Δεν ψάχνει... θαύμα στο Λονδίνο

11:34 10/5/2013 - Πηγή: Athina984

του Διονύση Δελλή

Θεωρητικά συμφωνούν ειδικοί και μη. Σε αυτόν τον πρώτο απογευματινό ημιτελικό της Ευρωλίγκας, η ΤΣΣΚΑ είναι το φαβορί και ο Ολυμπιακός το αουτσάιντερ.

Η ρωσική «Αρκούδα» άλλωστε υπολογίζεται ως η κορυφαία της Ευρώπης (και) τη χρονιά που διανύουμε. Ένα πανάκριβο ρόστερ με παίκτες σαν τον Κριάπα, τον Τεόντοσιτς και τον Κρστιτς στην «βιτρίνα»,

ένας προπονητής με το κύρος του Ετόρε Μεσίνα στον πάγκο της. Και έξτρα κίνητρο; Η «εκδίκηση» για το απίστευτο κάζο που τους υποχρέωσε πέρσι ο Ολυμπιακός στην Πόλη, σε μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία των τελικών (επέστρεψε από το -19).

ΞΕΡΕΙ: Η θεωρία όμως στον αθλητισμό είναι για... πριν και για μετά. Όχι κατά τη διάρκεια ενός ματς. Πόσο μάλλον σε αυτό το επίπεδο. Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι εκτιμούν ότι ο Ολυμπιακός ψάχνει απόψε ένα... μικρό θαύμα στο Λονδίνο, στην βραδιά των ημιτελικών του φάιναλ φορ. Κάνουν λάθος όσοι θεωρούν ότι οι Πρωταθλητές Ευρώπης είναι από εκείνες τις ομάδες που μπαίνουν σε αυτά τα... παιχνίδια του μυαλού, πριν από ένα τόσο κρίσιμο «αντάμωμα». Ο Ολυμπιακός είναι για τέταρτη φορά την τελευταία πενταετία σε φάιναλ φορ. Ξέρει καλά λοιπόν και την ψυχολογία αλλά και τις ιδιαιτερότητες μιας τέτοιας διοργάνωσης. Ξέρει πως είναι να χάνεις ημιτελικό (Βερολίνο 2009), να χάνεις τελικό (Παρίσι 2010), να σηκώνεις την κούπα (Πόλη 2012).

Η ΑΠΟΦΑΣΗ: Στα φάιναλ φορ δεν έχει σημασία τι έκανες όλο το χρόνο. Δεν έχει σημασία η... διαδρομή σου ως εκεί. Είναι καθαρά «τουρνουά» καλύτερης «φόρμας» με βάση βέβαια το αγωνιστικό σου επίπεδο. Μέσα σε 48 ώρες καλείσαι να παίξεις τα... πάντα. Με δεδομένο λοιπόν ότι όλες οι ομάδες γνωρίζονται πολύ καλά, ότι οι «εκπλήξεις» που μπορείς να εμφανίσεις στο παρκέ είναι πολύ λίγες (έως ανύπαρκτες) το βασικό ζητούμενο είναι μια επιλογή. Αν θα «σετάρεις» την αναμέτρηση σε επιθέσεις κοντά σε 24 δευτερόλεπτα, ή αν θα τολμήσεις να... ανοίξεις το γήπεδο και να τρέξεις. Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους. Ποιος θα είναι στην καλύτερη βραδιά. Ποιος θα δει το αντίπαλο καλάθι... μεγαλύτερο, στα κρίσιμα σουτ. Ποιο... ένστικτο θα σε οδηγήσει στις καλύτερες αποφάσεις.

Η... ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ: Πριν από 13 χρόνια το 1999, ο Ολυμπιακός ήταν το μεγάλο φαβορί στο φάιναλ φορ του Μονάχου. Μια ομάδα δια χειρός Ίβκοβιτς που έδειχνε να υπερέχει ξεκάθαρα. Τον αντίπαλο του τελικού περιμέναμε άπαντες από τον ιταλικό εμφύλιο της Βίρτους με την Φορτιτούντο. Και τελικά; Τελικά εμφανίστηκε μια διαστημική Ζαλγκίρις στο παρκέ, χωρίς... φρένα και έφερε τα πάνω-κάτω. Και τους Πειραιώτες έστειλε στον μικρό τελικό και την κούπα πήρε μαζί της στο Κάουνας. Πως; Τρέχοντας ασταμάτητα. Πηγαίνοντας κόντρα στα συνηθισμένα. Στην αγαπημένη λογική των προπονητών να «κοουτσάρουν» κάθε άμυνα και κάθε επίθεση. Θα μπορούσε να είναι αυτό το συστατικό της «επιτυχίας» του Ολυμπιακού στο Λονδίνο; Δύσκολα. Με τον Σπανούλη, τον Πρίντεζη, τον Παπανικολάου, τον Περπέρογλου, τον γίγαντα-τσέπης Χάινς οι προδιαγραφές υπάρχουν. Η ΤΣΣΚΑ όμως μοιάζει ικανότερη στο «ανοιχτό γήπεδο».

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΦΥΓΕΙ: Ποιο λοιπόν είναι το... μυστικό; Αυτό στο οποίο συμφώνησαν και ο κόουτς Μπαρτζώκας, και ο ήρωας του περσινού τελικού Γιώργος Πρίντεζης. Στο να μην επιτραπεί στην ΤΣΣΚΑ το «προνόμιο» να πάρει από την αρχή το τιμόνι του ματς. Πόσο μάλλον να «ξεφύγει» στο σκορ. Είναι σχεδόν απίθανο οι Ρώσοι να κάνουν ξανά το... ίδιο λάθος. Ο Ολυμπιακός είτε επιλέγοντας μια τακτική που θα οδηγήσει το ματς στους... 65-70 πόντους (μοιάζει το πιθανότερο), είτε θέλοντας να τρέξει πρέπει να μην αφήσει στην ΤΣΣΚΑ το δικαίωμα να αποφασίσει εκείνη για το παιχνίδι. Σε «κλειστό» ματς οι Πειραιώτες όχι μόνο δεν θα ψάχνουν για θαύμα αλλά θα έχουν και σημαντικές πιθανότητες να βρεθούν για έξι φορά στην ιστορία τους (΄94, 95΄, ΄97, ΄10, ΄12 οι προηγούμενες) στον τελικό της Ευρωλίγκας.