Η Δ. Γκάτζιου στον ΑΘΗΝΑ984

17:36 3/6/2011 - Πηγή: Athina984

Καταφύγιο σε νέους ηθοποιούς προσφέρει το «Πρόχειρο Θέατρο», στην ανάγκη τους να συνεχίσουν να ασκούν τη θεατρική τέχνη, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Η ηθοποιός και εμπνεύστρια της ιδέας, Δέσποινα  Γκάτζιου, μίλησε στις 3/6 στην εκπομπή του «ΑΘΗΝΑ 9.84», «Καλημέρα Αθήνα», με τις Νίκη Λυμπεράκη και Αγγελική Πανταλέων. Στη Χρύσα Κλειτσιώτη,
μεταξύ άλλων, είπε: «Το "Πρόχειρο Θέατρο" δεν είναι ακριβώς μια ομάδα, είναι μια ιδέα που μας στεγάζει. Πρώτα και κύρια εμένα και μετά όλους τους συνεργάτες και έχει τον εξής χαρακτήρα: επειδή πάρα πολλοί άξιοι ηθοποιοί, που είναι πάρα

πάρα πολλά χρόνια σε αυτό το χώρο -και που δεν βρέθηκαν μια ωραία μέρα, στα καλά καθούμενα, σπούδασαν, ξανασπούδασαν, δούλεψαν σε σπουδαίες δουλειές κ.λπ.-, βρεθήκαμε, πια, στις μέρες μας, να μην έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε αληθινό, ουσιαστικό, θέατρο, τη δουλειά μας. Δεν μπορούμε. Η ανεργία είναι τρομερή, οι συνθήκες και αν ακόμα βρεις δουλειά, είναι αθλιότατες. Είπαμε, ότι δεν θα παραιτηθούμε επειδή οι συνθήκες είναι δύσκολες, αλλά θα συνεχίσουμε να "μαστορεύουμε" την τέχνη μας, γιατί ο ηθοποιός είναι τεχνίτης. Είμαστε πρώτα και κύρια μαστόροι.  Έτσι, πήραμε την απόφαση ότι εμείς θα δουλεύουμε πάνω σε ένα δοσμένο θέμα και αν δώσει ο Θεός, αυτό θα γίνει μια παράσταση που θα βγει. Δεν έχουμε κανένα να μας βοηθήσει οικονομικά, πληρώνουμε από την τσέπη μας τα πάντα, και ξέρουμε ότι η μόνη μας απολαβή θα είναι να έρθει ο κόσμος, να επικοινωνηθεί αυτό το πράγμα».

Δημοσιογράφος: Ποιοι μπορούν να συμμετέχουν στο «Πρόχειρο Θέατρο»;

Δ. Γκάτζιου: «Όσοι θέλουν να εξασκούν την τέχνη. Δηλαδή, δεν έρχονται στο "Πρόχειρο Θέατρο" για να βρουν μισθό, γιατί δεν υπάρχει μισθός. Είναι όσοι άνθρωποι δεν θέλουν να χαθεί η εργαστηριακή σχέση με την τέχνη μας, ώστε όταν θα βρεθεί μια άλλη ευκαιρία, να είμαστε σε θέση να παίξουμε. Το "Πρόχειρο Θέατρο" δεν έχει δεσμεύσεις. Υπάρχει ένας ορισμός -που κατά κάποιον τρόπο μας στεγάζει-, ο οποίος λέει "φέρνω στο νου μου την ιδέα μιας φυστικιάς, μιας νερατζιάς, μιας δάφνης, μιας παράστασης, ένα κομμάτι θέατρο που να μην έχει στόχο και να στοχεύει διαρκώς, που να μην έχει στέγη και να στεγάζεται παντού, που να μην έχει λόγο, να έχει φωνές, πολλές φωνές, να είναι εδώ, να είναι εκεί, να είναι έτσι, να είναι αλλιώς, να είναι και να μην είναι". Δηλαδή, έχουμε μια ποιητική ευκαμψία, ως προς το πού θα χωρέσουμε. Δεν έχουμε νευρώσεις».

Δημοσιογράφος:  Έχετε επιλέξει εναλλακτικούς τρόπους προσέγγισης με το κοινό...

Δ. Γκάτζιου: «Είναι όλα γέννημα της ανάγκης. Δηλαδή, εφόσον δεν μπορούμε να πληρώσουμε ένα χώρο - για να πας σε ένα θέατρο πρέπει να πληρώσεις πάρα πολλά λεφτά, πού να βρεθούν; Έτσι, λέμε "όπου βρούμε". Στο μόνο πράγμα που δεν κάνουμε έκπτωση, είναι στη δουλειά μας. Γι' αυτό, εδώ, υπάρχει δύο χρόνια μελέτη και πέντε μήνες πρόβες με τους ηθοποιούς.
Όπου υπάρχει αλήθεια, δεν χρειάζονται οι συνθήκες, δεν χρειαζόμαστε αρωγή από πουθενά. Όσοι μας επισκέφθηκαν και παρακολούθησαν τις παραστάσεις μας, μα