Παναθηναϊκός: Ο Βιτόρια θριάμβευσε μέσα απ’ την κυνικότητα και τη διαχείριση σε ματς ειδικών συνθηκών

09:30 20/1/2025 - Πηγή: Sport 24

Ασχέτως του τι μπορεί να πιστεύει ο καθένας, ο Παναθηναϊκός πήρε χθες βράδυ (19/1) απέναντι στην ΑΕΚ μία απ’ τις πιο σημαντικές νίκες της σεζόν, χάρις στην οξυδέρκεια και την αναγκαία προσαρμογή του Ρουί Βιτόρια, σε ένα ματς πολύ ειδικών συνθηκών και κατάφερε να το φέρει κοντά στο δικό του σχέδιο και στη δική του ιδέα. Εχοντας αποφασίσει εκ των προτέρων για το πώς θα έπρεπε να το διαχειριστεί με βάση τα δεδομένα

που είχε μπροστά του.

Σαφώς και φαντάζει εντυπωσιακό και πρωτόγνωρο για τέτοιου είδους αγώνα, το ποσοστό κατοχής της μπάλας με το οποίο ολοκλήρωσε η ΑΕΚ το ματς (73%-27%), το οποίο είχε φτάσει και το 80%-20% κάποια στιγμή στο πρώτο ημίχρονο, όμως αυτό δεν μεταφράστηκε με κάποια συντριπτική "αιχμαλωσία" ή καταιγιστική εικόνα σφυροκοπήματος.

Δεν είδαμε δηλαδή τον αντίπαλο να πιάνει απ’ το λαιμό τους "πράσινους", να χάνει τη μία ευκαιρία πίσω απ’ την άλλη και να ψάχνουμε μετά για "μαγικές εικόνες" και τα συναφή. Αλλά το ακριβώς αντίθετο...

Ο Παναθηναϊκός κι εν προκειμένω ο Βιτόρια, άφησε εν γνώσει του την μπάλα στην ΑΕΚ κι έκανε -βάσει πλάνου- όλα όσα έπρεπε να κάνει, για να μην ξέρει η αντίπαλός του τι να την... κάνει. Έχοντας κλείσει και κόψει (σχεδόν) κάθε δίοδο προς την περιοχή του Ντραγκόφσκι.

Κι οδηγήθηκε να το πράξει αυτό για τρεις συγκεκριμένους λόγους:

Γνωρίζοντας πολύ καλύτερα απ’ τον καθένα (μας) την ομάδα του και την κατάσταση των παικτών του, είχε διαγνώσει πως υπήρχε συσσωρευμένη κόπωση κι έλλειμμα ενέργειες σε πολλούς παίκτες του, απ’ τα σερί πολύ επίπονα παιχνίδια (ανά τρεις μέρες) των τελευταίων δύο εβδομάδων (ΠΑΟΚ-Ατρόμητος-Σέρρες σε τερέν βούρκο, Ολυμπιακό). Και λόγω των ελλείψεων που είχε όλο αυτό το διάστημα σε θέσεις "κλειδιά", υπήρχαν ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού που δεν θα είχαν τις δυνάμεις για να πάνε το ματς, πάνω στις κεντρικές ιδέες που έχει περάσει ο Βιτόρια απ’ τις πρώτες μέρες του στην ομάδα. Ο Πορτογάλος τεχνικός "ζύγισε" για μέρες το πλάνο του χθεσινοβραδινού (19/1) αγώνα και μπήκε στη διαδικασία της συγκεκριμένης προσαρμογής, σκεπτόμενος πως με την ομάδα του τόσο καταπονημένη και την ΑΕΚ πολύ πιο "φρέσκια" σε δυνάμεις κι εντάσεις, απ’ τη στιγμή που δεν είχε αγώνα (πόσω μάλλον ντέρμπι με τον Ολυμπιακό) μεσοβδόμαδα, θα ήταν πιο μεγάλο το ρίσκο να παίξει όπως έπαιζε και να "ανοίξει" τις γραμμές του. Υπό το φόβο να βρει η ΑΕΚ χώρους για να τον χτυπήσει δυνατά στο transition, όποτε ανακτούσε την κατοχή έχοντας μία μεσοεπιθετική γραμμή ξέχειλη από ποιότητα και παίκτες ικανούς να εκτελέσουν ένα τέτοιο πλάνο όπως ο Λαμέλα, ο Λιβάι, ο Μαρσιάλ κι ο Πινέδα. Προτίμησε, πρώτα απ’ όλα, να ακυρώσει το παιχνίδι της ΑΕΚ "μικραίνοντας" γι’ αυτήν το γήπεδο, μολονότι είχε την κατοχή. Μία μεγάλη φάση έκανε η αντίπαλός του στα 101 λεπτά που κράτησε συνολικά ο αγώνας κι αυτή ήρθε στο 90’+2’ με την εξ επαφής κεφαλιά άουτ του Λαμέλα, όπου το μυαλό και κυρίως τα πόδια όλων των "πράσινων" ήταν ακόμη πιο κουρασμένα, με αποτέλεσμα να χαλάσει εκεί για μία και μοναδική φορά η ισορροπία όλων των γραμμών. Θα συμβεί... Δικαιώθηκε απόλυτα με την επιλογή του βασικού Πελίστρι

Επίσης, ο Βιτόρια δικαιώθηκε σε απόλυτο βαθμό με την επιλογή να ξεκινήσει στο βασικό σχήμα τον Φακούντο Πελίστρι, ο οποίος ήταν πολύ πιο "φρέσκος" απ’ τον καταπονημένο Ματέους Τετέ και τακτικά είναι (και θα είναι) πάντα πιο άρτιος και προσηλωμένος απ’ το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό πάνω στο πλάνο της ομάδας και του προπονητή.

Όπως ακριβώς ήταν ο Ουρουγουανός, όντας ο πιο κομβικός παίκτης μέσα στον αγώνα, όσον αφορά τις δουλειές που έκανε, το πέναλτι που κέρδισε, τους χώρους που κάλυπτε, την ικανότητά του να "τρέξει" το γήπεδο, να απειλήσει, να "φτιάξει" φάσεις μόνος του με την ταχύτητά του και την ποιότητά του.

Ο Παναθηναϊκός συνέχισε να ψάχνει στο χώρο τον τρόπο για να χτυπήσει την ΑΕΚ και η αλήθεια είναι πως ακόμη και με αυτό το πλάνο που επέλεξε ο προπονητής του, εκείνος είχε τις πιο καθαρές φάσεις στον αγώνα. Πέρα απ’ το γκολ που κέρδισε στο 36’ χάρις στη γρήγορη σκέψη του ο Πελίστρι και στην οξυδέρκειά του να μην παρατάει καμία φάση, οι "πράσινοι" είχαν τη μεγάλη ευκαιρία με τον Βαγιαννίδη στο 42’, όπου ο Στρακόσια έκανε πολύ σπουδαία επέμβαση, το γκολ που ορθά ακυρώθηκε του Ιωαννίδη στο 69’ με τη χρήση του VAR (αλλά κατέδειξε το πόσο καλά είχε διαβάσει ο Παναθηναϊκός την ευκολία με την οποία γίνονταν τέτοιου είδους λάθη σαν αυτό του Σιμάνσκι στα μετόπισθεν της ΑΕΚ) και το πλασέ του Μαντσίνι που έφυγε πολύ ψηλά στο 90’, αλλά ήταν σε θέση εκτέλεσης.

Απλώς στην τελευταία φάση, έπρεπε να υπάρχει κάποιος άλλος παίκτης εκεί για να έχει καλύτερη... κατάληξη. Ακόμη και με αυτό το στυλ παιχνιδιού δε, τα xGoals στο ημίχρονο ήταν 0,9 για τον Παναθηναϊκό και 0,2 για την ΑΕΚ, επιβεβαιώνοντας το πόσο καλά είχε καταφέρει να ακυρώσει το παιχνίδι της και να περιορίσει τις διόδους προς την περιοχή του "τριφυλλιού".

Η νίκη είναι το πώς οι παίκτες του εκτέλεσαν αυτό το πλάνο

Ο πραγματικός θρίαμβος του Βιτόρια σ’ αυτό το παιχνίδι, ήταν το γεγονός πως παρότι ο ίδιος οδηγήθηκε -για τους λόγους που αναλύθηκαν πιο πάνω- να πάει σε ένα τέτοιο πλάνο, κατάφερε μέσα σε λίγες μόλις ημέρες να προσαρμόσει την ομάδα του πάνω σ’ αυτό και να την κάνει να το εκτελέσει εξαιρετικά μέσα στο γήπεδο.

Κι αυτό είναι κάτι που δεν μετριέται σε αριθμούς ή σε στατιστικές, αλλά έρχεται μόνο μέσα απ’ τη δουλειά και τη μεταδοτικότητα που έχει ένας προπονητής όταν είναι μόνος του με τους παίκτες του στο προπονητικό κέντρο.

Το ποδόσφαιρο που επέλεξε να παίξει ο Παναθηναϊκός, δίνοντας την μπάλα στην ΑΕΚ δεν είναι αυτό που έχει φέρει και δουλεύει ο ίδιος με την ομάδα του απ’ την πρώτη μέρα του Νοέμβρη. Δεν έγινε ξαφνικά... Μπόλονι σε ένα βράδυ ο Πορτογάλος, όπως λένε ορισμένοι, επειδή επέλεξε να παίξει με αυτόν τον τρόπο κόντρα στην ΑΕΚ. Που κι επί Μπόλονι βεβαίως η κεντρική ιδέα ήταν μία και μόνο: όλοι πίσω και η μπάλα μπροστά κι ότι κάτσει. Εδώ η στόχευση ήρθε εκ των πραγμάτων μέσα από μία συνθήκη που έπρεπε να διαχειριστεί ο προπονητής του Παναθηναϊκού και δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να αναπροσαρμόσει, με απόλυτη οργάνωση, την προσέγγισή του πάνω στο παιχνίδι, για να πάρει αυτό που ήθελε μέσα στο γήπεδο. Και το πήρε... Εχοντας -εκτός από τον MVP Πελίστρι- σε τρομερή βραδιά:
-Τον Έρικ Πάλμερ-Μπράουν (αυτός κι αν αξίζει μπράβο!) που τα πήγε καταπληκτικά απέναντι σε Λιβάι, Μαρσιάλ και Πιερό.
-Τον Γιώργο Βαγιαννίδη, ο οποίος έκανε συγκλονιστικά ώριμο κι αποτελεσματικό τακτικά παιχνίδι τόσο ανασταλτικά, όσο κι επιθετικά (πόσα είπαμε έδινε ο Άγιαξ;).
-Τον Γουίλιαν Αράο, ο οποίος πήρε το... 95% απ’ όλες τις δεύτερες μπάλες που έβγαιναν στο χώρο ευθύνης του και την κατάλληλη στιγμή, πήρε και την υποστήριξη που χρειαζόταν απ’ τον Άνταμ Τσέριν όταν ο Σλοβένος μπήκε στο ματς ως αλλαγή.

Υπάρχει πρώτα φάουλ στον Ντραγκόφσκι κι ο κανονισμός είναι σαφής

Κλείνοντας μία μικρή επισήμανση για το 14ο λεπτό και μία μικρή επανάληψη, όσον αφορά τη φάση του Ντραγκόφσκι με τον Βίντα. Ο κανονισμός, αρέσει ή δεν αρέσει, είναι ένας και δεν αλλάζει. Ο Ντραγκόφσκι βγαίνει και μπλοκάρει την μπάλα, την κάνει "δική" του. Ο Βίντα που είναι μπροστά του βρίσκει με το κεφάλι και φεύγει απ’ τα χέρια του Πολωνού γκολκίπερ.

Βάσει του κανονισμού υπάρχει φάουλ απ’ τη στιγμή που έχει μπλοκάρει την μπάλα ο Ντραγκόφσκι και, ναι, μετά υπάρχει κράτημα του Κροάτη στόπερ κι αρχηγού της ΑΕΚ απ’ τον Πολωνό.

Ο κανονισμός στο 5ο σκέλος για το "έμμεσο ελεύθερο λάκτισμα" αναφέρει ρητά πως "...ένας τερματοφύλακας δεν μπορεί να μαρκαριστεί από αντίπαλο όταν έχει αποκτήσει τον έλεγχο της μπάλας με το χέρι/τα χέρια του. Ο τερματοφύλακας θεωρείται ότι ελέγχει την μπάλα με το χέρι/τα χέρια όταν:
-η μπάλα βρίσκεται μεταξύ των χεριών του ή μεταξύ του χεριού και κάθε επιφάνειας (π.χ. έδαφος, σώμα του) ή την αγγίζει με οποιοδήποτε τμήμα των χεριών ή των βραχιόνων του, εκτός εάν η μπάλα αναπηδά από τον τερματοφύλακα ή ο τερματοφύλακας έκανε μια απόκρουση.
-κρατά την μπάλα στο τεντωμένο ανοιχτό του χέρι.
-αναπηδά την μπάλα στο έδαφος ή τη ρίχνει στον αέρα".

Με απλά και ξεκάθαρα λόγια απαγορεύεται να μαρκαριστεί από αντίπαλο όπως έγινε κι εδώ.

Ο Εσκάς επιλέγει να μην δώσει ούτε φάουλ, ούτε παράβαση για πέναλτι, ο συμπατριώτης του στο VAR, ελέγχει και του μιλάει για την αλληλουχία όσων έγιναν στη φάση και δεν τον καλεί καν για on field review της φάσης (όπως έκανε στο γκολ του Ιωαννίδη που ακυρώθηκε) κι ο Νορβηγός ρέφερι δίνει κόρνερ.