Χριστούγεννα και αλληλεγγύη

09:27 25/12/2013 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Είναι στη φύση του ανθρώπου να αναζητάει την ελπίδα. Πλάσμα δημιουργικό εκ φύσεως, ανήσυχο και τολμηρό ο άνθρωπος, σηματοδότησε τη ζωή του με ημερομηνίες και γιορτές, έτσι ώστε από τη μία χάντρα στην άλλη του ροζαρίου που λέγεται ζωή, να κάνει μια στάση, να μαζεύει αντοχές και να συνεχίζει το διαβασίδι του.

Μια από τις δύο μεγαλύτερες γιορτές του Δυτικού κόσμου είναι τα Χριστούγεννα. Γιορτή με ιδιαίτερο νόημα και βαρύτητα στη ζωή εκατομμυρίων

ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, είτε ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο είτε το νέο.
Μέσα στην καρδιά του χειμώνα, όταν η φύση διάγει την περίοδο του δικού της πρόσκαιρου και εφήμερου θανάτου της, η γέννηση του Θεανθρώπου προσφέρει την αχτίδα ελπίδας που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει ο άνθρωπος.

Το ίδιο το μήνυμα της γιορτής, είτε από θρησκειολογική - θεολογική πλευρά το δει κανείς είτε από την πλευρά της φυσικής αλληλουχίας των γεγονότων, φωτίζει το σκοτεινό χειμώνα και χαράσσει το δρόμο για την άνοιξη και την Ανάσταση της φύσης και του ανθρώπου, μερικούς μήνες αργότερα.

Η γιορτή των Χριστουγέννων έχει υπηρετήσει τον άνθρωπο σε συμβολικό αλλά και πραγματικό επίπεδο. Ήταν και παραμένει η έμπνευση για τη λογοτεχνία και την ποίηση, για την τέχνη συνολικότερα. Η ανθρώπινη τέχνη μέσα στην εξέλιξη της έχει δώσει θαυμάσια δείγματα έμπνευσης, τα οποία διακονούν την ανθρώπινη ψυχή ως παρηγοριά και απάγκιο.

Ιδιαίτερα σε περιόδους δύσκολες, με δρόμο σκολιό και αγκαθοσπαρμένο για τον άνθρωπο, η ελπίδα και το φως γιορτών όπως τα Χριστούγεννα, είναι η κινητήρια δύναμη για την πορεία προς τα εμπρός.

Φέτος, για μια ακόμη χρονιά η πατρίδα μας και οι άνθρωποι της γιορτάζουν τη Γέννηση του Θεανθρώπου κάτω από δύσκολες συνθήκες. Υπάρχουν συνάνθρωποι μας που δεν έχουν τα στοιχειώδη για να περάσουν λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και ανάπαυλας. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν που την κεφαλή κλίναι. Εικόνες και σκηνές που πιστέψαμε ότι ανήκουν οριστικά στο παρελθόν ζωντανεύουν με ιδιαίτερη ένταση αυτές τις ημέρες, δοκιμάζοντας τα θεμέλια και όρια της κοινωνίας, όπου η λέξη αλληλεγγύη ως έννοια και πράξη, έχει κακοποιηθεί παντοιοτρόπως τις τελευταίες δεκαετίες.

Σε αυτές τις δύσκολες και πρωτόγνωρες για πολλές γενιές συνθήκες, αναδύθηκε μια νέα κοινωνική συμπεριφορά, εκείνης της έμπρακτης αλληλεγγύης, μακριά και πέρα από τα κούφια λόγια και τις μεγάλες διακηρύξεις. Μια νέα συμπεριφορά, η οποία εκπορεύεται από τους πραγματικούς ταπεινούς και καταφρονεμένους του κόσμου τούτου που σπεύδουν από το υστέρημα του χρόνου τους να προσφέρουν ό,τι μπορούν για την ανακούφιση του Άλλου.

Οι βερμπαλιστικές διακηρύξεις, οι φανφάρες και η επιδειξιμανία «αλληλεγγύης» φάνηκε, επιτέλους, έτσι ακριβώς όπως ήταν, ένα κενό γράμμα, μια ναρκισσιστική συμπεριφορά που δεν αφορούσε κανένα, πλην εκείνων που την περιέφεραν ως γραμμάτιο προς μελλοντική εξόφληση στην ανελέητη κονίστρα της πολιτικής.

Τρέφω απεριόριστο θαυμασμό και σεβασμό σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που σήμερα, εθελοντικά, σηκώθηκαν από τα άγρια χαράματα για να ετοιμάσουν το φαγητό που θα μοιραστεί στα συσσίτια των ενοριών και των Δήμων. Άνθρωποι που άφησαν τη ζεστασιά του σπιτιού τους και τη θαλπωρή των οικείων τους, για να προσφέρουν στον άγνωστο συνάνθρωπο που δοκιμάζεται σκληρά. Άνθρωποι, συνήθως, φτωχοί και οι ίδιοι, αλλά με περίσσεμα αγάπης για τον Άλλον, το διπλανό, τον ξένο που συνεχίζουν την μακραίωνη παράδοση του δοσίματος άνευ όρων και ορίων, στο όνομα της Αγάπης.

Η φετινή ελπίδα που φέρνουν τα Χριστούγεννα είναι ακριβώς αυτή: το πέρασμα από τα κενά λόγια στην έμπρακτη αλληλεγγύη.