Δοκησίσοφοι και μετριότητα

07:45 12/3/2014 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Ζούμε τον αργό, βασανιστικό θάνατο ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος. Είμαστε μάρτυρες της κατάρρευσης ενός μοντέλου πολιτικής συμπεριφοράς και διακυβέρνησης, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ κράτησε σαράντα ολόκληρα χρόνια.

Πολλοί πιστεύουν ότι το καινούργιο θα προκύψει αυτόματα και με παρθενογένεση ξαφνικά. Άλλοι πάλι ελπίζουν πως μέσα από τον ερειπιώνα θα μπορέσουν με παλιά υλικά να φτιάξουν κάτι που θα μοιάζει με καινούριο, αλλά, κατ' ουσίαν, θα είναι ένα μασκαρεμένο παλιό. Κάποιοι τρίτοι, θεωρούν απλά πως αλλάζοντας ρητορική και χρώμα γραβάτας θα διασωθούν και θα εξασφαλίσουν την παρουσία τους στην επόμενη ημέρα.

Ο δημόσιος λόγος στην Ελλάδα, μασκαρεμένος ή αφτιασίδωτος, μακιγιαρισμένος ή πρωτόγονος, εξακολουθεί να στερείται σοβαρών επιχειρημάτων και προτάσεων, ικανών να οδηγήσουν σε μια ευρύτατη συμπαράταξη εκείνων που αγωνιών για το παρόν και το μέλλον του τόπου. Προσωπικές φιλοδοξίες, εγωισμοί αλλά και συμφέροντα, αποτελούν, απ' ότι φαίνεται, ανυπέρβλητα εμπόδια και επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά την άποψη πως η μεγαλύτερη κατάρα αυτού του τόπου είναι η διαίρεση.

Πολλοί θέλουν να αγνοούν πως η ιστορία κινείται με βάση τους δικούς της ανελέητους ρυθμούς και νόμους. Επιμένουν να παραγνωρίζουν το γεγονός ότι η ίδια η ιστορία δεν είναι μια αέναη κίνηση προς τα εμπρός, όπου ακολουθεί μια γραμμική εξέλιξη. Η Ελλάδα θα τελευταία χρόνια βίωσε μια βίαιη, ριζική αλλαγή. Το μοντέλο της κοινωνικής συμβίωσης που είχε συναφθεί πριν από 40 χρόνια κατέρρευσε και σήμερα, μέσα σε ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό περιβάλλον που αλλάζει κι αυτό δραματικά, θα πρέπει να αναζητήσουμε όχι μόνο το μεταξύ μας modus Vivendi, αλλά και τη θέση μας στο νέο κόσμο που ανατέλλει. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να ενισχυθούν τα αισθήματα συλλογικής αυτοπεποίθησης αλλά και αυτογνωσίας.

Δυστυχώς, η αυτογνωσία είναι κάτι που απουσιάζει από τον τόπο αυτό, είναι μια ενδημική απουσία, αιτία και πρόξενος πολλών δεινών στο διαβασίδι της ιστορίας. Η πλειοψηφία των κατοίκων αυτού του τόπου στις απέραντες και ατελείωτες πολιτοκολογίες τους δεν είναι τίποτα άλλο από επηρμένοι δοκησίσοφοι που διαθέτουν όλες τις απαντήσεις πριν καν τεθούν οι ερωτήσεις. Η αντίληψη του «τα ξέρω όλα» δεν αφορά μόνο στους πολιτικούς αλλά και το κάθε ένα μέλος των διαφόρων μικρών και μεγάλων «κοινοβουλίων» των καφενέδων και των πλατειών της επικράτειας. Είναι μάλιστα τέτοια η αυτοπεποίθηση των γνωριζόντων τα πάντα που δε διστάζουν να εμπλακούν και να θελήσουν να επιβάλουν την «ορθή τους άποψη» ακόμη και σε αυστηρά επιστημονικά ζητήματα, παρόλο που δε διαθέτουν την αντίστοιχη επιστημονική σκευή. Η συμπεριφορά αυτή είναι αποθαρρυντική και διαλυτική για τις μικρές και μεγάλες κοινωνικές συμβιώσεις, αφού δεν αφήνει περιθώριο ούτε στον ορθό λόγο, ούτε στην επιστημονική γνώση, ούτε καν στην προσπάθεια αλλαγής. Θέλει πολύ κόπο και δουλειά για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Θα απαιτηθούν οι προσπάθειες μιας ολόκληρης γενιάς για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία. Μέχρι τότε η χώρα θα σέρνεται ανάμεσα στη μετριότητα και τη φθορά.