Η άλλη όψη του... Football Factory

10:50 22/3/2013 - Πηγή: Athina984

Του Διονύση Δελλή

Η Ευρώπη οικονομικά και πολιτικά χορεύει... Harlem Shake με όσα συμβαίνουν στην Κύπρο. Η αστυνομία -μόλις πριν δύο ημέρες- μπούκαρε στο σπίτι της Κριστίν Λαγκάρντ ψάχνοντας στοιχεία «σύνδεσης» της επικεφαλής του ΔΝΤ με το σκάνδαλο «Ταπί». Και όμως οι Γάλλοι... στην κοσμάρα τους!

Τι να πει στον λαό, όλο το... παραπάνω μπροστά στο ίδιο το football! Αυτές τις ώρες λοιπόν, τίποτε δεν

τους απασχολεί περισσότερο από τον... Καρίμ Μπενζεμά. Τον σούπερ σταρ της Ρεάλ Μαδρίτης που αρνείται να τραγουδήσει την «Μασσαλιώτιδα» πριν τα ματς με το εθνόσημο στο στήθος!
Το αποκάλυψε ο ίδιος σε συνέντευξη του «το να το τραγουδήσω δεν θα με κάνει να πετύχω χατ-τρικ» και η... φασαρία μόλις ξεκίνησε.

Όπως ο Ζιζού
«Ο Μπενζεμά δεν είναι Γάλλος, αλλά ένας μισθοφόρος του ποδοσφαίρου, που αμείβεται με 1.484 ευρώ την ώρα», ήταν ένα από τα σημεία της ανακοίνωσης που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του «Εθνικού Μετώπου». «Να αποκλειστεί δια βίου», ζήτησε από την Ομοσπονδία, η -κόρη του μπαμπά της- Μαρίν Λε Πεν επικεφαλής της συγκεκριμένης παράταξης, και τρίτου κόμματος της Γαλλίας. Κατίδης είπατε; Καμία σχέση, σε κανένα επίπεδο.
Πολύ πριν τον Μπενζεμά, υπήρξε ένας ακόμη μεγαλύτερος σταρ που δεν τραγούδησε ποτέ τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας. Ο Ζινεντίν Ζιντάν. Δεν έκρυβε ότι νοιώθει πρωτίστως Αλγερινός. Δεν ξέχασε ποτέ το Προάστιο Λα Καστελάν, την πλατεία Ταρτάν, το μπλοκ 7 των εργατικών πολυκατοικιών, που μεγάλωσε, στη Μασσαλία. «Το πιο σημαντικό είναι πως ακόμα και τώρα δεν έχει ξεχάσει τις ρίζες του, δεν έχει απαρνηθεί τις αρχές του. Για μένα θα είναι πάντα ο καλός μου Γιαζίντ, ο γιος μου», υπερηφανεύεται ο Σμαΐλ Ζιντάν, πατέρας του Ζινεντίν. Τα δικά του λόγια όμως δεν πείραξαν κανέναν.

Οι Μπόστενγκ
Οι Γάλλοι ήταν οι πρώτοι που λάνσαραν στο υψηλότερο επίπεδο ποδοσφαίρου multiculture αντιπροσωπευτικό συγκρότημα τα τελευταία 15 χρόνια. Κάνοντας θραύση (Παγκόσμιο Κύπελλο ‘98, Euro 2000) με Ζιντάν, Καρεμπέ, Τζοργκαέφ, Τρεζεγκέ, Ντεσαγί κλπ. Πολλοί ακολούθησαν το παράδειγμά τους, με πρώτη τη Γερμανία, που επέστρεψε δριμύτερη ακριβώς χάρη στα παιδιά των μεταναστών, από την Πολωνία (Κλόζε, Ποντόλσκι), την... Γκάνα (Ασαμόα, Μπόατενγκ), το Ιράν (Κεντίρα), την Τουρκία (Οζίλ).
Είναι δε συνηθισμένο πλέον να τρέχουν οι εθνικές ομάδες και να δίνουν... δώρο την πρώτη συμμετοχή σε κάποιο ταλέντο με «δύο πατρίδες», προκειμένου να φορέσει τη δική τους φανέλα. Οι Μπόατενγκ για παράδειγμα είναι δύο. Ο Ζερόμ παίζει στην Μπάγερν και την Εθνική Γερμανίας. Ο Κέβιν Πρινς αγωνίζεται στη Μίλαν και την Γκάνα; Ναι, καλά το καταλάβατε. Από την ίδια... κοιλιά. Αδέρφια είναι!

Το Ποδόσφαιρο
Ο Μπενζεμά είναι προφανές πως νιώθει «ξένος». Με παππού και πατέρα γεννημένους στα περίχωρα του Οράν, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Αλγερίας και μητέρα που έχει καταγωγή από εκεί τριγύρω (σ.σ.: αν και γεννημένη στη Λυών), λογικό είναι να μένει πιστός, όπως και οι δικοί μας μετανάστες που δηλώνουν υπερήφανα πως παραμένουν Έλληνες 2ης ή 3ης γενιάς. Αν το νοιώθει όμως τόσο έντονα, τι ακριβώς τον εμπόδισε -το 2004 όταν αποφάσισε ο ίδιος- να φορέσει και το εθνόσημο της πραγματικής του πατρίδας; Μα το ίδιο το ποδόσφαιρο! Η Αλγερία -του Τζιμπούρ και του Αμπντούν- νοιώθει υπερήφανη που καταφέρνει τα τελευταία χρόνια να «συμπληρώνει» το καλεντάρι των διεθνών διοργανώσεων. Η Γαλλία παίζει σε κάθε Μουντιάλ, ή Euro για να το κατακτήσει.

Η... Πατέντα
Άλλες διακρίσεις υπόσχονται οι Τρικολόρ. Άλλες πιθανότητες ανέλιξης, άλλα συμβόλαια με club και χορηγούς, άλλη καριέρα. Αναπόφευκτα λοιπόν λίγες οι εξαιρέσεις. Η εθνική Αγγλίας έστρωνε χρυσάφι στα πόδια του χαρισματικότερου ποδοσφαιριστή που πέρασε από το Νησί τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Ράιαν Γκιγκς όμως είπε όχι. Στα 40 του χρόνια, έχει φορέσει το εθνόσημο της Ουαλίας 64 φορές. Ποτέ δεν έπαιξε σε ένα Μουντιάλ. Ποτέ δεν συμμετείχε σε ένα Euro. Το ίδιο πολύ νωρίτερα ο θρυλικός Βόρειο-Ιρλανδός Τζορτζ Μπεστ. Από την άλλη πλευρά σε μουντιάλ δεν έπαιξε και ο Αλφρέντο Ντι Στεφάνο, αν και τελικά αγωνίστηκε σε τρεις διαφορετικές εθνικές. Της πατρίδας του Αργεντινής, της Κολομβίας, της Ισπανίας. Και η «Ξανθιά Σαΐτα» το έκανε αυτό πριν από
50-60 χρόνια. Γιατί από τότε κρατά η πατέντα. Οι Γάλλοι την...τελειοποίησαν, φτιάχνοντας μια ολόκληρη ομάδα.

Η Διαφορά
Τι πρέπει λοιπόν να κάνει ο Μπενζεμά; Να ψευτο-τραγουδά για κάτι που δεν νοιώθει; Να υποκρίνεται «πατριωτισμό» ανοιγοκλείνοντας το στόμα; Να τα βροντήξει και να αφοσιωθεί στην Ρεάλ Μαδρίτης, αφήνοντας «στα κρύα του λουτρού» τη Γαλλία που όπως και να το δει κανείς, τον ανέδειξε και τον εκτόξευσε στο υψηλότερο επίπεδο του διεθνούς ποδοσφαίρου. Την Γαλλία που του προσφέρει το δικαίωμα να είναι «εκεί» στα μεγάλα ραντεβού; Μεταξύ μας; Τίποτε από όλα αυτά. Οι κανόνες σε αυτό το «παιχνίδι» είναι τόσο απλοί που θα μπορούσε να τους καταλάβει ένα παιδί του δημοτικού. Πρέπει απλά να βάλει γκολ. Και να κάνει τους... άλλους να τραγουδούν. Ο 25άχρονος έχει πάρα πολλά κοινά με τον Ζιντάν.
Την Αλγερία, την Γαλλία, την Ρεάλ Μαδρίτης, την άρνηση στη «Μασσαλιώτιδα». Έχει όμως και μια μεγάλη διαφορά. Ο Ζιζού οδήγησε τους «Τρικολόρ» στην κορυφή του κόσμου. Ο Μπενζεμά δεν κέρδισε ποτέ, τίποτε με την εθνική ομάδα...