Η Νιγρίτα είναι δίπλα μας

10:57 11/4/2014 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Φύσσα

Ο Άρθουρ Κέσλερ στο «Βούρκο της γης» έγραφε ότι μόνο οι άνθρωποι και τα μυρμήγκια, απ΄ όλα τα ζώα του πλανήτη, βασανίζουν. Τα μυρμήγκια, άγνωστογιατί. Αλλά οι άνθρωποι, που είναι αποτέλεσμα μακράς εξέλιξης, δημιουργοί θεσμών, πολιτισμού και όλα τα σχετικά- δε χωνεύεται εύκολα.

Έγραφα μια βδομάδα πριν:

«Ο Αλβανός θανατοποινίτης Ίλι Καρέλι, μοναδικός ύποπτος για το φόνο του δεσμοφύλακα Γιώργου Τσιρώνη στις φυλακές Μαλανδρίνου, βρέθηκε νεκρός από βασανιστήρια στη φυλακή της Νιγρίτας όπου είχε μεταχθεί - τώρα οι ανακρίσεις έχουν περιοριστεί στο αν τα

βασανιστήρια έγιναν σε μία (και σε ποια) ή και στις δυο φυλακές. Αν το μαχαίρωμα ανθρώπου από άνθρωπο είναι στυγερό και ειδεχθές, τι είναι η αργή θανάτωση, με βασανιστήρια, ενός δεμένου ανθρώπου, από πολλούς άλλους; Που κι αυτό αποκαλύφτηκε μονάχα επειδή ο βασανιζόμενος τούς πέθανε και δεν μπορούσαν να το κρύψουν».

Από τότε κύλησε πολύ νερό στ΄ αυλάκι. Η μπίλια «κάθησε» στη Νιγρίτα. Κατηγορίες, απολογίες και προφυλακίσεις δεσμοφυλάκων, ιδίως όμως το συγκλονιστικό βίντεο που ανέβασε χτες η «Καθημερινή» (και που δεν είναι παρά ελάχιστο τμήμα του υπάρχοντος υλικού) κάνουν τον καθένα να προβληματιστεί.

Ο Καρέλι έχασε τη ζωή του ύποπτος, δεν πρόλαβε να δικαστεί. Είναι εξαιρετικά πιθανό ότι θα καταδικαζόταν για το φόνο του αρχιφύλακα Τσιρώνη στο Μαλανδρίνο, αλλά δεν πρόλαβε να φτάσει σε δίκη: σκοτώθηκε ως σκέτος ύποπτος και, νομικά, η υπόθεση έκλεισε. Αντίθετα, όσοι δεσμοφύλακες κατηγορηθούν θα πάνε στο δικαστήριο- και εκεί η δικαιοσύνη θ΄ αποφανθεί. Για την ώρα ύποπτοι και μόνο ύποπτοι είναι όλοι οι εμπλεκόμενοι.

Δυστυχώς, αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι ο θάνατος του Καρέλι ήταν αποτέλεσμα βασανιστηρίων που κράτησαν σχεδόν τρεις ώρες, λένε οι ιατροδικαστές. Ο Άρθουρ Κέσλερ στο «Βούρκο της γης» έγραφε ότι μόνο οι άνθρωποι και τα μυρμήγκια, απ΄ όλα τα ζώα του πλανήτη, βασανίζουν. Τα μυρμήγκια, άγνωστο γιατί. Αλλά οι άνθρωποι, που είναι αποτέλεσμα μακράς εξέλιξης, δημιουργοί θεσμών, πολιτισμού και όλα τα σχετικά- δε χωνεύεται εύκολα.

Κι αν η ατομική εκδικητικότητα είναι ένα μέγεθος όχι δικαιολογημένο, αλλά πάντως κατανοητό (λίγες χιλιάδες χρόνια πολιτισμικών θεσμών δεν αντισταθμίζουν ένστικτα που κληρονομούνται επί εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια- διαβάστε το «Γυμνό πίθηκο» του Ντέσμοντ Μόρις), η ανανδρία «πολλοί ενάντια σ΄ έναν, και μάλιστα δεμένον» είναι μη αποδεκτό σε μια ευνομούμενη αστική δημοκρατία.

Και φυσικά δεν είναι μόνο η Νιγρίτα. Γκουγκλάρετε Λουμπιάνκα, Άουσβιτς, Αμπού Γκράμπι, Κόκκινοι Χμερ, Γκουαντάναμο, Γεντί Κουλέ, ΕΑΤ/ΕΣΑ, λιντσάρισμα. Ψάξτε τη βία απέναντι σε παιδιά και σε γυναίκες. Τη βία απέναντι σε μειονότητες. Τη βία απέναντι στους φτωχούς και τους ταλαίπωρους. Τη θρησκευτική και ιδεολογική βία. Τη βία της δουλείας. Τη βία των πολέμων και, όπως στην περίπτωσή μας, των εγκλεισμών. Της βία της ασυδοσίας , που πολλαπλασιάζεται από την εξουσιαστική ασυδοσία. Και λοιπά και λοιπά.

Έχουμε πολλά ψωμιά ακόμα να φάμε, για να γίνουμε άνθρωποι. Πολύ αμφιβάλλω αν, και χιλιάδες χρόνια μετά, ο πολιτισμός των ανθρωπιστικών θεσμών θα μπορέσει να ξεπεράσει τη δύναμη της αγελαίας βίας, της ελπιζόμενης ατιμωρησίας και των βασανιστηρίων.

[e-mail]