Εκτός κλίματος

10:08 22/3/2012 - Πηγή: Athina984

του Μανώλη Κοττάκη

Ποτέ μα ποτέ στο παρελθόν δεν διατέθηκε τόσος τηλεοπτικός χρόνος σε τόσο ατάλαντους και τόσο απαίδευτους!

Έχω σταματήσει εδώ και καιρό να παρακολουθώ συστηματικά τηλεόραση. Όχι μόνο διότι αδυνατώ να παρακολουθήσω τον ανορθολογικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν οι συνάδελφοί μου την κρίση: Στήριζαν το μνημόνιο όταν έπρεπε να το αμφισβητήσουν και άρχισαν να βάλουν εναντίον του όταν η χώρα πλησίαζε την πτώχευση.

 

Δεν παρακολουθώ τηλεόραση πέρα από τα αναγκαία για έναν πολύ σημαντικότερο λόγο: Διότι η μεγάλη πλειοψηφία των τηλεοπτικών σταθμών -με ολίγες φωτεινές εξαιρέσεις- δεν έχει συναίσθηση του ρόλου της. Διότι ενώ σε συνθήκες κρίσης τα media θα μπορούσαν να είναι  το απάγκιο του κόσμου η μόρφωση του, η διασκέδαση του, η ανακούφιση του, πράττουν το ακριβώς αντίθετο. Προχειρολογούν.

Δεν βλέπω τηλεόραση γιατί ψάχνω να βρω σε αυτήν κάτι τις το ελληνικό και με εξαίρεση την ΕΡΤ δεν υπάρχει πουθενά.

Οι ιδιωτικές τηλεοράσεις μας οχυρωμένες πίσω από την  επαρκή, είναι η αλήθεια, δικαιολογία της οικονομικής κρίσης αρνούνται να επενδύσουν έστω και ένα ευρώ σε προγράμματα που θα ανέβαζαν το ηθικό και θα ακουμπούσαν την ψυχή του Έλληνα. Στην παρουσίαση και προβολή σημαντικών Ελλήνων που πολλά θα είχαν να μας πουν για την κρίση και την υπέρβαση της. Αντιθέτως αντιγράφουν με πολύ μεγάλη ευκολία φθηνά προγράμματα ξένων τηλεοπτικών σταθμών, βρίσκουν Έλληνες κομπάρσους ή άνεργους σταρ πρόθυμους να εξευτελιστούν στο πανελλήνιο για λίγα λεπτά δημοσιότητας και αυτό το ονομάζουν ελληνικό πρόγραμμα.

Λυπάμαι αλλά δεν είναι! Το αντίθετο.

Θεωρώ ότι κάποια στιγμή πρέπει να γίνει κατανοητό στις ιδιοκτησίες το μέγεθος της ευθύνης που τους αναλογεί  στην ιστορική συγκυρία που διανύουμε. Οι συχνότητες από τις οποίες εκπέμπουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί είναι δημόσιο αγαθό. Και τα προγράμματα που εκπέμπονται αποτελούν ένα είδος παιδείας. Κακής ποιότητας παιδείας, στην προκειμένη περίπτωση.

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή διέρχεται την πλέον πρωτοφανή κρίση στην μεταπολιτευτική ιστορία της. Η απάντηση των ανθρώπων της επικοινωνίας άραγε ποια είναι;

Μικρά παιδιά που ανακατεύουν τις κουτάλες και διαγωνίζονται σε διαγωνισμούς μαγειρικής  πριν καλά παίξουν στις αλάνες;

Η διαφήμιση κάθε ανοησίας που λένε σε εθνικό ακροατήριο οι κάθε λογής κομμωτές και οι χρεοκοπημένοι μόδιστροι; Αυτοί είναι τα νέα πρότυπα;

Ή μήπως είναι απάντηση και διέξοδος για τον κόσμο να παρακολουθεί κάθε βράδυ τις ατάλαντες στάρλετ και τα χαζά ευφυολογήματα τους;

Ποτέ μα ποτέ στο παρελθόν δεν διατέθηκε τόσος τηλεοπτικός χρόνος σε τόσο ατάλαντους και τόσο απαίδευτους!

Και ποτέ μα ποτέ δεν είχαμε ανάγκη περισσότερη Ελλάδα, περισσότερη φαντασία, και περισσότερη ηγεσία από την ελληνική τηλεόραση.

Έχουμε; Θα μπορούσαμε. Και δεν κοστίζει πολύ....