Η φάρσα της λογοδοσίας

09:12 30/4/2014 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Μια από τις πλέον νοσηρές πλευρές του μοντέλου που μας κληροδότησε η Μεταπολίτευση ήτα η νόθευση της ιδέας της λογοδοσίας των αιρετών εκπροσώπων των πολιτών σε όλες τις βαθμίδες του πολιτικού συστήματος. Από τον απλό κοινοτικό σύμβουλο μέχρι και τον πρωθυπουργό της χώρας, η λογοδοσία ήταν μια τυπική και, εν πολλοίς, ανούσια και α-νόητη διαδικασία.

Οι πάσης φύσεως φιέστες λογοδοσίας ήταν απλά μια απαρίθμηση των «μεγάλων επιτυχιών», των «έργων» και της «βαριάς πολιτικής κληρονομίας» του τιμώμενου προσώπου. Στο κοινό, οι συνήθεις χειροκροτητές, οι «πελάτες»

του εορταζόμενου, οι οποίοι για το μόνο που ενδιαφέρονταν ήταν η πραγματοποίηση της «μικρής χάρης» που είχαν ζητήσει από τον εκπρόσωπο τους.

Η νόθευση και παραχάραξη αυτού του ουσιαστικού θεσμού της αντιπροσώπευσης, όπως ήταν φυσικό οδήγησε σε στρεβλώσεις και τερατουργήματα. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τον ενδημικό φανατισμό πολλών πολιτών, ο οποίος τους υπαγόρευε να υπερασπίζονται τον «δικό» τους εκπρόσωπο (ό,τι κι αν είχε κάνει ή δεν κάνει) πάση θυσία έναντι των υπολοίπων, γίνεται αντιληπτό ότι το δημοκρατικό πολίτευμα υπέστη μια κατά κράτος ήττα από το καθεστώς της πελατοκρατίας.

Αυτό, φυσικά, οδήγησε στη διαμόρφωση συνθηκών απόλυτης περιφρόνησης του θεσμού της λογοδοσίας και στην εμφάνιση της αλαζονείας ως βασικό μοτίβο συμπεριφοράς πολλών αιρετών, κυρίως στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης, ένα χώρο που μόνο ως εκτροφείο σκανδάλων θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς.

Ποιος δε θυμάται τις τηλεοπτικές εμφανίσεις νομαρχών με την αλαζονεία του «παιδιού του λαού», οι οποίοι πάρα τις συνεχείς καταδίκες τους από τα δικαστήρια, εκλέγονταν με θηριώδη ποσοστά από τους πολίτες - πελάτες τους και, στη συνέχεια, αναβαπτιζόμενοι στη «λαϊκή εντολή» έκαναν τα ίδια και χειρότερα;

Ποιος δε θυμάται τις χωρίς νόημα, σκοπό και ανταποδοτικότητα «λαϊκές γιορτές» και «πανηγύρια» σε πόλεις και χωριά, όπου οι τοπικοί άρχοντες προσέφεραν «άρτους και θεάματα» είτε με «έντεχνους» είτε με «λαϊκούς» καλλιτέχνες, σε όργια φοροδιαφυγής και ύποπτης διαχείρισης του δημοσίου χρήματος;

Το ανεξέλεγκτο των πράξεων, η διαφθορά, η αλαζονεία της εξουσίας, είναι τα αποτελέσματα αυτής της στρέβλωσης, με αποτέλεσμα η χώρα να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο βούρκο της ανυποληψίας και στην πολύπλευρη, κυρίως όμως πολιτική, απαξίωση.

Η κοινωνία έχει ανάγκη από άμεσες αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Η καθυστέρηση που τη διακρίνει και την κατατάσσει στις χώρες με ροπή προς το σύστημα διακυβέρνησης των ανατολικών δεσποτειών με επίχρισμα δυτικότροπου κοινοβουλευτικού, έχει εξαντλήσει τα ιστορικά της όρια και αποτελεί βάρος και τροχοπέδη για την κίνηση προς το μέλλον, ένα μέλλον μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ενεργό συμμετοχή στη συνδιαμόρφωση των πολιτικών. Στο ραγδαία μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον, η χώρα αν θέλει να συμμετέχει και να συνυπάρχει με αξιώσεις ισοτιμίας θα πρέπει να προχωρήσει σε βαθιές τομές και αλλαγές λειτουργίας του πολιτικού της συστήματος.

ΥΓ. Στο μεταξύ ο Δήμαρχος Ελληνικού επιμένει στην τακτική της μη λογοδοσίας για το τραγικό ατύχημα που συνέβη στην περιοχή του. Πολύ φοβάμαι ότι δικαιώνει τη φράση «Εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος» που είπε ο Γεώργιος Παπανδρέου για το στρατηγό Γεώργιο Γρίβα.