«Η τέχνη οφείλει να ξεβολεύει»

Ο ηθοποιός Θάνος Τοκάκης μιλά στη Νικολέτα Μακρή για την πρόσφατη βράβευσή του με το βραβείο Δημήτρης Χορν, για τον θεραπευτικό ρόλο των τεχνών και για τις αγαπημένες του ποδηλατικές διαδρομές στην Αθήνα. Πρόσφατα τιμηθήκατε με το βραβείο Δημήτρης Χορν. Τι σημαίνει για εσάς αυτή η διάκριση;Είναι φυσικά μια τιμητική διάκριση για
εμένα. Αισθάνομαι κατά κάποιο τρόπο ότι προχωράω, μέσα μου. Είναι ένα είδος ανταμοιβής, αλλά θέλω από τις δουλειές μου να ανταμείβομαι περισσότερο από τον εαυτό μου. Βέβαια όταν έχεις και μια διάκριση από σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου, τότε είναι πραγματικά τιμητικό. Από κει και πέρα το βραβείο σου δίνει ένα πρόσθετο κίνητρο να συνεχίσεις αυτό που κάνεις. Τελευταία, με ρωτάνε αν το βραβείο θα μου προσθέτει ένα βάρος στο να συνεχίσω τη δουλειά μου. Όχι, εγώ θα συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου κανονικά και τίποτα περισσότερο.Η ερμηνεία σας στο ρόλο του Σερ Άντριου, στη «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ, ήταν αυτή που σας οδήγησε στο βραβείο. Τι πιστεύετε ότι είδαν σε εσάς;Πιστεύω ότι δεν ήταν μόνο η ερμηνεία αλλά γενικά μια πορεία που έχω τα τελευταία πέντε χρόνια -όχι μεγάλη- έχοντας συνεργαστεί με πολύ καλούς σκηνοθέτες, όπως ο Θωμάς Μοσχόπουλος . Έτσι σιγά-σιγά χτίστηκε κάτι το οποίο βγήκε ίσως περισσότερο σε αυτό το ρόλο. Δεν είναι βέβαια μόνο ο συγκεκριμένος ρόλος, γιατί έτσι κι αλλιώς κάθε ρόλο τον κουβαλάμε μαζί μας. Αυτό δηλαδή που λένε οι πιο παλιοί ηθοποιοί, ότι ο επόμενος ρόλος κουβαλάει όλους τους προηγούμενους. Ένα βραβείο Χορν ανοίγει τα φτερά ενός νέου ηθοποιού ή τον κάνει πιο επιλεκτικό στις δουλειές που αναλαμβάνει; Προσωπικά δεν περίμενα ένα βραβείο για να γίνω επιλεκτικός. Ό,τι δουλειές έκανα συνεχίζω να τις κάνω και ελπίζω να συνεχίσω να τις κάνω και στο μέλλον. Δεν πρόκειται δηλαδή με το βραβείο να αλλάξω στάση απέναντι στο θέατρο.Τι είναι αυτό που σας κέντρισε το ενδιαφέρον στην υποκριτική;Δεν ξεκινάς με τους ίδιους στόχους. Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς τι ήταν αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον στην υποκριτική, επειδή από μικρός έπαιζα θέατρο ερασιτεχνικά. Μπορεί να ήταν ακόμα και το ψώνιο, το οποίο σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι απαραίτητα κακό. Στη ζωή μας πρέπει να έχουμε λίγο ψώνιο για να κάνουμε κάποια πράγματα που θέλουμε. Πλέον έχουν αλλάξει οι στόχοι μου και πιστεύω ότι, μέσα από τη δουλειά μου, ο μόνος μου στόχος είναι να γίνομαι καλύτερος ως άνθρωπος. Και πάλι, όταν θα γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, να γίνομαι ολοένα καλύτερος ηθοποιός. Το ένα, δηλαδή, να ανυψώνει το άλλο. Πρωταγωνιστείτε στο θέατρο και στην τηλεόραση. Αισθάνεστε από τους τυχερούς του επαγγέλματος;Ναι, μπορώ να πω ότι αισθάνομαι τυχερός γιατί όσες δουλειές έχω κάνει ήταν καλές συνεργασίες. Για παράδειγμα, με τον Θωμά τον Μοσχόπουλο, που δουλεύουμε σε μια σταθερή βάση, ξεκίνησα από μία οντισιόν όταν τελείωσα τη σχολή και είδαμε ότι έχουμε κάποια κοινά. Νομίζω ότι ένας νέος ηθοποιός αυτό θα πρέπει να ψάξει. Καλές συνεργασίες και να ξεκαθαρίζει τους στόχους του. Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας η τηλεόραση δεν διανύει μία από
Keywords
Τυχαία Θέματα