεπα σε όσους συναναστρεφόμουν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, πιτσιρικάς, τότε που νταραβεριζόμουν με μια μπάλα βόλεϊ, έναν συμπαίκτη μου, πάντα να έρχεται στο γήπεδο πριν τα παιχνίδια φορώντας κράνος. Χωρίς να οδηγούσε (ούτε τότε, ούτε και έκτοτε) μηχανάκι.

Μεγαλώνοντας η έλλειψη της όποιας ανάγκης, έγινε πια

πεποίθηση. Σεβόμουν όσους την ένιωθαν, απλώς δεν μπορούσα με τίποτα να τη συμμεριστώ, έστω ως εσωτερική αναζήτηση, ή περιέργεια. Περισσότερο με άλλοθι μου έκανε, ανεξαρτήτως κατάληξης και για τέτοια, δεν ψαχνόμουν.

Η στιγμή της σύστασης και της (πρόσκαιρης μεν, πλην όμως άκρως συνεπούς τότε) αποδοχής ήρθε στο Euro 2004. Νεόκοπος, ούτε χρόνο δεν είχα κλείσει καλά καλά, στο τμήμα διεθνών της μεγαλύτερης τότε αθλητικής εφημερίδας της χώρας. Όπως όλοι, προετοιμαζόμασταν για κάτι πάνω κάτω διεκπεραιτωτικό από την Εθνική, χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες.

«Δέκα μέρες το πολύ θα ζοριστείτε, μετά θα χαλαρώσουν τα πράγματα», η μυθική πλέον εισαγωγή του τότε διευθυντή για τον φόρτο δουλειάς που θα μας περίμενε. Το deadline του δεκαήμερου, απλώς οριοθετούσε τη διάρκεια που όλοι μας θεωρούσαμε πως θα είχε η ελληνική παρουσία στην Πορτογαλία.

Κούνια που μας κούναγε.

Στο ξεκίνημα, όχι, γούρια δεν υπήρχαν. Από κανέναν. Δεν πήγαινε το μυαλό. Το μόνο που άλλαξε και επηρέασε μετά τα πρώτα πρώτα παιχνίδια ήταν το χρονικό όριο που «θα ζοριζόμασταν». Αλλά, τότε, όταν τελικά η Εθνική επιβίωσε με τον τρόπο που επιβίωσε στο φινάλε των ομίλων κόντρα στη Ρωσία και προκρίθηκε στους προημιτελικούς, κανέναν δεν ένοιαζε.

Από τότε όμως, χωρίς να το καταλάβουμε ουσιαστικά, περισσότερο αναντακλαστικά, τα πράματα άλλαξαν. Και άρχισε να δίνεται προσοχή στη λεπτομέρεια. Στην κάθε λεπτομέρεια. Πρώτα ξεκίνησε εκεί, στα γραφεία του τμήματος των διεθνών, των οποίων και ήμουν μέρος.

Θα καθίσουμε όπως καθόμασταν στο προηγούμενο. Ακριβώς όμως. Αν κάποιος είχε τα πόδια ανεβασμένα στο γραφείο – ναι, γίνονταν και αυτά σε εφημερίδες και δη αθλητικές – θα τα κρατούσε εκεί. Αν κάποιος έβλεπε διαγώνια την τηλεόραση, θα συνέχιζε να το κάνει, ακόμη και αν στραβολαίμιαζε.

Σύντομα όμως, ειδικά εφόσον λειτούργησε, το μικρόβιο μόλυνε όλους. Παντού. Περισσότερα από πενήντα άτομα, στα δύο επόμενα παιχνίδια της Εθνικής σε ημιτελικό και τελικό, παρακολουθούνταν ενδελεχώς καθ’ όλη τη διάρκεια των ενενηνταλέπτων (και του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης κόντρα στην Τσεχία).

Τι θα κάνουν, πως θα το κάνουν, πότε θα το κάνουν. Τίποτα δεν περνούσε απαρατήρητο. Συλλογικά. Όλοι θυμόμασταν, όλοι καταγράφαμε, όλοι ξεσηκωνόμασταν αν κάτι από το σκηνικό, ακόμη και η μικρότερη λεπτομέρεια άλλαζε. Τέτοια η σύμπνοια όμως, που ακόμη και αν κάτι ξέφευγε, ο καθένας είχε ποτιστεί από τη συλλογική μανία τήρησης αυτού του ξεκάθαρου ομαδικού γουριού, που φρόντιζε, για κανέναν λόγο και για καμία συνθήκη, να μην παρεκκλίνει, να μην κάνει κάτι και το αλλάξει, το χαλάσει και χρεωθεί – ω, ναι – ακόμη και έναν αποκλεισμό από μια δική του αβλεψία, απερισκεψία.

Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, δεν υπήρχε πιστεύω, δεν πιστεύω. Δεν υπήρχε δέχομαι, δεν δέχομαι. Ήσουν στον χορό; Χόρευες. Κανείς, ακόμη και αν είχε τις όποιες αμφιβολίες του – καλή ώρα –, δεν έμπαινε στο τριπάκι να αμφισβητήσει το τελετουργικό, να το αγνοήσει, να το αψηφήσει.

Ειδικά εφόσον πήγε, απολύτως λειτουργικά, απολύτως αποτελεσματικά, all the way με την επική κατάκτηση του τροπαίου. Η αλήθεια είναι πως ούτε μετά από αυτό, μετά από κάτι τόσο ασύλληπτο, άλλαξε η οπτική μου για τα γούρια, ούτε και η καθημερινότητά μου, που δεν περιέλαβε ποτέ κάποιο. Ούτε έκτοτε επικαλούμαι, ούτε έκτοτε έχω, απέκτησα ή ψάχνω κάποιο.

Τότε όμως, είναι ξεκάθαρο και καιρός να το μοιραστώ με τον κόσμο, πως το μυστικό του αδιανόητου θριάμβου του Euro, ήταν ακριβώς αυτό που γίνονταν στην εφημερίδα. Και μόνο.

Διαδώστε…

Μοιράσου και εσύ στο Facebook ή και Instgram της Visa ποιο είναι το δικό σου γούρι, που θα σε πήγαινε μέχρι τελικό μεγάλης διοργάνωσης και μπορεί να είσαι ένας από τους 5 τυχερούς που θα παρευρεθούν σε ένα premium Visa event στο House24.